ITPB3/4510-429/15/JG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 października 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/4510-429/15/JG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 20 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność produkcyjną.

Spółka wykorzystuje różnorodne składniki majątku, które w świetle art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji. Wśród wykorzystywanych środków trwałych znajdują się m.in. budynki i budowle, również takie, które narażone są na niekorzystne działanie czynników zewnętrznych takie jak:

* wysokie temperatury,

* zapylenie pyłem uwalniającym się podczas produkcji,

* hałas powodujący drżenie elementów budynku czy

* wysoka wilgotność.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego postawiono następujące pytanie.

Czy Spółka może uznać, że ww. wskazane budynki są użytkowane w warunkach pogorszonych w rozumieniu art. 16i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz dokonywać ich amortyzacji z wykorzystaniem współczynnika podwyższającego 1,2.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione w opisie stanu faktycznego budynki używane są w warunkach pogorszonych i Spółka może dokonywać ich amortyzacji z wykorzystaniem współczynnika podwyższającego w wysokości 1,2.

Zgodnie z zasadą określoną w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Ustawodawca przewidział jednocześnie możliwość podwyższania stawek amortyzacyjnych w szczególnych przypadkach, określonych w art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, na mocy art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych podatnicy mogą podwyższać stawki podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2.

Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do objaśnienia nr 1 do ww. Wykazu, za pogorszone warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.

W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany (art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W związku z powyższym, wysokie temperatury w hali produkcyjnej i jak również zapylenie pyłem uwalniającym się podczas produkcji czy hałas powodujący drżenie elementów budynku, skutkują uszkodzeniami, które w sposób znaczący powodują przyśpieszenie zużycia się obiektu. W podobnych warunkach używany jest inny budynek, w którym panuje wysoka wilgotność i temperatura.

Należy więc uznać, że budynki i budowle wykorzystywane przez Spółkę do działalności gospodarczej są używane w warunkach pogorszonych, tym samym Spółka może zastosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną o współczynnik nie wyższy niż 1,2 zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane w wydawanych przez Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 24 listopada 2010 r. nr ITPB1/415-833/10/PSZ;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 lutego 2011 r. nr ITPB3/423-625/10/MT;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 czerwca 2013 r. nr ILPB1/415-284/13-4/AA;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 kwietnia 2014 r. nr ILPB4/423-26/14-2/ŁM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

I tak, na mocy art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych podatnicy mogą podwyższać stawki podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2.

Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik 1 do omawianej ustawy. Stosownie do objaśnienia nr 1 do ww. Wykazu, za pogorszone warunki używania budynków i budowli, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, uważa się używanie tych środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu.

W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany (art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

A zatem, dla budynków i budowli używanych pod ciągłym działaniem czynników powodujących przyspieszenie zużycia tych obiektów podatnicy mogą podwyższać stawki podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2.

Jak wynika z powołanych unormowań, uprawnienie do stosowania podwyższonej stawki dotyczy sytuacji, w której łącznie zaistnieją następujące okoliczności dla danego środka trwałego:

* na używany budynek lub budowlę działają czynniki powodujące przyśpieszenie zużycia tych obiektów;

* działanie tych czynników ma charakter ciągły;

* intensywność działania tych czynników jest znaczna;

* znaczny stopień intensywności działania tych czynników i ich ciągłe działanie powodują skutek w postaci przyspieszenia zużycia obiektu.

Analizując wskazane przesłanki powstania omawianego uprawnienia, w pierwszej kolejności należy odnieść się do znaczenia pojęć użytych przez ustawodawcę funkcjonujących w języku powszechnym. I tak:

* "działać" to m.in. "wywierać wpływ; wywoływać reakcję; oddziaływać";

* "ciągły" oznacza "dziejący się, odbywający się, trwający stale; powtarzający się stale; nieustanny; ustawiczny; stały; trwający bez przerwy";

* "znaczne" to "dość duże pod względem liczby, ilości, natężenia; pokaźne; niemałe; ważne; znaczące; wyróżniające się czymś";

* przyspieszenie" to "zwiększenia szybkości; przyrost prędkości w jednostce czasu; spowodowanie szybszego działania; skrócenie czasu trwania albo przybliżenie terminu wykonania albo momentu dokonania się czegoś"; "przyspieszony" natomiast oznacza "szybszy niż zwykle";

* "zużyć/zużywać" to "wykorzystać coś w jakiejś części lub w całości; zniszczyć coś częstym lub długim używaniem; wyczerpać zasób czegoś przez dłuższe używanie"; "zużyć się" natomiast to "zostać zniszczonym przez używanie, na skutek działania, funkcjonowania".

Wobec powyższego, o używaniu budynku lub budowli w warunkach pogorszonych można mówić w sytuacji, gdy na budynek lub budowlę oddziaływają nieustannie lub w sposób stale powtarzający się wskazane we wniosku czynniki:

* wysokie temperatury,

* drgania o dość dużym stopniu natężenia (intensywności) np. spowodowane hałasem,

* wysoka wilgotność,

* zapylenie pyłem uwalniającym się podczas produkcji.

* powodujące skutek w postaci przyspieszenia zużycia obiektu, tj. wzrostu tempa niszczenia tego budynku w toku jego używania przez podatnika,

Należy przy tym podkreślić, że uprawnienie do stosowania podwyższonej stawki nie ma charakteru stałego - dotyczy okresu, w którym istnieją okoliczności pozwalające uznawać budynek lub budowle za używane w warunkach pogorszonych. Okoliczności używania budynku mogą bowiem ulegać zmianie, w tym w sposób powodujący ustanie warunków uzasadniających podwyższenie stawek. W takim przypadku podatnik ma obowiązek obniżyć stawkę do poziomu wynikającego z Wykazu.

Dokonana wykładnia przepisów prawa podatkowego wyjaśnia przesłanki istnienia po stronie podatnika uprawnienia określonego w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a. Możliwość skorzystania z omawianego uprawnienia przez zindywidualizowanego podatnika jest uzależniona od stwierdzenia, że w konkretnej, zaistniałej u niego sytuacji faktycznej przesłanki te zostały spełnione - zaistniały okoliczności faktyczne wskazane w hipotezie normy prawnej zawartej w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przesądzenie, czy warunki te zostały spełnione w danym stanie faktycznym, tj. przesądzenie, czy dany budynek lub budowla jest używany w warunkach pogorszonych wymaga natomiast zbadania kwestii istnienia tych zdarzeń, stopnia ich intensywności, natężenia, zmienności, czasu występowania. Konieczna jest również analiza wpływu tych czynników na obiekt - obejmująca w szczególności ocenę stanu technicznego budynku, stopnia jego zużycia, w tym relacji rzeczywistego zużycia (niszczenia) budynku lub budowli do zużycia przewidzianego dla tego rodzaju obiektu używanego w standardowych, normalnych warunkach oraz czynników wpływających na ewentualne przyspieszone zużycie obiektu - dokonana z uwzględnieniem obowiązujących norm służących ocenie szkodliwości oddziaływania wymienionych czynników na budynki. Innymi słowy, ocena warunków używania budynku sprowadza się do dokonania ustaleń okoliczności faktycznych.

Opisując stan faktyczny sprawy w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Spółka wskazała że wśród składników majątku stanowiących środki trwałe (zgodnie z art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), znajdują się budynki i budowle wykorzystywane do produkcji, na które działają niekorzystne czynniki takie jak:

* wysoka temperatura,

* zapylenie pyłem uwalnianym podczas produkcji,

* hałas powodujący drżenie elementów budynku,

* wysoka wilgotność.

W związku z powyższym jeżeli Spółka jest w stanie udowodnić szybsze niż w warunkach normalnych niszczenie budynków i budowli, które są narażone na działanie tych czynników to ma możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej przedmiotowych budynków i budowli podanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stosując współczynnik nie wyższy niż 1,2.

W konsekwencji, Spółka ma możliwość skorzystania z uprawnienia, o którym mowa w art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej przedmiotowych budynków i budowli produkcyjnych podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stosując współczynnik nie wyższy niż 1,2.

Jednocześnie, ewentualna zmiana okoliczności faktycznych powodująca, że budynki i budowle przestają być używane w warunkach pogorszonych (są używane w warunkach normalnych, niepogorszonych) oznacza ustanie warunków uzasadniających podwyższenie stawki amortyzacyjnej tych obiektów. Stawka ta ulega obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające tę zmianę (art. 16i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

A zatem, Wnioskodawca słusznie ocenił, że w analizowanym przypadku istnieje możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej budynków i budowli, które są narażone na działanie wskazanych we wniosku czynników na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niemniej jednak, wniosek Spółki zawiera jedynie wskazanie negatywnych czynników działających na budynki i budowle, bez określenia skutków ich działania. Dlatego też należy zaznaczyć, że dopiero łączne uwzględnienie czynników wskazujących na używanie budynków i budowli w warunkach pogorszonych z uwzględnieniem zależności pomiędzy warunkami używania tych obiektów a ich niszczeniem - umożliwia pełną ocenę problemowej kwestii.

Rozpatrując przedmiotowy wniosek, tutejszy organ uznał, że wskazane uchybienia - jakkolwiek wymagają podkreślenia w celu pełnego wyjaśnienia zasad stosowania interpretowanego przepisu - nie stanowią przeszkody dla uznania za prawidłowe stanowiska Spółki w zakresie możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej środka trwałego. Całość okoliczności faktycznych sprawy pozwala bowiem na uznanie, ze budynki i budowle są używane w warunkach pogorszonych w rozumieniu interpretowanego art. 16 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo należy zaznaczyć odrębność podstawy materialnoprawnej korzystania z omawianego uprawnienia, jaką jest zaistnienie przesłanek wynikających z regulacji art. 16 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od sposobu udowodnienia, że przesłanki te faktycznie zaistniały. Decyzję o podwyższeniu stawki amortyzacyjnej budynków i budowli podejmuje podatnik, uwzględniając istniejący stan faktyczny i treść powoływanych unormowań. Stosując omawiany art. 16 ust. 2 pkt 1 lit. a podatnik musi jednak liczyć się z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności na etapie ewentualnych późniejszych postępowań podatkowych lub kontrolnych.

Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym normuje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613). Na mocy art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami takimi mogą być księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 Ordynacji podatkowej). Stosownie do art. 187 § 1 ww. aktu prawnego, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Ocena kwestii udowodnienia danej okoliczności jest dokonywana na podstawie całości zgromadzonych dowodów (art. 191 tej ustawy).

Wykazanie przez Wnioskodawcę prawidłowości zastosowania art. 16i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zatem wymagać w szczególności udowodnienia: faktu oddziaływania wskazanych czynników na budynki i budowle; stopnia ich natężenia, intensywności, czasu występowania; przyspieszonego tempa zużycia (niszczenia) wskazanych budynków i budowli; związku przyczynowego pomiędzy negatywnie działającymi czynnikami a przyspieszonym zużyciem tych obiektów.

Należy ponadto zaznaczyć, że przepisy o postępowaniu dowodowym nie mają zastosowania w postępowaniu w sprawie wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Podstawą faktyczną rozstrzygnięcia zawartego w interpretacji indywidualnej jest stan faktyczny przedstawiony w treści wniosku zainteresowanego.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku a przedstawione stanowisko oparte zostało na założeniu, że budynki i budowle używane w warunkach pogorszonych, których dotyczy przedstawiony stan faktyczny, są amortyzowane przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Odnośnie powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl