ITPB3/4510-559/15/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza nabyć używany budynek hotelowy. Miałoby to nastąpić w trybie zakupu na podstawie umowy sprzedaży. Nabywany przez Spółkę hotel będzie mieścił się w grupie 1 podgrupie 10 rodzaju 109 "pozostałe budynki niemieszkalne" Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Rodzaj ten obejmuje m.in. hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania z wyjątkiem hoteli robotniczych. Hotel stanowić będzie środek trwały, nabyty przez spółkę, kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok i będzie wykorzystywany przez spółkę na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Hotel przeznaczony będzie do świadczenia usług hotelowych, tj. usług krótkotrwałego zakwaterowania. W ofercie hotelu mogą być inne powiązane usługi, w szczególności restauracyjne oraz związane z organizowaniem szkoleń lub imprez okolicznościowych.

Nabyty hotel zostanie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji Spółki.

Hotel będzie spełniać przynajmniej jeden z warunków dotyczących możliwości uznania go za używany lub ulepszony środek trwały, o którym mowa w przepisie art. 16j ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - tj. budynek hotelu przed jego nabyciem przez Spółkę będzie wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy i Spółka będzie w stanie to wykazać.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego postawiono następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla używanego hotelu kwalifikowanego według KŚT do rodzaju 109 w okresie amortyzacji nie krótszym niż 3 lata.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - dla budynków i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 KŚT i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 KŚT trwale związanych z gruntem - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Na podstawie art. 16j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3 uznaje się między innymi za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Zdaniem Spółki zakupiony hotel będzie spełniać powyższy warunek, stanowić będzie środek trwały używany w rozumieniu przywołanego art. 16j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie hotel stanowić będzie trwale związany z gruntem budynek niemieszkalny wymieniony w rodzaju 109 KŚT, dlatego też znajdzie do niego bezpośrednie zastosowanie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Spółka po przyjęciu, po raz pierwszy do ewidencji używanego środka trwałego - hotelu - będzie uprawniona do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, dla której okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm. - dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego

w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W odniesieniu do budynków i budowli, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w określonych warunkach mogą być stosowane wyższe od zwykłych indywidualne stawki amortyzacyjne. Kwestie te uregulowano w art. 16j ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W niniejszej sprawie istotne znaczenie ma art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Zgodnie z art. 16j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

Stosownie do art. 16g ust. 13 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, ma zamiar nabyć używany budynek hotelowy. Nabycie budynku hotelowego ma nastąpić w trybie zakupu na podstawie umowy sprzedaży. Zakupiony hotel będzie mieścił się w grupie 1 podgrupie 10 rodzaju 109 "Pozostałe budynki niemieszkalne" Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: "KŚT"). Rodzaj ten obejmuje m.in. hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania z wyjątkiem hoteli robotniczych. Hotel stanowić będzie środek trwały, nabyty przez Spółkę, kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok i będzie wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, do świadczenia usług hotelowych, tj. usług krótkotrwałego zakwaterowania. W ofercie hotelu mogą się znaleźć także inne powiązane usługi, w szczególności restauracyjne oraz związane z organizowaniem szkoleń lub imprez okolicznościowych. Nabyty hotel zostanie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji Spółki.

Wnioskodawca stwierdza również, że budynek hotelowy będzie spełniał przynajmniej jeden z warunków dotyczących możliwości uznania go za używany lub ulepszony środek trwały, o których mowa w przepisie art. 16j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. Wnioskodawca będzie w stanie wykazać, że budynek hotelowy przed jego nabyciem przez Spółkę był wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że skoro przedmiotowy budynek będzie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji Spółki i będzie stanowił używany (co Spółka będzie w stanie wykazać) środek trwały oraz - co podkreśla Wnioskodawca - będzie on zaklasyfikowany do rodzaju 109 Klasyfikacji Środków Trwałych (co nie było przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji), to Spółka będzie mogła, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną przed rozpoczęciem amortyzacji i przyjąć okres amortyzacji nie krótszy niż 3 lata.

Dodać należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Dlatego też stosując omawiany art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a podatnik musi liczyć się z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności na etapie ewentualnych późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych.

Podkreślić należy, że zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym normuje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.). Na mocy art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami takimi mogą być księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 Ordynacji podatkowej). Stosownie do art. 187 § 1 ww. aktu prawnego, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Ocena kwestii udowodnienia danej okoliczności jest dokonywana na podstawie całości zgromadzonych dowodów (art. 191 tej ustawy).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.