ITPB3/4510-209/15/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2015 r. (data wpływu 13 maja 2015 r.), uzupełnionym na formularzu ORD-IN z dnia 9 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.) oraz z dnia 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie warunków zastosowania odpowiednich przepisów dotyczących niedostatecznej kapitalizacji - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie warunków zastosowania odpowiednich przepisów dotyczących niedostatecznej kapitalizacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony na formularzu ORD-IN z dnia 9 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.) oraz z dnia 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.)

Spółka należy do Niemieckiej grupy S. 100% udziałowcem spółki jest S I GmbH.

W miesiącu kwietniu 2015 r. Spółka otrzymała dwie pożyczki, pierwszą dnia 2 kwietnia 2015 r. w kwocie 7 000 000 PLN oraz drugą 20 kwietnia 2015 r. w kwocie 8 000 000 PLN. Pożyczki Spółka otrzymała od spółki S GmbH.

100% udziałowcem spółki S GmbH jest spółka S B GmbH, natomiast 100% udziałowcem Spółki jest S I GmbH.

Właścicielem posiadającym 100% udziałów w spółkach S B GmbH oraz S I GmbH jest S Group GmbH.

S GmbH zgodnie ze schematem grupy jest kuzynką Spółki. Spółki są powiązane pośrednio posiadając tego samego udziałowca spółkę S Group GmbH.

Ponadto Spółki nie zawarły ze sobą Umowy pożyczki w formie pisemnej.

Dnia 26 marca 2015 r. w formie e-maila zostało skierowane zapytane do Grupy o udzielenie pożyczki w kwocie 7 000 000 PLN oraz o wskazanie, iż Wnioskodawca potrzebuje ww. kwoty na dzień między 1-3 kwietnia. Dnia 30 marca 2015 r. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź od Grupy w formie e-maila, iż jest zgoda na transfer pieniędzy na dzień 2 kwietnia 2015 r. Pożyczka w wysokości 7 000 000 PLN wpłynęła na konto Spółki w dniu 2 kwietnia 2015 r. od S GmbH z siedzibą w L z opisem w tytule przelewu "LOAN" (pożyczka).

Następnie dnia 14 kwietnia 2015 r. w formie e-maila zostało skierowane zapytanie do Grupy o udzielenie pożyczki w kwocie 8 000 000 PLN z datą wykonania na 20 kwietnia 2015 r. Odpowiedź na e-maila przyszła od Grupy dnia 15 kwietnia 2015 r. potwierdzając transfer pożyczki w kwocie 8 000 000 PLN na dzień 20 kwietnia 2015 r.

Pożyczka w wysokości 8 000 000 PLN wpłynęła na konto spółki w dniu 20 kwietnia 2015 r. od S GmbH z siedzibą w L z opisem w tytule przelewu "LOAN CASH TRANSFER" (pożyczka).

Spółka dnia 28 kwietnia 2015 r. listem poleconym wysłała do Naczelnika Urzędu Skarbowego zawiadomienie podpisane przez osoby upoważnione w KRS o wyborze metody rozliczenia odsetek od pożyczek na podstawie art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwanej dalej (p.d.o.p.).

Dodatkowo Spółka wyjaśnia, że warunek, o którym mowa w art. 15c ust. 12 - że do dnia otrzymania pożyczki, o której mowa w ust. 1 nie stosowała w roku podatkowym ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 - został spełniony, gdyż przepisy o niedostatecznej kapitalizacji wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 nie dotyczyły Spółki do dnia otrzymania pożyczki, o której mowa w ust. 1.

Uzupełniając stan faktyczny Spółka wyjaśnia również, że umowy pożyczki zostały zawarte dnia 30 marca 2015 r. na kwotę 7 000 000 PLN i 15 kwietnia 2015 r. na kwotę 8 000 000 PLN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zawiadomienie wysłane dnia 28 kwietnia 2015 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego zostało złożone skutecznie w oparciu o przepisy art. 15c ust. 12 ustawy p.d.o.p., tj. w formie pisemnej w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy takiej pożyczki.

Spółka stoi na stanowisku, iż zawiadomienie wysłane dnia 28 kwietnia 2015 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego zostało złożone skutecznie w oparciu o przepisy art. 15c ust. 12 ustawy p.d.o.p., tj. w formie pisemnej w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy takiej pożyczki.

Zgodnie zobowiązującymi od dnia 1 stycznia 2015 r. przepisami art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Zmiana dotyczy objęcia zakresem stosowania niedostatecznej kapitalizacji podmiotów pośrednio powiązanych oraz określenia wartości zadłużenia dla potrzeb tej regulacji znowelizowanego art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz ust. 6. W rezultacie zakresem ograniczeń niedostatecznej kapitalizacji objęto również odsetki od pożyczek udzielanych spółkom przez podmiot lub podmioty posiadające pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki

Przy definiowaniu podmiotów posiadających pośredni udział zastosowanie znajdzie regulacja dotycząca cen transferowych wyrażona w art. 11 ust. 5b ustawy, co oznacza, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości, a jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą.

Zgodnie ze schematem organizacyjnym grupy S spółki S GmbH i Wnioskodawca są powiązane pośrednio, gdyż ten sam udziałowiec posiada nie mniej niż 25% udziałów zarówno w spółce S GmbH i Wnioskodawcy.

Rezultatem tego jest fakt, iż odsetki, które będą płacone z tytułu pożyczki udzielonej po 1 stycznia 2015 r. przez S GmbH należy rozliczać w oparciu o znowelizowane przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60.

Ponadto z dniem 1 stycznia 2015 r. wprowadzono do ustawy alternatywny sposób ograniczenia skutków "cienkiej kapitalizacji", odmienny od tego opisanego w art. 16 ust. 1 pkt 60. Spółka (podatnik) ma prawo wybrać rozwiązanie wyznaczające maksymalny poziom odliczenia odsetek w kosztach uzyskania przychodu poprzez ustalenie limitu procentowego w wartości aktywów w rozumieniu przepisów o rachunkowości bez konieczności ustalania zadłużenia w stosunku do podmiotów powiązanych i niezależnie od posiadanego kapitału własnego.

Przepisy art. 15c dają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek zapłaconych w związku z prawidłowo ustalonym limitem. Spółka ma możliwość wyboru takiej formy rozliczeń w przypadku, gdy otrzymuje pożyczki od podmiotów powiązanych i potencjalnie miałyby zastosowanie do nich przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, do wyboru stosowania ww. metody podatnik będzie uprawniony pod warunkiem zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego.

Podatnikom, którzy nie stosowali ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w pierwszym miesiącu roku podatkowego, a więc nie mogli dokonać zgłoszenia o którym mowa w ust. 1c art. 15c, przysługuje prawo wyboru zasad określonych w art. 15c pod warunkiem zawiadomienia w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy takiej pożyczki. Konsekwencją dokonanego wyboru w trakcie roku podatkowego jest obowiązek stosowania tych zasad od początku roku podatkowego.

Zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby spółka mogła stosować regulacje zawarte w dyspozycji art. 15c powinna w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy takiej pożyczki w formie pisemnej zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Zdaniem spółki, pomimo braku formy pisemnej umowy pożyczki, która stanowi wyłącznie element dowodowy to w oparciu o czynności konkludentne, czynności dorozumne, za pośrednictwem których może zostać złożone oświadczenie woli, doszło do zawarcia umów pożyczek z dniem 30 marca 2015 r. i z dniem 15 kwietnia 2015 r. Należy przyjąć, że oświadczenie ma charakter zrozumiały, jeżeli jego treść (sens) da się ustalić przynajmniej w drodze wykładni. Zgodnie z art. 60 k.c., oświadczeniem woli może być każde zachowanie wyrażające wolę podmiotu, a zatem zachowanie, które niesie określony komunikat mający wywołać skutki prawne. Pojęcia tego z pewnością nie należy ograniczać tylko do zwrotów werbalnych, a tym bardziej do wypowiedzianych wyłącznie w określonym języku. W grę wchodzą także różne gesty, znaki czy tzw. czynności konkludentne. Oświadczenie musi być jednak z pewnością dostatecznie uzewnętrznione, tak by można je było poddać określonym dyrektywom interpretacyjnym - ogólnym lub szczegółowym (Kodeks cywilny. Komentarz. Część ogólna, wyd. II Paweł-Księżak (red.), Małgorzata Pyziak-Szafnicka (red.)).

Zgodnie z linią orzecznictwa, umowa pożyczki dochodzi do skutku przez samo porozumienie się stron i nie zachowanie wymaganej art. 720 § 2 k.c. formy pisemnej zawarcia umowy, ma jedynie ten skutek, że sama czynność prawna jest ważna, a ustawodawca nakazuje stosować tylko ograniczenia dowodowe określone w art. 74 § 1 k.c. (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2014 r. I ACa 1332/2013).

Dodatkowo wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 12 lutego 2014 r. I ACa 1233/2013, potwierdził, iż przepis art. 720 § 2 k.c. wymaga - przy określonej wartości pożyczki - stwierdzenia umowy pismem. Ustawodawca posłużył się określeniem "stwierdzenie pismem", a nie zawarcie umowy w formie pisemnej. Powyższe wskazuje, że chodzi o istnienie pisma stwierdzającego, że umowa została zawarta. Natomiast sama umowa może być zawarta w formie dowolnej, nawet ustnie, zaś jedynie fakt jej zawarcia powinien być potwierdzony pismem.

Podsumowując, zdaniem Spółki datą zawarcia umowy pożyczki na kwotę 7 000 000 PLN jest dzień 30 marca 2015 r. oraz pożyczki na kwotę 8 000 000 PLN jest dzień 15 kwietnia 2015 r.

Zgodnie zatem z dyspozycją przepisu art. 15c ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych termin zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego upływa odpowiednio z dniem 30 kwietnia 2015 i z dniem 15 maja 2015 r.

Spółka wysłała zawiadomienie dnia 28 kwietnia 2015 r. czyli w ustawowym terminie, a więc zawiadomienie zostało złożone skutecznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty pożyczki, tj. naliczone odsetki od pożyczki, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ustalonym zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a lub art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...).

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Odsetki od pożyczki mogą więc zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji, jednak pod warunkiem, że nie zachodzą m.in. okoliczności, o których mowa przepisach art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy.

Wskazać należy, że do końca 2014 r. przepisy o niedostatecznej kapitalizacji miały zastosowanie bezwzględnie, tj. w regulowanym przez te przepisy zakresie nie istniała alternatywna metoda zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek. Zmiana nastąpiła od 1 stycznia 2015 r. Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328, z późn. zm.), dokonano szeregu zmian przepisów m.in. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Skutkiem uchwalenia powyższych zmian była m.in. zmiana przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Z dniem 1 stycznia 2015 r. nowe brzmienie otrzymały art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 16 ust. 7b. Zostały również dodane nowe przepisy regulujące ww. kwestię tzn. art. 16 ust. 7g i 7 h oraz art. 15c ustawy. Zmiany te spowodowały, że od 1 stycznia 2015 r. zasady stosowania przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, znacznie różnią od tych obowiązujących do 31 grudnia 2014 r.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. wprowadzono również całkowicie nowy system zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek, który może być stosowany alternatywnie wobec reguł niedostatecznej kapitalizacji.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Natomiast obecnie obowiązujący art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Ustawodawca wprowadzając do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nowy art. 15c, pozostawił spółkom oraz spółdzielniom możliwość wyboru metody alternatywnej, polegającej na niestosowaniu ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, pod warunkiem zastosowania zasad określonych w art. 15c ww. ustawy.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółki i spółdzielnie, które otrzymały pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b od podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, mogą nie stosować wynikających z tych przepisów ograniczeń w zaliczaniu odsetek od takiej pożyczki do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zdecydują o stosowaniu zasad określonych w niniejszym artykule. O wyborze stosowania tych zasad spółki i spółdzielnie są obowiązane zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego.

Co istotne, stosownie do art. 15c ust. 12 ustawy podatnik, który do dnia otrzymania pożyczki, o której mowa w ust. 1, nie stosował w roku podatkowym ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 albo 61, może wybrać sposób zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek według zasad, o których mowa w niniejszym artykule, pod warunkiem zawiadomienia, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy takiej pożyczki. W przypadku zaistnienia tych okoliczności w trakcie roku podatkowego, podatnik stosuje zasady określone w niniejszym artykule od początku roku podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dnia 26 marca 2015 r. w formie e-maila zostało skierowane zapytane do Grupy o udzielenie pożyczki w kwocie 7 000 000 PLN. Dnia 30 marca 2015 r. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź od Grupy w formie e-maila, iż jest zgoda na transfer pieniędzy na dzień 2 kwietnia 2015 r., w którym to wpłynęły na konto Spółki środki finansowe. Następnie dnia 14 kwietnia 2015 r. w formie e-maila zostało skierowane zapytanie do Grupy o udzielenie pożyczki w kwocie 8 000 000 PLN. Odpowiedź na e-maila przyszła od Grupy dnia 15 kwietnia 2015 r. potwierdzając transfer pożyczki w kwocie 8 000 000 PLN na dzień 20 kwietnia 2015 r., w którym to wpłynęły na konto Spółki środki finansowe.

Jak wynika z okoliczności faktycznych sprawy, obie pożyczki udzielone zostały przez S GmbH.

Tymczasem 100% udziałowcem Wnioskodawcy (pożyczkobiorcy) jest S I GmbH, której to 100% udziałowcem jest S Group GmbH.

S Group GmbH jest również 100% udziałowcem S B GmbH, która to jest 100% udziałowcem S GmbH (pożyczkodawcy).

Zatem jak wynika z opisu stanu faktycznego S GmbH zgodnie ze schematem grupy jest kuzynką Wnioskodawcy. Spółki są powiązane pośrednio posiadając tego samego udziałowca, tj. spółkę S Group GmbH.

Na wstępie zaznaczenia wymaga, że wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, co do zasady odnośnie odsetek od ww. pożyczek zastosowanie znaleźć może art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie - jak wskazuje Spółka w uzasadnieniu stanowiska - art. 16 ust. 1 pkt 60. Nie znajdzie on zastosowania ponieważ pożyczkodawca nie posiada nawet pośrednio 25% udziałów kapitale Wnioskodawcy. Natomiast ten sam podmiot, tj. S Group GmbH, posiada pośrednio 100% udziałów w kapitale Wnioskodawcy (pożyczkobiorcy) jak i pożyczkodawcy.

Wątpliwości Spółki dotyczą jednak możliwości zastosowania art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem alternatywnej metody wyłączania z kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek od podmiotów powiązanych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółki nie zawarły ze sobą umowy pożyczek w formie pisemnej.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanych przepisów w pierwszej kolejności wyjaśnić trzeba,

że swoboda zawierania umów to jedna z fundamentalnych zasad prawa. Zasada ta zapisana jest w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), który stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Regulacja prawna umowy pożyczki zawarta jest natomiast w art. 720 § 1 ww. ustawy, zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z okoliczności faktycznych wynika, że Spółka wysyłała zapytania o udzielenie pożyczek pocztą elektroniczną i tą samą drogą uzyskała pozytywne odpowiedzi. Spółka uzyskała je w dniu 30 marca 2015 r. i w dniu 15 kwietnia 2015 r., a w ich następstwie otrzymała środki finansowe w terminach wskazanych w tej korespondencji. W uzupełnieniu stanu faktycznego doprecyzowano, że umowy pożyczki zostały zawarte odpowiednio dnia 30 marca 2015 r. na kwotę 7 000 000 PLN i dnia 15 kwietnia 2015 r. na kwotę 8 000 000 PLN.

Tymczasem zawiadomienie, o którym mowa w art. 15c ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka nadała w dniu 28 kwietnia 2015 r. listem poleconym.

Zgodnie natomiast z art. 12 § 6 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. poz. 1529) albo złożone w polskim urzędzie konsularnym.

Skoro więc do zawarcia pożyczek doszło odpowiednio w dniu 30 marca 2015 r. oraz w dniu 15 kwietnia 2015 r., to 30 - dniowy termin wskazany w ww. art. 15c ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został zachowany.

Stanowisko Spółki jest więc prawidłowe.

Końcowo wyjaśnić trzeba, że art. 720 § 2 Kodeksu cywilnego wskazuje, że umowa pożyczki, której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona pismem.

Aczkolwiek zgodnie z art. 60 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli).

Odnosząc się więc do przedstawionych okoliczności oraz sformułowanego pytania, koniecznym jest wyjaśnienie, że przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest - co do zasady - sam przepis prawa podatkowego. Zatem samo zagadnienie skutecznego zawarcia umowy pożyczki w świetle przepisów Kodeksu cywilnego nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej, która swoim zakresem obejmuje interpretację przepisów prawa podatkowego. Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, i nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, który stanowi, iż w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 126, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, 165 § 3b, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej.

Tym samym, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego stanu faktycznego, nie rozstrzyga natomiast kwestii terminu skutecznego zawarcia umów pożyczek oraz samej prawidłowości (możliwości) zawarcia przez Spółkę umów pożyczek pod względem formy, warunków, wzajemnych praw i obowiązków. Kwestie te regulują bowiem przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.