ITPB3/4510-217/15/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu 19 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 15b ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 15b ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką prawa handlowego, która podlega w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka"). Wnioskodawca jest instytucją finansową i zajmuje się udzielaniem pożyczek poza systemem bankowym.

Spółka ma zamiar zawrzeć umowę lub umowy z innym podmiotem (dalej: "Kontrahent") przewidującą wzajemne płatności kwot w przypadku realizacji warunków określonych w umowie. Umowa będzie określać następujące strumienie płatności:

* wynagrodzenie za świadczoną w ramach umowy usługę płacone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, które stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* kwota wynagrodzenia wypłacona przez Kontrahenta na rzecz Spółki po ziszczeniu się warunków określonych umową.

W celu uproszczenia rozliczeń pieniężnych strony nie wykluczają, że będą dokonywały potrąceń wzajemnych należności i zobowiązań wynikających z zawartej umowy. W ten sposób zostanie uregulowana całość lub część zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu umowy. Uregulowanie zobowiązania przez Spółkę w tenże sposób będzie następować przed upływem terminu płatności wynikającego z umowy albo po upływie terminu, jednak nie będzie następowało później niż 30 dni od dnia upływu terminu płatności. Terminy płatności wynagrodzenia wynikające z umowy nie będą przekraczały okresów 60 dniowych.

Każdorazowe potrącenie wierzytelności jeszcze niewymagalnych będzie odbywało się za zgodą stron, w formie pisemnej, tj. będzie następowało w drodze potrącenia umownego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z uregulowaniem przez Spółkę zobowiązania z tytułu wynagrodzenia wynikającego z zawartej umowy na rzecz Kontrahenta, poprzez jego potrącenie z należnościami przysługującymi Wnioskodawcy w związku z zawartą umową lub umowami, Wnioskodawca, będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w postaci wynagrodzenia płaconego na rzecz Kontrahenta w ramach umowy, w przypadku uregulowania zobowiązania poprzez wzajemne potrącenie.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W świetle tej regulacji niezbędnym warunkiem braku konieczności dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów zaliczonych do nich kwot wynikających z faktur jest m.in. ich zapłata.

W przedmiotowej sytuacji część lub całość zobowiązań wynikających z umowy będzie kompensowana z przysługującymi Wnioskodawcy należnościami wobec Kontrahenta.

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm., dalej: "Kodeks cywilny"), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Na podstawie art. 3531 Kodeksu cywilnego, potrącenie wierzytelności niewymagalnych jest dopuszczalne, o ile nie sprzeciwia się to właściwości stosunku prawnego, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego.

W opinii Wnioskodawcy fakt, iż nie dojdzie do fizycznego transferu środków finansowych, lecz zapłata nastąpi poprzez potrącenie (kompensatę) wzajemnych wierzytelności, nie powinno mieć wpływu na możliwość uznania tego rodzaju należności za uregulowanych w świetle art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W pierwszej kolejności takie stanowisko jest poparte wykładnią literalną. W art. 15b ustawy ustawodawca posługuje się sformułowaniem "uregulowanie" kwot. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, poprzez uregulowanie rozumie się "uiszczanie jakiejś należności", a "uiszczać" oznacza "wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego". Słownik nie ogranicza zakresu znaczeniowego wyrazu "uregulować" wyłącznie do przekazywania środków pieniężnych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza także wykładnia systemowa przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W regulacjach o charakterze szczególnym ustawodawca zawarł szereg przepisów precyzujących, iż w każdym przypadku potrącenie wierzytelności jest zdarzeniem równoznacznym z jej uregulowaniem (zapłatą).

Przykładowo, zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Dodatkowo, zgodnie z art. 26 ust. 7 ustawy CIT wypłata, o której mowa w ust. 1,1 c i 1 d, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

W doktrynie prawa jednoznacznie przyjmuje się, że potrącenie wzajemnych wierzytelności realizuje funkcję zapłaty (por. K. Zawada w Kodeks cywilny, Komentarz tom I, pod redakcją Krzysztofa Pietrzykowskiego. Wydawnictwo CH. Beck, Warszawa 1997, s. 664). Podobne stanowisko zajmują sądy administracyjne i organy podatkowe.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 1999 r., sygn. SA/Bk 742/98, potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych jest formą spełnienia zobowiązania do zapłaty.

Zrównanie kompensaty wzajemnych zobowiązań z faktyczną zapłatą, znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo w:

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 listopada 2010 r., sygn. ILPB4/423-145/10-2/DS,

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 kwietnia 2012 r., sygn. IBPB1/2/423-247/12/MS,

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. IPPB3/423-631/12-2/k.k.

Stanowisko Wnioskodawcy, iż potrącenie wzajemnych zobowiązań jest równoznaczne z ich uregulowaniem i nie powoduje obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15b ustawy, zostało również potwierdzone przez organy podatkowe w następujących interpretacjach:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 kwietnia 2013 r., sygn. ILPB3/423-23/13-2/AO,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lipca 2013 r., sygn. ILPB4/423-144/13-2/ŁM,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 września 2013 r., sygn. IPPB5/423-480/13-2/MW,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2013 r., IPPB5/423-650/13-2/MW,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. IPPB5/423-942/13-2/MW,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 maja 2014 r., sygn. IPPB5/423-273/14-2/MW,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 września 2014 r., sygn. ITPB3/423-264/14/PS,

* interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 października 2014 r., sygn. ITPB4/423-90/14/AM,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 października 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-938/14/MO.

Reasumując powyższe, Wnioskodawca twierdzi, iż nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia płaconego Kontrahentowi w ramach zawartej umowy lub umów w przypadku uregulowania zobowiązania poprzez potrącenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy).

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. "zatorów płatniczych" (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik - w określonych ustawą terminach - zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

I tak, stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia (art. 15b ust. 4).

Nowe regulacje wprowadziły zatem obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy kwota wynikająca z faktury, umowy lub innego dokumentu nie została uregulowana w określonym przez ustawodawcę terminie.

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy więc dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Jednocześnie, odnosząc się do kryterium celowości wprowadzonych zmian należy podnieść, że zasadniczym celem wprowadzenia przedmiotowych rozwiązań było przeciwdziałanie zjawisku tzw. "zatorów płatniczych".

Używane przez ustawodawcę w art. I5b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie "uregulowanie" nie zostało zdefiniowane w ustawie, dlatego też, w pierwszej kolejności należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia.

Wskazać należy, iż termin "uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin "uregulowanie", o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującym wygaśnięciem zobowiązania.

Na powyższe rozumienie terminu "uregulowanie" wskazuje jego literalne brzmienie. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (Red. W. Doroszewski, Słownik języka polskiego. http://doroszewski.pwn.pl/), "uregulować" znaczy m.in. "uiścić jakąś należność". Z kolei, "uiścić - uiszczać" oznacza "uregulować należność za coś". Natomiast "uiszczać się" zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza "wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego". W konsekwencji, należy uznać, iż "uregulować", zgodnie z literalnym brzmieniem, oznacza spełnienie świadczenia skutkującego wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji - wygaśnięciem zobowiązania.

Tym samym, również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, ze pojęcie "uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca, w szczególności w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika, w tym również potrącenie (kompensatę).

Zgodnie z art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Powyższe oznacza, iż potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Zatem, potrącenie stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w celu uproszczenia rozliczeń pieniężnych Wnioskodawca będzie dokonywał z kontrahentem potrąceń wzajemnych należności i zobowiązań. Uregulowanie zobowiązania przez Spółkę będzie następować przed upływem terminu płatności wynikającego z umowy albo po upływie terminu, jednak nie będzie następowało później niż 30 dni od dnia upływu terminu płatności.

W konsekwencji uznać należy, że potrącenie wierzytelności Wnioskodawcy z wierzytelnością kontrahenta (odpowiadającą oczywiście kwocie jaką Spółka winna zapłacić kontrahentowi) stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie go na równi z zapłatą. W rozumieniu powyższego, dojdzie do uregulowania (zapłaty) zobowiązania (kwoty objętej potrąceniem nie można zatem uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Za prawidłowe należy więc uznać stanowisko Spółki, w świetle którego nie będzie ona zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia płaconego kontrahentowi w ramach zawartej umowy lub umów w przypadku uregulowania zobowiązania poprzez potrącenie.

Zauważyć przy tym należy, że brak obowiązku dokonywania korekty kosztów, o której mowa w art. 15b ustawy jest ściśle uzależniony od prawnie skutecznego wygaśnięcia zobowiązania Spółki wobec kontrahenta. Jednakże postępowanie o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego jest postępowaniem szczególnym, w którym nie przeprowadza się postępowania dowodowego. Wydając przedmiotową interpretację Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego oraz własnym stanowiskiem przedstawionym przez Wnioskodawcę. Natomiast kwestia prawnej skuteczności wszystkich dokonywanych przez Spółkę czynności prawnych, w tym zawieranych umów może być zweryfikowana (także pod kątem pozorności dokonywanych czynności) przez właściwe organy podatkowe w toku prowadzonego ewentualnego postępowania. Oceniając skutki prawne dokonywanych przez Spółkę czynności prawnych należy bowiem pamiętać, iż zgodnie z art. 83 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Jeżeli oświadczenie takie zostało złożone dla ukrycia innej czynności prawnej, ważność oświadczenia ocenia się według właściwości tej czynności. W myśl zaś art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. Jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej (art. 199a § 2 Ordynacji podatkowej).

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych, wskazać należy również, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tut. organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.