ITPB3/4510-109/15/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Ze względu na rosnącą konkurencję oraz postępujący proces globalizacji działalności gospodarczej, S. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka lub Licencjobiorca) podejmuje szereg działań mających na celu poprawienie efektywności prowadzonej przez Spółkę działalności, a także zwiększenie jej specjalizacji przy jednoczesnym wzroście przychodów i ilości źródeł ich powstawania oraz dywersyfikacji ryzyka.

W ramach przeprowadzonych przez Spółkę działań została utworzona spółka zależna od Spółki, specjalizująca się między innymi w działalności finansowej oraz działalności w zakresie zarządzania prawami własności przemysłowej / intelektualnej (dalej: Spółka celowa lub Licencjodawca). Utworzenie Spółki celowej miało na celu wyodrębnienie ze Spółki wybranych rodzajów działalności, pogłębienie specjalizacji w tych działalnościach oraz ograniczenie ryzyka związanego z tymi rodzajami działalności do wartości wkładów wniesionych przez Spółkę do tego podmiotu.

W ramach przeprowadzonych działań prawa własności przemysłowej / intelektualnej, w tym w szczególności zarejestrowany znak towarowy stanowiący własność Spółki (dalej: Znak towarowy), został zakupiony przez Spółkę celową. Spółka celowa prowadzi działalność w zakresie kompleksowego zarządzania prawami własności przemysłowej / intelektualnej, która między innymi polega na odpłatnym udostępnianiu Znaku towarowego na rzecz spółek z Grupy S. (między innymi na rzecz Spółki) oraz potencjalnie w przyszłości również na rzecz podmiotów zewnętrznych, spoza grupy spółek powiązanych ze Spółką.

Po nabyciu przez Licencjodawcę Znaku towarowego wykorzystywanego przez Spółkę w jej działalności handlowej, Spółka w celu kontynuowania dotychczas prowadzonej działalności zawarła z Licencjodawcą umowę licencyjną na korzystanie ze Znaku towarowego (dalej: Umowa licencyjna). Na podstawie Umowy licencyjnej, Licencjobiorca jest zobowiązany do zapłaty Licencjodawcy opłat licencyjnych. Opłaty licencyjne są kalkulowane w zależności od obrotu uzyskanego przez Licencjobiorcę ze sprzedaży produktów określonych w Umowie licencyjnej, przy czym obrót jest rozumiany jako kwota przychodów netto z tytułu sprzedaży produktów określonych w Umowie licencyjnej, rozumiana jako przychód wykazany przez Licencjobiorcę, zgodnie ze stosowanymi standardami rachunkowości w danym okresie (przychód księgowy). Tym samym, podstawę kalkulacji opłaty licencyjnej stanowi suma przychodów z tytułu obrotu produktami określonymi w Umowie licencyjnej w danym okresie.

Opłaty licencyjne Spółka będzie ujmować w księgach rachunkowych jako zakup usług obcych na koncie opłaty licencyjne - licencjonowanie znaku w okresie, za który są należne.

Dla celów księgowych przychód z tytułu sprzedaży produktów oznaczanych Znakiem towarowym będzie rozpoznawany w momencie sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie miała prawo rozpoznawać koszt podatkowy z tytułu opłaty licencyjnej w miesiącu zaksięgowania tego kosztu na podstawie otrzymanej faktury, traktując opłatę z tytułu licencji, jako "koszt pośredni" zaliczany w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo rozpoznawać koszt podatkowy z tytułu opłaty licencyjnej w miesiącu zaksięgowania tego kosztu na podstawie otrzymanej faktury, traktując opłatę z tytułu licencji, jako "koszt pośredni" zaliczany w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawę otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Tym samym, zdaniem Spółki pod pojęciem "dzień poniesienia kosztu" rozumieć należy dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych. W rezultacie, jest to dzień, który podatnik wskazał jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany.

Spółka wskazuje, że w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 października 2012 r., sygn. IPPB5/423-646/12-3/RS organ stwierdził, że pod pojęciem "dzień poniesienia kosztów" należy rozumieć: "dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez niego księgach rachunkowych. Tym samym jest to dzień, który podatnik wskazuje w księgach rachunkowych jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany." Jednocześnie organ wskazał, że: "dnia poniesienia kosztu nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych."

Natomiast w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. IPPB5/423-376/11-2/AS organ wskazał, że: "data zapisu księgowego jest tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu. (...) Analiza treści art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że "dnia poniesienia kosztu" nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, lecz należy przyjąć, iż jest to dzień, na który Spółka uwzględnia koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów."

W związku z powyższym, zdaniem Spółki należy uznać, iż opłaty licencyjne za korzystanie ze Znaku towarowego płacone przez Spółkę na rzecz Spółki celowej stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki pośrednio związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Spółka zaznacza, że podstawą kalkulacji opłaty licencyjnej jest suma przychodów z tytułu obrotu towarami określonymi w Umowie licencyjnej w danym okresie. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, których wysokość jest uzależniona od wysokości obrotu w sposób pośredni przekładają się na przychód podatkowy. Spółka nie jest bowiem w stanie przypisać wydatków z tytułu opłaty licencyjnej do konkretnego przychodu. Opłaty z tytułu korzystania ze Znaku towarowego są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie jednorazowego przychodu. Tym samym, powyższe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, i powinny być potrącane w dacie ich poniesienia w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka wskazuje, że w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2012 r. (sygn. IPPB3/423-479/12-2/PK1), organ stwierdził, że: "wydatki których wysokość uzależniona jest od wysokości obrotu w sposób pośredni przekładają się na przychód podatkowy. W rezultacie powyższe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami i winny być rozpoznawane w oparciu o art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p."

Jednocześnie, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 30 sierpnia 2012 r. (sygn. IPTPB3/423-193/12-3/MF) organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który stwierdził, że wynagrodzenia za użytkowanie know-how, skalkulowane jako procent od skonsolidowanych obrotów, powinny być zaliczane do bieżących kosztów uzyskania przychodów, jako koszty pośrednie, a tym samym powinny być potrącalne w dacie poniesienia.

Ponadto w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 grudnia 2010 r. (sygn. ILPB3/423-770/10-2/GC) organ potwierdził, że koszty opłaty licencyjnej nie są wliczane bezpośrednio do bazy kosztowej towarów i podobnie jak wydatki marketingowe powinny być klasyfikowane, jako koszty ogólne.

Powyższe stanowisko zaprezentowane przez Spółkę pokrywa się z utrwaloną już linią interpretacyjną władz skarbowych, czego dowodem mogą być również wydane interpretacje:

* ITPB3/423-501a/13/PS z dnia 17 stycznia 2014 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ stwierdził, że: "opłaty licencyjne jakie ponosi Spółka z tytułu wykorzystania know-how będą dla niej stanowić koszty pośrednie, potrącalne na zasadach wskazanych w art. 15 ust. 4d ustawy, należy stwierdzić, że będą one podlegały zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia";

* IPPB3/423-479/12-2/PK1 z dnia 5 października 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ stwierdził, że: "w ocenie organu interpretacyjnego, wydatki których wysokość uzależniona jest od wysokości obrotu w sposób pośredni przekładają się na przychód podatkowy. W rezultacie powyższe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami i winny być rozpoznawane w oparciu o art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p.";

* IBPBI/2/423-113/11/MO, z dnia 14 kwietnia 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ wskazał, że: "z uwagi na fakt, iż wysokość ponoszonych przez Spółkę opłat licencyjnych uzależniona jest od wysokości przychodów z licencji, opłaty te nie będą wpływały na wartość początkową licencji, lecz będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, po spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Jednocześnie organ wskazał, że: Mając na uwadze, iż opłaty licencyjne jakie poniesie Spółka z tytułu wykorzystania znaków towarowych będą dla niej stanowić koszty pośrednie, potrącalne na zasadach wskazanych w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., należy stwierdzić, zatem będą one podlegały zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.";

* ILPB3/423-1092/09-2/ŁM, z dnia 19 lutego 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ stwierdził, że: "uznać należy, iż opłaty licencyjne z tytułu użytkowanej licencji stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, których moment poniesienia uregulowany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych."

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oplata licencyjna za korzystanie ze Znaku towarowego płacona przez Spółkę na rzecz Spółki celowej, jako pośredni koszt uzyskania przychodów stanowić będzie dla Spółki koszt podatkowy w momencie, na który zostanie przez Spółkę ujęta w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Za koszty uzyskania przychodów można uznać takie wydatki, które spełniają łącznie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Jak wynika z treści wniosku, że Spółka w celu kontynuowania dotychczas prowadzonej działalności zawarła z Licencjodawcą umowę licencyjną na korzystanie ze Znaku towarowego (dalej: Umowa licencyjna). Na podstawie Umowy licencyjnej, Licencjobiorca jest zobowiązany do zapłaty Licencjodawcy opłat licencyjnych. Opłaty licencyjne są kalkulowane w zależności od obrotu uzyskanego przez Licencjobiorcę ze sprzedaży produktów określonych w Umowie licencyjnej, przy czym obrót jest rozumiany jako kwota przychodów netto z tytułu sprzedaży produktów określonych w Umowie licencyjnej, rozumiana jako przychód wykazany przez Licencjobiorcę, zgodnie ze stosowanymi standardami rachunkowości w danym okresie (przychód księgowy). Tym samym, podstawę kalkulacji opłaty licencyjnej stanowi suma przychodów z tytułu obrotu produktami określonymi w Umowie licencyjnej w danym okresie.

Umowa licencyjna charakteryzuje się tym, że podmiot, któremu przysługuje wyłączne prawo do określonego dobra o charakterze niematerialnym (licencjodawca), upoważnia inny podmiot (licencjobiorcę) do korzystania z tego dobra na warunkach ustalonych w tej umowie. Umowa ma charakter zobowiązaniowy. Licencjodawca nie przenosi na licencjobiorcę swoich praw, a jedynie udziela mu - nieodpłatnie albo za wynagrodzeniem (tzw. opłata licencyjna) - prawa do korzystania z nich w ograniczonym zakresie. Zasady udzielania licencji do poszczególnych dóbr niematerialnych wynikają z przepisów odnoszących się do tych dóbr, a w zakresie w nich nieuregulowanym - z przepisów ogólnych prawa cywilnego.

Do dóbr niematerialnych, których dotyczyć mogą umowy licencyjne, należą prawa regulowane ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) oraz prawa, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410). W szczególności, przedmiotem umowy licencyjnej może być udzielenie przez podmiot uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy innej osobie upoważnienia do używania tego znaku (art. 163 ust. 1 Prawa własności przemysłowej). Celem wyjaśnienia czym jest znak towarowy należy posłużyć się jego definicją zawartą w art. 120 powyżej powołanej ustawy, według której znakiem towarowym jest każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa, w szczególności może być to wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Skoro zatem na gruncie rozpatrywanej sprawy, przedmiotem umowy licencyjnej dotyczącej korzystania ze Znaków jest udzielenie licencji w powyższym rozumieniu, licencja ta stanowi, co do zasady, podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której stanowi art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na jego mocy, z zastrzeżeniem art. 16c, do podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych zalicza się nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Natomiast zasady ustalania wartości początkowej licencji określa art. 16g ust. 14 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że opłaty licencyjne są kalkulowane w zależności od obrotu uzyskanego przez Licencjobiorcę ze sprzedaży produktów określonych w Umowie licencyjnej.

Mając powyższe na uwadze, przedmiotowe opłaty nie będą wpływały na wartość początkową licencji, gdyż w przypadku, gdy wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji przez licencjobiorcę, przy ustalaniu wartości początkowej licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Powyższe skutkuje tym, że przedmiotowe opłaty nie będą odniesione w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne na podstawie art. 15 ust. 6 Ustawy, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Wobec powyższego, moment ujęcia w kosztach podatkowych wydatków ponoszonych przez Spółkę rozpatrzyć należy w kontekście uregulowań wynikających z art. 15 ust. 4, 4b-4d powołanej ustawy.

W celu ustalenia momentu potrącalności poniesionych wydatków związanych z opłatami licencyjnymi należy prawidłowo określić ich charakter. Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody.

Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio, czy pośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym.

W nawiązaniu do powyższego uznać należy, że opłaty licencyjne z tytułu zawartej umowy licencji stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, których moment poniesienia uregulowany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Z powyższego wynika zatem, że pod pojęciem "dzień poniesienia kosztu" rozumieć należy dzień, na który Spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych. Tym samym jest to dzień, który Spółka wskazała jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przedmiotowe opłaty licencyjne należne Licencjodawcy, z racji tego, że nie zwiększają wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami i w konsekwencji powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy w dacie ich poniesienia, stosownie do regulacji art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy, tj. w dniu, na który zostały ujęte w księgach rachunkowych.

W odniesieniu do przywołanych przez Spółkę rozstrzygnięć organów podatkowych należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.