ITPB3/4510-326/15/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. podatku u źródła - jest prawidłowe.

W dniu 10 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. podatku u źródła.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka X Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) jest działającą według prawa polskiego spółką prawa handlowego - spółką z o.o.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej VAT i VAT UE oraz podatnikiem podatku dochodowego osób prawnych CIT, od całości swoich dochodów i nie korzysta ze zwolnienia w tym zakresie.

W ramach struktury organizacyjnej Spółka jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej XY.

Bezpośrednim właścicielem 100% udziałów Spółki jest holenderska osoba prawna Spółka XYZ.

Spółka holenderska posiada udziały w Spółce nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata. A posiadanie tych udziałów wynika z tytułu własności.

Dodatkowo Spółka XYZ posiada holenderski certyfikat rezydencji oraz złożyła oświadczenie iż podlega opodatkowaniu w Holandii od całości swoich dochodów, nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od całości swoich dochodów, poza przypadkami wyłączenia z opodatkowania na podstawie przepisów prawa holenderskiego, posiada siedzibę i miejsce faktycznego zarządzania na terytorium Holandii, co potwierdza certyfikat rezydencji wydany przez holenderskie władze podatkowe.

Spółka w przyszłości zobowiązana będzie do wypłaty dywidendy za rok obrotowy na rzecz swojego właściciela.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego postawiono następujące pytanie.

Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym wypłata dywidendy podlega pod regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jaka właściwa stawka powinna zostać zastosowana dla opodatkowania w Polsce lub czy korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do sformułowanego pytania Spółka wskazała, że wypłata dywidendy na rzecz Spółki XYZ, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od dywidendy na mocy poniższych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w szczególności art. 22 ust. 4 i dalszych. Zasady ogólne wynikające z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na mocy art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochody z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibą lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 19%.

Jednocześnie stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne dokonujące wypłat należności z tytułów udziału w zyskach osób prawnych są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem przepisów Unii Europejskiej, w tym Dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r., (90/435/EWG) w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich.

Polska została zobowiązana do implementacji powyższych przepisów prawa unijnego, co uczyniła poprzez art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie wprowadziła zwolnienie dla dywidend objętych zakresem Dyrektywy. Tym samym, w przypadku spełnienia warunków opisanych w przedmiotowej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wypłata dywidendy przez Spółkę na rzecz Spółki XYZ będzie podlegała zwolnieniu z podatku u źródła w Polsce.

Podmiotem uprawniony do dywidendy jest XYZ zagraniczna (holenderska) osoba prawna. Spółka ta ma siedzibę i zarząd w państwie, z którym Polska zawarła umowę o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu.

Zawarto stosowną konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, a podpisaną w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r.

W przedmiotowym przypadku podmiotem uprawnionym do odbioru dywidendy wypłacanej przez Spółkę jest zatem spółka nieposiadająca polskiej rezydencji podatkowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, możliwe jest zastosowanie zwolnienia podatku od dywidendy.

Zwolnienie to stosuje się o ile zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu:

* wypłacającym dywidendę jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium naszego kraju, Spółka ma siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* uzyskującym dochody (przychody) z dywidendy jest spółka podlegająca w Polsce lub innym państwie Unii Europejskiej lub w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce osiągania tych dochodów, XYZ jest holenderskim rezydentem podatkowym i od całości dochodów uzyskiwanych bez względu na miejsce położenia podlega opodatkowaniu,

* spółka otrzymująca dywidendę posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendę, XYZ posiada 100% udziałów w naszej Spółce i ma prawo do 100% wypłacanej dywidendy,

* spółka otrzymująca dywidendę nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. XYZ nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na terytorium Holandii od całości swoich dochodów, poza przypadkami gdy holenderskie przepisy prawa wprowadzają szczególne regulacje do określonych grup dochodów.

Dodatkowy warunek zwolnienia wynikający z art. 22 ust. 4a czyli nieprzerwany, dwuletni okres posiadania przez spółkę otrzymującą dywidendę, czyli XYZ, wymaganych 10% udziałów spółki wypłacającej tę należność, także jest spełniony, Spółka uzyskująca dochody posiada 100% udziałów naszej spółki dłużej niż 10 lat.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa wskazane powyżej zasady stosuje się z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dla zastosowania zwolnienia od podatku ważne jest, aby istniała podstawa prawna wynikająca z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany (art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W konsekwencji tego artykułu zwolnienie z podatku u źródła przewidziane w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajdzie zastosowanie wyłącznie, jeżeli istnieją podstawy prawne do wymiany informacji pomiędzy polskimi i holenderskimi organami podatkowymi.

Zgodnie z art. 27 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. w brzmieniu obowiązującym:

1. Właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są niezbędne do stosowania postanowień niniejszej konwencji, oraz informacje dotyczące ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw w odniesieniu do podatków objętych niniejszą konwencją w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym ustawodawstwie nie jest sprzeczne z konwencją. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom (w tym organom sądowym albo administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściganiem albo rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych konwencją. Takie osoby lub organy będą wykorzystywać informacje wyłącznie w takich celach. Mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub postanowieniach sądowych.

2. Umawiające się Państwa mogą przekazać organowi arbitrażowemu, utworzonemu na podstawie artykułu 26 ust. 5, takie informacje, jakie są konieczne dla przeprowadzenia postępowania arbitrażowego. Takie przekazanie będzie podlegać postanowieniom artykułu 29. Członkowie organu arbitrażowego podlegają ograniczeniom opisanym w ustępie 1 tego artykułu w odniesieniu do każdej informacji przekazanej w ten sposób.

Czyli warunek wynikający z art. 22b Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został w Konwencji w pełni spełniony.

Ponadto jak zaznaczono na wstępie Spółka posiada certyfikat rezydencji XYZ o którym mowa w art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. o istnieniu zagranicznego zakładu w rozumieniu Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. w szczególności dla spełnienia artykułu 7 niniejszej Konwencji. Cytowany art. 7 niniejszej Konwencji na podstawie zapisów art. 10 ust. 6 i dalsze niniejszej Konwencji i tym samym realizuje zasadę wynikającą z prawa Unii Europejskiej o swobodzie przepływu kapitału oraz stosowania warunków podatkowych takich samych zarówno dla podmiotów krajowych jak i dla tożsamych podmiotów z Państw członkowskich z terytorium Unii Europejskiej oraz dostarczyła ona oświadczenie, o którym mowa w przedstawianym stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Zauważyć należy, że w toku postępowania dotyczącego wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego tutejszy organ nie ma uprawnień do weryfikowania przedstawionych okoliczności danej sprawy gdyż wykraczałoby to poza zakres prowadzonego postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, które w odróżnieniu od postępowania kontrolnego, czy podatkowego nie jest prowadzone na podstawie materiałów dowodowych, które w sposób jednoznaczny i ostateczny pozwalają ocenić zasadność korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.