ITPB3/4510-436/15/MKo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu - 25 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem inwestora - jest prawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem inwestora.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący spółką akcyjną (dalej również: Spółka), poniósł/ponosi - w związku z aktywnym poszukiwaniem nowego inwestora, którego efektem będzie zmiana akcjonariuszy posiadających pakiet akcji - wydatki związane z zakupem usług prawnych, doradczych i analiz, również w ramach tzw. badania due diligence.

Dla Spółki główną korzyścią sprzedaży wskazywanego pakietu akcji przez akcjonariuszy jest osiągnięcie pozytywnych skutków ekonomicznych i finansowych związanych ze zmianą struktury właścicielskiej i sposobu zarządzania Spółką. W wyniku zmiany struktury właścicielskiej Spółka będzie miała możliwość wdrożenia długoterminowych planów strategicznych w tym np. ekspansji krajowej i zagranicznej, których realizacją nie byli zainteresowani dotychczasowi inwestorzy skupieni na krótkoterminowym zwrocie z inwestycji. Rozwój Spółki wpłynie bezpośrednio na wzrost jej obrotów i zysków.

Dodatkowo w przypadku pozyskania inwestora branżowego Spółka uzyska dostęp do najnowszej wiedzy w branży, bazy klientów i usług, co pozwoli znacząco obniżyć koszty wdrożeń nowych produktów oraz innych kosztów funkcjonowania.

Biorąc pod uwagę powyższe korzyści oraz fakt, iż dalszy rozwój Spółki oraz pozyskanie odpowiedniej wiedzy jest kluczowe do dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, Spółka zleciła profesjonalnym podmiotom weryfikację jej kondycji finansowej oraz dostarczenie aktualnych strategicznych informacji rynkowych, które będą pomocne zarówno w związku z prowadzoną działalnością jak i w procesie pozyskania nowego inwestora. Dążąc do uzyskania jak najbardziej kompleksowych analiz Spółka zleciła również dokonanie oceny jej sytuacji prawnej oraz podatkowej obejmującej między innymi ocenę rozliczeń podatkowych. Katalog nabytych usług obejmował/obejmuje następujące obszary:

Spółka jednocześnie wskazuje, że przywoływane powyżej kategorie usług, których koszty poniosła i ponosi w związku procesem pozyskania inwestora, miały/mają charakter całkowicie fakultatywny i zostały przez Spółkę zlecone w dążeniu, do zagwarantowania długoterminowego rozwoju Spółki, zwiększenia stabilności prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskania dostępu do najnowocześniejszego know-how w branży, a także redukcji ryzyk związanych z działalnością gospodarczą, ograniczając tym samym możliwość powstania niespodziewanych strat w przyszłości. Zatem można je zdefiniować jako posiadające przymiot działań mających na celu zachowanie (zabezpieczenie) źródła przychodów i osiągnięcie nowych przychodów przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty, takie jak koszty doradztwa prawnego, koszty doradztwa finansowego i inne koszty wskazywane powyżej, związane z pozyskaniem inwestora, które miały charakter fakultatywny (a więc które nie były obligatoryjne jak np. opłaty sądowe, opłaty notarialne) i wiązały się z korzyściami dla Spółki, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazywane powyżej koszty, takie jak koszty doradztwa prawnego, koszty doradztwa finansowego i inne koszty związane z pozyskaniem inwestora, które miały/mają charakter fakultatywny i które wiązały/wiążą się z korzyściami dla Spółki, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Polski ustawodawca posłużył się normą ogólną, która ma jednak istotną wagę na gruncie tej ustawy podatkowej. Pozwala ona bowiem podatnikom pomniejszać podstawę opodatkowania o wszelkie prawnie dopuszczalne koszty (tekst jedn.: nie wyłączone z zakresu kosztów podatkowych - art. 16 ustawy), które poniesione zostały celem uzyskania przychodu, a także celem zachowania jego źródła.

Dla zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest zatem spełnienie następujących warunków:

* poniesienie wydatku,

* poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* brak danego wydatku w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kluczowe dla potwierdzenia zajętego przez Spółkę stanowiska jest odniesienie się w szczególności do drugiego ze wskazanych powyżej warunków, nakazującego szersze spojrzenie na problematykę kosztów uzyskania przychodów. Wykładnia językowa tego przepisu daje bowiem podstawę do stwierdzenia, że kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty poniesione bezpośrednio w celu osiągnięcia konkretnego przychodu, ale także koszty pośrednio związane z przychodem, tj. nakierowane na zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest zatem istnienie związku przyczynowo-skutkowego między nim, a osiągniętym przychodem, przy czym związek ten nie musi mieć charakteru bezpośredniego. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi bowiem także koszty, które są związane z przychodami w sposób pośredni, tj. nie są powiązane z konkretnymi przychodami, ale ich poniesienie jest związane z funkcjonowaniem jego przedsiębiorstwa. Dopuszczalność zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków wiążących się z tymi przychodami jedynie w sposób pośredni jest powszechnie akceptowana w doktrynie oraz orzecznictwie. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z dnia 18 czerwca 2007 r., sygn. akt II FPS 8/06 uznał, że: Warunkiem zakwalifikowania pewnych wydatków jako tak pojmowanego kosztu jest ich celowe ponoszenie przez podatnika dla osiągnięcia przychodów. Ustawodawca nieprzypadkowo posłużył się pojęciem "przychodów", a nie "przychodu". Liczba mnoga, w której użyto tego słowa wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie trzeba wykazywać zależności między nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, poddającego się kwantyfikacji (mierzalnego) przychodu. (...) W literaturze podnosi się zarazem, że ponoszenie określonych wydatków w celu osiągnięcia przychodów nie przesądza automatycznie o wystąpieniu w każdej sytuacji związanego z nimi. ujmowanego w sposób konkretny, przychodu. Może się bowiem zdarzyć, że mimo uzasadnionych ekonomicznie, uwzględniających zasady logiki, działań nie dojdzie do powstania lub zwiększenia przychodu (...).

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki należy stwierdzić, że wydatki poniesione (i ponoszone) przez Wnioskodawcę w związku z pozyskaniem inwestora, choć nie da się wykazać ich wymiernego wpływu na konkretne przychody, jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Świadczą o tym zwłaszcza wskazywane przez Spółę cele, w związku z którymi to Spółka poniosła te wydatki. Zdaniem Spółki, poniesione (i ponoszone) przez nią wydatki na analizy finansowe pozwalają na przeprowadzenie oceny kondycji finansowej Spółki oraz umożliwiają podjęcie decyzji biznesowych związanych z prowadzaną działalnością. Ich celem jest m.in. dostarczenie aktualnych danych dotyczących sytuacji gospodarczej zarówno Spółki jak i branży, a także finansowej oceny zagrożeń oraz potencjalnych możliwości związanych z działalnością Spółki. Efektem analiz prawnych jest m.in. ocena obecnej sytuacji prawnej Spółki oraz wskazanie działań, które Spółka powinna podjąć w celu zwiększenia bezpieczeństwa i stabilności prowadzonej działalności gospodarczej. Rzetelne analizy zapewniają bezpieczeństwo Spółki w obrocie prawnym i pozwalają na ograniczenie wydatków związanych np. z procesami sądowymi. Z kolei wydatki na analizy podatkowe służyły zidentyfikowaniu potencjalnych ryzyk podatkowych, ich wyeliminowaniu oraz zaprezentowaniu potencjalnym inwestorom Spółki, jako podmiotu należycie wywiązującego się z ciążących na nim zobowiązań wynikających z przepisów prawa podatkowego. W piśmiennictwie podkreśla się również, iż w przypadku, gdy podatnik w momencie podejmowania decyzji o poniesieniu konkretnego wydatku oceni, że obiektywnie przyczyni się on do osiągnięcia w przyszłości przychodów z działalności gospodarczej, organ podatkowy nie jest uprawniony do kwestionowania zasadności poniesienia tego wydatku i zaliczenia go do kosztów. Organ podatkowy nie ma zatem możliwości wyłączenia prawa danego podmiotu gospodarczego do podejmowania wyboru, który wydatek ponieść. Nie ma on także uprawnienia do ustalania kryteriów, na podstawie których dokonuje się wyboru danego rodzaju wydatków.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie. Na fakt ten zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 21 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Ol 273/08, który zauważył, że: W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreślano już wielokrotnie, że organy podatkowe nie są uprawnione do oceny prawidłowości prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika, a jedynie do oceny, czy dany wydatek wykazuje normatywny związek z przychodem, czyli potencjalnie można się spodziewać, że jego poniesienie spowoduje powstanie przychodu. (...) O przydatności, czy racjonalności wydatku decyduje podatnik. Organ uprawniony jest natomiast do badania czy dany rodzaj wydatków pozostaje w związku z działalnością przedsiębiorstwa.

Powyższe argumenty potwierdzają - zdaniem Spółki - jej stanowisko, zgodnie z którym racjonalność sposobu prowadzenia działalności gospodarczej i ponoszonych wydatków oceniać może wyłącznie podmiot podejmujący działania w tej sferze. Poniesienie przez Wnioskodawcę kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego i innych kosztów związanych pozyskaniem nowego inwestora, które miały charakter fakultatywny i które wiązały się z korzyściami dla Spółki było w pełni uzasadnione z gospodarczego punktu widzenia, i w ocenie Spółki trudno odmówić ponoszonym kosztom przymiotu chociażby pośredniego związku z przychodami Spółki. Dzięki zleconym analizom i uzyskanym usługom Wnioskodawca podwyższył swą wiarygodność i zaufanie zarówno wśród potencjalnych inwestorów, jak i potencjalnie wśród swoich obecnych/przyszłych kontrahentów. Racjonalnie można bowiem zakładać, iż wyższy poziom zaufania i stabilności działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę wpłynie na rozszerzenie przez klientów i kontrahentów współpracy ze Spółką, co znajdzie swe przełożenie w osiąganych przychodach.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prezentowane przez Spółkę stanowisko, zgodnie z którym koszty doradztwa prawnego, koszty doradztwa finansowego i inne koszty, związane pozyskaniem nowego inwestora, które miały charakter fakultatywny i które wiązały się z korzyściami dla Spółki należy uznać za koszty związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę, a co za tym idzie za koszty uzyskania przychodów, znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Przykładowo można wskazać interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 24 lipca 2014 r. nr IBPBI/2/423-502/14/PC, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym (...) analogiczne stanowisko zajął Minister Finansów w piśmie z dnia 23 stycznia 2002 r., sygn.: PB3-1571/8214-193AA/K/01 adresowanym do izb i urzędów skarbowych oraz urzędów kontroli skarbowej, stwierdzając w nim, że: "podmioty, finansując ze swoich środków omawiane koszty analiz i zbycia akcji, partycypują tym samym w finansowaniu przygotowania procesu prywatyzacji, a co za tym idzie zmniejszają one wydatki budżetu państwa, jakie muszą być poniesione na ten cel. W tym miejscu należy również wskazać na ekonomiczny aspekt przeprowadzanej prywatyzacji, wyrażający się m.in. usprawnieniem procesów produkcyjnych prywatyzowanych podmiotów gospodarczych, skutkujących zwiększeniem osiąganych przez nie przychodów. W przedmiotowym piśmie stwierdzono, ponadto, że:

* obowiązek pokrywania przez omawiane podmioty gospodarcze kosztów analiz dla celów prywatyzacji oraz wydatków związanych ze zbywaniem akcji Skarbu Państwa wynika z unormowań ustawy o Prywatyzacji i komercjalizacji i rozporządzeń wykonawczych wydanych na podstawie przepisów tej ustawy,

* celem ekonomicznym prywatyzacji jest w ostatecznym rezultacie prawidłowe funkcjonowanie prywatyzowanych podmiotów gospodarczych, co w konsekwencji prowadzić będzie do wzrostu osiąganych przez nie przychodów,

* poniesione wydatki przez spółki i przedsiębiorstwa państwowe związane z opracowaniem analiz dla celów prywatyzacji oraz wydatki spółek poniesione na pokrycie zadań związanych ze zbywaniem akcji (...) -stanowić będą koszty uzyskania przychodów".

Podobnie w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 12 sierpnia 2011 r. nr IPPB3/423-509/11-2/JG Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: wydatki związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem IPO Spółki nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy powinny one zostać potrącone w dacie poniesienia. Reasumując należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym wydatki poniesione przez Bank w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem publicznej oferty akcji Spółki na GPW stanowią dla Banku koszty pośrednie które są potrącane w dacie ich poniesienia.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że poniesione/ponoszone przez nią koszty doradztwa prawnego, koszty doradztwa finansowego i inne koszty związane z pozyskaniem nowego inwestora, które miały charakter fakultatywny i które wiązały się z korzyściami dla Spółki, stanowią koszty zmierzające do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a zatem stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są więc takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Warto również wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jak wskazano na wstępie definicja kosztów uzyskania przychodów ma charakter ogólny, w związku z czym każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. W związku ogólną niesprecyzowaną kategorią ustawową odwołującą się do bezpośredniości i pośredniości związku wydatku z przychodem, ustawodawca nakazuje analizować związek w każdym przypadku indywidualnie, biorąc pod uwagę między innymi rodzaj działalności gospodarczej podatnika, racjonalnie dokonaną ocenę możliwości osiągnięcia przychodu z konkretnego kosztu, intencje podatnika towarzyszące ponoszeniu wydatku, więź, jaka w konkretnych okolicznościach np. gospodarczych, rynkowych, występuje (lub nie występuje) pomiędzy kosztem podatkowym, a efektywnie osiągniętym lub tylko zamierzonym przychodem. Mając powyższe na względzie ten sam wydatek w określonych okolicznościach może być uznany za koszt "bezpośredni", a w innych za "pośredni", a w jeszcze innych może w ogóle nie stanowić kosztu podatkowego.

Warunkiem formalnym uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest jego właściwe udokumentowanie. W działalności firmy każdą operacją gospodarczą powinien potwierdzać dokument, określany mianem dowodu księgowego. Dowód taki to odzwierciedlenie operacji gospodarczej, jej pomiar i opis. Dzięki temu dane z dowodów mogą być źródłem informacji o zdarzeniach składających się na prowadzoną działalność gospodarcza. Treść dowodów księgowych ujmowana jest natomiast w ewidencji rachunkowej.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Z treści przywołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że moment uznania wydatku za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca poniósł/ponosi wydatki na nabycie usług doradczych związanych z pozyskiwaniem inwestora, które należy zaliczyć do kosztów związanych z dalszym jego rozwojem, w konsekwencji nie wiążą się one w sposób bezpośredni z przychodami Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro ww. wydatki zostały poniesione na podstawie racjonalnych przesłanek ukierunkowanych na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów oraz nie kwalifikują się do wyłączeń określonych w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w momencie ujęcia ich jako koszt w księgach rachunkowych Spółki.

Końcowo należy stwierdzić, że postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego uwzględniającego rzeczywisty stan faktyczny danej sprawy. W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, który stanowi podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W ramach prowadzonego postępowania właściwy organ nie może jednakże dokonać rzeczywistej weryfikacji przesłanek przemawiających za możliwością zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.