ITPB3/4510-546/15/MJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2015 r. (data wpływu 23 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla Uczestników zatrudnionych u Wnioskodawcy będą stanowić koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe, (pytanie nr 2 wniosku).

W dniu 23 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia min., czy wydatki poniesione z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla Uczestników zatrudnionych u Wnioskodawcy będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"B" Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca") należy do Grupy B, która świadczy na terenie całego kraju usługi polegające na tworzeniu oraz kompleksowej obsłudze programów ubezpieczeniowych. W skład Grupy B wchodzą:

* Wnioskodawca - czołowy polski broker ubezpieczeniowy, oferujący w ramach swojego przedsiębiorstwa kompleksową obsługę ubezpieczeniową podmiotów prowadzących działalność gospodarczą,

* B1 Sp. z o.o. - autoryzowany przedstawiciel towarzystw ubezpieczeniowych, świadczący kompleksową obsługę masowych programów ubezpieczeniowych.

Struktura grupy, tj. prowadzenie działalności brokerskiej przez Wnioskodawcę i działalności agenta ubezpieczeniowego przez B1, wynika z wymogów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Przepisy tej ustawy stanowią, że podmiot wykonujący czynności z zakresu pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonuje:

* czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna) albo

* czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

W rezultacie, w świetle ww. przepisów nie jest możliwe prowadzenie w ramach jednego podmiotu gospodarczego zarówno działalności agencyjnej, jak i brokerskiej. Z tego też względu, w ramach Grupy B funkcjonują 2 odrębne podmioty - Wnioskodawca (wykonujący działalność brokerską) oraz B1 (wykonujący działalność agencyjną).

Od strony biznesowej, działalność obydwu spółek jest ściśle powiązana i komplementarna. Rynkowy sukces każdej ze spółek jest uzależniony od sukcesu drugiej spółki. Bez wzajemnego wsparcia historyczny i planowany wzrost wyników każdej ze spółek nie byłby możliwy.

Podkreślić należy, że podział Grupy B na spółkę prowadzącą działalność agencyjną i brokerską jest wymuszony regulacjami prawnymi. Na rynku ubezpieczeń, Grupa B jest postrzegana jako całość. Usługi spółek klienci najczęściej kupują w "pakiecie". Przykładowo, B1 w ponad 95% wykonuje czynności agencyjne dla klientów B. Taka sytuacja wynika z uwarunkowań rynkowych - w przypadku masowych programów ubezpieczeniowych (zwłaszcza w branży samochodowej), obsługa klienta wymaga zaangażowania "własnego" agenta, który reprezentuje zakład ubezpieczeń i odpowiada za zebranie danych, wystawienie polisy, dostarczenie polisy w odpowiednim czasie itp. Ponadto, B1 jest umocowany przez swoich klientów (zakłady ubezpieczeń) do obsługi procesu likwidacji szkód dla klientów B. W umowach generalnych zawieranych pomiędzy zakładem ubezpieczeń i klientem (pozyskanym przez B) zakład ubezpieczeń wskazuje B1 jako agenta. Oferty składane klientom przez Grupę B łączą w sobie obsługę brokerską (wykonywaną przez B) i agencyjną (wykonywaną przez B1).

B i B1 zatrudniają osoby posiadające ekspercką wiedzę z zakresu pośrednictwa ubezpieczeniowego. Z uwagi na wieloletnie doświadczenie, ww. osoby posiadają również dogłębną znajomość rynku na którym funkcjonuje Grupa B. Współpraca z ww. ekspertami jest kluczowa z punktu widzenia działalności obydwu spółek i Grupy B jako całości. Osoby te są zatrudnione w spółkach Grupy B na podstawie umów o pracę i/lub kontraktów cywilnoprawnych i obecnie pełnią również funkcję członków zarządu tych spółek.

Z perspektywy Wnioskodawcy istotne jest, aby ww. osoby zatrudnione u Wnioskodawcy kontynuowały współpracę z Wnioskodawcą i były szczególnie zmotywowane do angażowania się w budowanie wartości Wnioskodawcy. Czynności wykonywane przez ekspertów przekładają się na poziom sprzedaży usług brokerskich i agencyjnych, a co za tym idzie na przychody osiągane przez Wnioskodawcę i drugą spółkę z Grupy B oraz na ich wartość rynkową. Co więcej, z perspektywy Wnioskodawcy istotne jest to, aby kluczowi eksperci kontynuowali współpracę z Wnioskodawcą w długim okresie. Istotne jest także, aby osoby te nie prowadziły działalności konkurencyjnej względem Wnioskodawcy.

W celu wzmocnienia motywacji ww. ekspertów współpracujących z Wnioskodawcą i drugą spółką z Grupy B, Grupa B podjęła decyzję o zaproponowaniu tym osobom udziału w programie motywacyjnym. Celem programu jest zmotywowanie ekspertów do budowania wartości Grupy B (cel motywacyjny), kontynuowania współpracy z Grupą B (cel retencyjny) oraz zniechęcenie tych osób do prowadzenia ewentualnej działalności konkurencyjnej (cel zabezpieczający).

Jak wskazano powyżej, od strony biznesowej, działalność obydwu spółek z Grupy B jest ściśle powiązana i komplementarna. Rynkowy sukces każdej ze spółek jest uzależniony od sukcesu drugiej spółki. Konieczne było zatem wypracowanie koncepcji programu motywacyjnego, który z jednej strony zmotywuje ekspertów do działania z korzyścią dla spółki, w której są zatrudnieni, a z drugiej strony, zmotywuje ich do wzięcia odpowiedzialności pośrednio za wyniki całej Grupy B. Uznano, że wprowadzenie programu motywacyjnego, który motywowałby ekspertów do działania tylko i wyłącznie w interesie jednej ze spółek, może przynieść szkodę wizerunkowi/pozycji Grupy B i - z uwagi na powyższe zależności - w długim okresie wpłynąć negatywnie na wyniki spółki.

W celu realizacji opisanych wyżej założeń programu, Wnioskodawca zaproponował ww. ekspertom (zatrudnionym u Wnioskodawcy) zawarcie kontraktów terminowych (dalej: "Kontrakty terminowe"). Podobnie, B1 zaproponował zawarcie kontraktów terminowych kluczowym osobom zatrudnionym w B1. Osoby, którym Wnioskodawca zaproponował zawarcie Kontraktów terminowych, będą w dalszej części wniosku określane jako: "Uczestnicy".

Kontrakty terminowe, ustrukturyzowane jako instrumenty pochodne, z uwagi na ich zmienną wartość oraz możliwość ich powiązania z sytuacją ekonomiczną spółek z Grupy B, w najlepszy sposób realizują oczekiwane przez Wnioskodawcę i Grupę B cele - motywacyjne, retencyjne i zabezpieczające.

Kontrakty terminowe oferowane przez Wnioskodawcę kluczowym ekspertom zatrudnionym u Wnioskodawcy stanowią pochodne instrumenty finansowe, dla których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, o których mowa w Art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (do ww. przepisu odwołuje się definicja pochodnych instrumentów finansowych zawarta w art. 5a pkt 13 ustawy o p.d.o.f.). Kontrakty terminowe nie są tytułami uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania ani instrumentami rynku pieniężnego.

Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy podobne kontrakty terminowe są stosowane również przez spółki z branży finansowej (np. domy maklerskie). Branża finansowa pod wpływem regulacji unijnych oraz przepisów krajowych implementujących te regulacje, szeroko stosuje instrumenty finansowe, których wartość powiązana jest z sytuacją ekonomiczną przedsiębiorstwa. Instrumenty te są uznawane za aktualnie najbardziej skuteczne narzędzie motywujące osoby zajmujące stanowiska kierownicze w przedsiębiorstwie do podejmowania działań wpływających pozytywnie na kondycję finansową przedsiębiorstwa, a jednocześnie zniechęcające do podejmowania nadmiernego ryzyka, i podejmowania działalności konkurencyjnej względem przedsiębiorstwa. Decyzja o wprowadzeniu programu motywacyjnego w formie Kontraktów terminowych znajduje zatem swoje uzasadnienie nie tylko w wewnętrznych potrzebach Grupy B., ale jest również spójna z dobrymi praktykami rynkowymi.

Szczegółowe założenia i sposób oferowania Kontraktów terminowych przedstawiono poniżej. Poniższy opis odnosi się do kontraktów/dokumentów zawieranych przez Wnioskodawcę z Uczestnikami pozostającymi w zatrudnieniu u Wnioskodawcy. B oferuje analogiczne kontrakty uczestnikom zatrudnionym w B1.

Kontrakt terminowy zawierany jest między Wnioskodawcą i Uczestnikiem na zasadzie dobrowolności. Uczestnicy nie ponoszą opłat na rzecz Wnioskodawcy w związku z zawarciem Kontraktu terminowego. Kontrakt terminowy jest nieprzenaszalny na osoby trzecie w drodze czynności prawnej. Prawa z Kontraktów terminowych podlegają dziedziczeniu.

Instrumentem bazowym dla Kontraktów terminowych są obligacje wyemitowane przez Wnioskodawcę i objęte przez Uczestnika (dalej: "Obligacje") po cenie emisyjnej równej wartości nominalnej Obligacji. Data zapadalności Obligacji została ustalona na 31 grudnia 2030 r.

Zgodnie z dokumentem Obligacji, jeśli przed ich datą zapadalności nastąpi tzw. Przypadek Wyjścia (definiowany jako: sprzedaż przez obecnych wspólników Wnioskodawcy udziałów w kapitale Wnioskodawcy i B1 do podmiotów niepowiązanych z tymi wspólnikami), Wnioskodawca:

* w sytuacji, gdy ww. sprzedaż będzie dotyczyć wszystkich udziałów w kapitale Wnioskodawcy i B1 - dokona wykupu Obligacji od Uczestnika i zapłaci na rzecz Uczestnika wartość nominalną wykupionej Obligacji oraz tzw. Kwotę Dodatkową;

* w sytuacji, gdy ww. sprzedaż będzie dotyczyć części udziałów w kapitale Wnioskodawcy i B1 - dokona częściowego wykupu Obligacji od Uczestnika (w proporcji odpowiadającej liczbie sprzedanych udziałów do liczby wszystkich udziałów w kapitale Wnioskodawcy i B1) i zapłaci na rzecz Uczestnika kwotę stanowiącą odpowiednią część wartości nominalnej wykupionej Obligacji oraz część tzw. Kwoty Dodatkowej.

Kwota Dodatkowa w dokumencie Obligacji zostanie obliczona jako: (wskaźnik% x Wycena Kapitałów) / współczynnik zdefiniowany w dokumencie Obligacji:

* Wycena Kapitałów oznacza: wartość wszystkich udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy i B1, ustaloną zgodnie z wyceną Wnioskodawcy i B1, przyjętą dla danej transakcji stanowiącej Przypadek Wyjścia, bez uwzględnienia (tekst jedn.: bez pomniejszenia) kwot do wypłaty których Wnioskodawca i B1 są zobowiązani na gruncie Obligacji i Kontraktów terminowych, oraz powiększoną o łączną kwotę wszystkich dywidend faktycznie wypłaconych przez Wnioskodawcę i B1 wspólnikom tych spółek pomiędzy datą emisji Obligacji a dniem wystąpienia Przypadku Wyjścia.

* Wartość wskaźnika% stosowanego do obliczenia Kwoty Dodatkowej znajduje się w przedziale od 0 do 5%, w zależności od przedziału wartościowego, w jakim znajdzie się Wycena Kapitałów. Wartości wskaźnika% będą określane odrębnie dla każdego Uczestnika, który obejmie obligacje wyemitowane przez Wnioskodawcę.

Uzależnienie Kwoty Dodatkowej od wartości rynkowej obydwu spółek z Grupy B miało na celu realizację założenia programu motywacyjnego, który ma z jednej strony zmotywować ekspertów do działania z korzyścią dla spółki, w której są zatrudnieni, a z drugiej strony, zmotywować ich do wzięcia odpowiedzialności pośrednio za wyniki całej Grupy B. Jak bowiem opisano powyżej, wprowadzenie programu motywacyjnego, który motywowałby ekspertów do działania tylko i wyłącznie w interesie jednej ze spółek, może przynieść szkodę wizerunkowi/pozycji Grupy B i - z uwagi na powyższe zależności - w długim okresie wpłynąć negatywnie na wyniki spółki.

Wartość Obligacji będzie więc zmienna w czasie i będzie uzależniona od tego, czy przed datą zapadalności Obligacji nastąpi Przypadek Wyjścia oraz od tego, jaka będzie Wycena Kapitałów Wnioskodawcy i B1.

Ww. Obligacje będą instrumentem bazowym dla instrumentów pochodnych, jakimi są Kontrakty terminowe.

Rozliczenie końcowe Kontraktu terminowego będzie dokonywane na koniec ustalonego w Kontrakcie okresu. W dacie rozliczenia końcowego Kontraktu terminowego Uczestnik będzie mógł otrzymać od Wnioskodawcy równowartość różnicy pomiędzy: (i) wartością końcową Obligacji (która, jak wskazano powyżej, będzie równa kwocie nominalnej Obligacji oraz Kwocie Dodatkowej, o ile dojdzie do Przypadku Wyjścia przed datą zapadalności Obligacji i wcześniejszego wykupu Obligacji przez Wnioskodawcę) a (ii) wartością początkową Obligacji (równą cenie emisyjnej Obligacji w dacie emisji), pomnożoną przez współczynnik zdefiniowany w Kontrakcie terminowym. Współczynnik ustalany jest odrębnie dla każdego Uczestnika i definiowany w Kontrakcie terminowym. Kwota wypłacana z Kontraktu terminowego w momencie rozliczenia końcowego zostanie pomniejszona o wszelkie kwoty wypłacone z Kontraktu terminowego w związku z rozliczeniami częściowymi (opisanymi poniżej).

W przypadku, gdy dojdzie do częściowego wykupu Obligacji stanowiących instrument bazowy dla Kontraktu terminowego (z założenia, zdarzenie to nastąpi przed datą rozliczenia końcowego Kontraktu terminowego), Wnioskodawca dokona częściowego rozliczenia Kontraktu terminowego. W dacie rozliczenia częściowego Kontraktu terminowego Uczestnik będzie mógł otrzymać od Wnioskodawcy równowartość różnicy pomiędzy: (i) wartością końcową wykupionej części Obligacji (która, jak wskazano powyżej, będzie równa części kwoty nominalnej Obligacji oraz części Kwoty Dodatkowej, o ile dojdzie do Przypadku Wyjścia przed datą zapadalności Obligacji i wcześniejszego wykupu części Obligacji przez Wnioskodawcę) a (ii) częścią wartości początkowej Obligacji (równą części ceny emisyjnej Obligacji w dacie emisji), pomnożoną przez współczynnik zdefiniowany w Kontrakcie terminowym.

Kontrakt terminowy przewiduje również przypadki, w których ww. współczynnik określony w Kontrakcie terminowym ulegnie zmniejszeniu. Przypadki te obejmują: zakończenie współpracy między Uczestnikiem i Wnioskodawcą (w przypadkach, gdy umowa między Uczestnikiem a Wnioskodawcą jest rozwiązywana za porozumieniem stron lub z przyczyn niezależnych od Uczestnika), śmierć Uczestnika lub jego niezdolność do pracy w zakresie czynności objętych umową między Wnioskodawcą a Uczestnikiem, przed datą określoną w Kontrakcie terminowym. Współczynnik określony w Kontrakcie terminowym ulegnie zmniejszeniu, jeżeli ww. przypadki wystąpią w okresie wskazanym w Kontrakcie terminowym (okres tzw. vestingu).

W Kontrakcie terminowym przewidziano również przypadki, gdy Wnioskodawca będzie miał prawo wcześniejszego rozwiązania kontraktu. Przypadki te obejmują: dokonanie przez Uczestnika czynności prowadzących do naruszenia zakazów konkurencji lub wymogów poufności określonych w umowie między Uczestnikiem a Wnioskodawcą oraz inne niż wskazane powyżej przypadki zakończenia współpracy między Wnioskodawcą a Uczestnikiem. W tych sytuacjach, Uczestnik nie otrzyma żadnej wypłaty z Kontraktu terminowego.

Uczestnik nie ma gwarancji, czy i jaką ostatecznie uzyska wypłatę z Kontraktu terminowego - po pierwsze mogą wystąpić przypadki wcześniejszego rozwiązania kontraktu przez Wnioskodawcę, po drugie mogą wystąpić przypadki wpływające na wysokość współczynnika zastosowanego w Kontrakcie terminowym i po trzecie wypłata jest uzależniona od wartości Obligacji, która z kolei zależy od zdarzeń przyszłych i niepewnych, jak wystąpienie Przypadku Wyjścia, oraz od Wyceny Kapitałów spółek z Grupy B w określonym momencie w przyszłości.

Do momentu rozliczenia Kontraktu terminowego Uczestnikowi nie będą przysługiwały żadne prawa - kontrakty są niezbywalne i nie dają uprawnienia do jakichkolwiek przepływów pieniężnych aż do daty rozliczenia (przy czym, jak wskazano powyżej, to, czy na dzień rozliczenia Kontraktu terminowego Uczestnik uzyska jakiekolwiek przysporzenie, uzależnione jest od wielu czynników).

Podsumowując powyższe, instrumentem bazowym dla Kontraktów terminowych oferowanych Uczestnikom przez Wnioskodawcę są Obligacje, których wartość końcowa zależy z kolei od sytuacji ekonomicznej spółek z Grupy B w przyszłości. Poprzez oferowanie tego typu Kontraktów Uczestnikom, którzy są zatrudnieni u Wnioskodawcy, Wnioskodawca oczekuje, że zmotywuje ekspertów do budowania wartości Grupy B (cel motywacyjny), kontynuowania współpracy z Grupą B (cel retencyjny) oraz zniechęci te osoby do prowadzenia ewentualnej działalności konkurencyjnej względem Grupy B (cel zabezpieczający).

Wnioskodawca pragnie wskazać, że druga spółka z Grupy B, tj. B1, złożyła analogiczny wniosek o interpretację w zakresie programu oferowanego uczestnikom zatrudnionym w B.

W związku z powyższym opisem zadano min. następujące pytanie (oznaczone numerem 2):

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla Uczestników zatrudnionych u Wnioskodawcy będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

(w zakresie pytania oznaczonego numerem 1 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie).

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Stanowisko w sprawie Pytania nr 2.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla Uczestników zatrudnionych u Wnioskodawcy będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z praktyką organów podatkowych, kosztem uzyskania przychodów jest taki koszt, który został poniesiony przez podatnika, jest definitywny (rzeczywisty), pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła, został właściwie udokumentowany i nie został wyłączony z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1

W świetle powyższego, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., jeżeli:

* będą pozostawały w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, tj. zostaną poniesione w celu uzyskania przychodów Wnioskodawcy, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła;

* zostaną właściwie udokumentowane;

* będą definitywne (rzeczywiste);

* nie są wyłączone z kategorii kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy, będą spełniały powyższe kryteria kosztów uzyskania przychodów.

Poniżej zaprezentowano argumenty potwierdzające to stanowisko w odniesieniu do poszczególnych kryteriów:

a. Związek przedmiotowych wydatków z działalnością gospodarcza i przychodami Wnioskodawcy:

Zgodnie z ugruntowaną praktyką orzeczniczą, związek kosztów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., z przychodami podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni (pogląd taki wyrażał wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny, m.in. w wyroku z 17 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 1365/10). Z uwagi na ogólną, niesprecyzowaną kategorię ustawową odwołującą się do bezpośredniości i pośredniości związku wydatku z przychodem, ustawodawca nakazuje analizować związek w każdym przypadku indywidualnie, biorąc pod uwagę między innymi rodzaj działalności gospodarczej podatnika, racjonalnie dokonaną ocenę możliwości osiągnięcia przychodu, intencje podatnika towarzyszące ponoszeniu wydatku, więź, jaka w konkretnych okolicznościach (np. gospodarczych, rynkowych), występuje pomiędzy kosztem podatkowym, a efektywnie osiągniętym lub tylko zamierzonym przychodem.

W związku z powyższym, w celu wykazania, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, wystarczające będzie udowodnienie, że koszty te wykazują związek z przychodami Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki związane z zaoferowaniem programu motywacyjnego ekspertom współpracującym z Wnioskodawcą wykazują ewidentny związek z działalnością gospodarczą i przychodami Wnioskodawcy.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Grupa B (w skład której wchodzi Wnioskodawca) podjęła decyzję o wprowadzeniu programu motywacyjnego dla ekspertów zatrudnionych w spółkach z Grupy. Współpraca z ww. ekspertami jest kluczowa z punktu widzenia działalności Wnioskodawcy i Grupy B jako całości.

Z perspektywy Wnioskodawcy istotne jest, aby ww. osoby kontynuowały współpracę z Wnioskodawcą i były szczególnie zmotywowane do angażowania się w budowanie wartości Wnioskodawcy. Czynności wykonywane przez ekspertów przekładają się na poziom sprzedaży usług Wnioskodawcy, a co za tym idzie na przychody osiągane przez Wnioskodawcę i jego wartość rynkową. Co więcej, z perspektywy Wnioskodawcy istotne jest to, aby kluczowi eksperci kontynuowali współpracę z Wnioskodawcą w długim okresie. Istotne jest także, aby osoby te nie prowadziły działalności konkurencyjnej względem Wnioskodawcy.

W celu wzmocnienia motywacji ww. ekspertów, Wnioskodawca zaoferował im uczestnictwo w programie motywacyjnym. Celem programu jest zmotywowanie ekspertów do budowania wartości Wnioskodawcy (cel motywacyjny), kontynuowania współpracy z Wnioskodawcą (cel retencyjny) oraz zniechęcenie tych osób do prowadzenia ewentualnej działalności konkurencyjnej (cel zabezpieczający).

W programie uwzględniono również okoliczność, że rynkowy sukces Wnioskodawcy jest uzależniony od sukcesu drugiej spółki z Grupy B, gdyż obie spółki są postrzegane na rynku ubezpieczeń jako całość (wydzielenie działalności brokerskiej i agencyjnej do dwóch spółek wynika z wymogów prawnych, a nie biznesowych).

Uznano, że wprowadzenie programu motywacyjnego, który motywowałby ekspertów do działania tylko i wyłącznie w interesie jednej ze spółek, może przynieść szkodę wizerunkowi/pozycji Grupy B i - z uwagi na powyższe zależności - w długim okresie wpłynąć negatywnie na przychody Wnioskodawcy.

W celu realizacji założeń programu motywacyjnego, Wnioskodawca zaoferował zatrudnionym u siebie ekspertom zawarcie opisanych we wniosku o interpretację Kontraktów Terminowych. Kontrakty Terminowe zostały skonstruowane w taki sposób, aby umożliwić osiągnięcie celów motywacyjnych, retencyjnych i zabezpieczających programu. Wprowadzenie Kontraktów Terminowych powinno zatem w oczywisty sposób przełożyć się na korzyści Wnioskodawcy, zwiększenie przychodów ze sprzedaży i co za tym idzie wzrost wartości Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, niewątpliwie istnieje związek między ponoszonymi przez Wnioskodawcę wydatkami z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy a działalnością gospodarczą i przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z tytułu tej działalności.

b. Właściwe udokumentowanie wydatków:

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy będą dokumentowane właściwymi dowodami księgowymi, a ich wartość, termin zapłaty itp. będą wynikały z samych Kontraktów Terminowych. W ten sposób spełniony zostanie kolejny warunek niezbędny do zakwalifikowania tych wypłat jako kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

c. Definitywny charakter wydatków

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy będą miały charakter definitywny i rzeczywisty (co, zgodnie z praktyką podatkową, jest warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów). Wnioskodawca będzie bowiem dokonywał wypłat z Kontraktów Terminowych we własnym imieniu i z własnych rachunków bankowych. Nie są przewidywane sytuacje, w których możliwe byłoby dokonanie przez Uczestnika zwrotu wypłaty na rzecz Wnioskodawcy.

d. Brak wyłączenia na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy nie zostały wykluczone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W szczególności, wydatki takie nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ww. wypłaty dokonywane będą przez Wnioskodawcę w wyniku realizacji pochodnego instrumentu finansowego, jakim jest Kontrakt Terminowy i nie będą rozpoznawane dla celów podatkowych przed dniem realizacji (rozliczenia) Kontraktów Terminowych. Ponadto, wydatki te nie będą powiększały wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych. Brak jest więc podstaw, aby uznać, że wypłaty z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy podlegałyby wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o p.d.o.p. Wypłaty tego typu nie zostały też wymienione w jakimkolwiek innym punkcie art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. W rezultacie, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wypłaty z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy powinny być zaliczane do kosztów podatkowych w momencie rozliczenia Kontraktów Terminowych.

e. Praktyka organów podatkowych

Stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla ekspertów zatrudnionych u Wnioskodawcy, będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych.

Przykładowo:

* w interpretacji z dnia 13 maja 2014 r. (sygn. ITPB3/423-71/14/MK), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że: "(...) istnieją podstawy, by można było mówić o związku przyczynowym między poniesionym wydatkami a potencjalnym lub zwiększonym przychodem - jednocześnie wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Tym samym przekładają się pośrednio na zwiększenie przychodów generowanych przez Spółkę. Zważywszy na powyższe - co do zasady - wydatki poniesione w związku z realizacją opisanego we wniosku programu, spełniające przedstawione powyżej kryteria. Spółka będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe. (...)";

* w interpretacji z dnia 25 sierpnia 2015 r. (sygn. IBPB-1-2/4510-134/15/MW), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził, że: "(...) wydatki ponoszone przez Spółkę w wysokości wartości środków wypłacanych przez Spółkę z tytułu realizacji Jednostek Instrumentu w związku z wprowadzeniem nowego Programu Motywacyjnego, spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a zatem będzie można je zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów. (...)";

* w interpretacji z dnia 24 czerwca 2015 r. (sygn. IPPB5/4510-488/15-2/JC), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że: "(...) wydatki związane z wprowadzeniem Programu Motywacyjnego, tj. wydatki w wysokości wartości środków wypłacanych przez Spółkę z tytułu realizacji Jednostek Instrumentu, mają charakter wydatków przyczyniających się do zabezpieczenia źródeł przychodów, a także wpływających na ich zwiększenie w przyszłości, w związku z czym mogą zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu. (...)".

Podsumowując, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wypłat z rozliczenia Kontraktów Terminowych dla Uczestników zatrudnionych u Wnioskodawcy, będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów. Wynika to z faktu, iż wydatki te będą wykazywać związek z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę, będą właściwie udokumentowane, definitywne i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroku sądu, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych i sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Niniejsza interpretacja została wydana według stanu prawnego obowiązującego na dzień jej wydania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.