ITPB3/423-91/09/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu 20 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na inwestycje w przypadku ich sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na inwestycje w przypadku ich sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka od 2004 r. na posiadanych gruntach w użytkowaniu wieczystym realizowała inwestycje (środki trwałe w budowie) w postaci budynku gospodarczego oraz dwóch wiat. W efekcie tych inwestycji miały powstać środki trwałe. Zakupy dotyczące realizacji tych inwestycji były dokonywane w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (były związane z czynnościami opodatkowanymi, gdyż Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług). Wobec tego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od zakupu towarów i usług dotyczących tych inwestycji.

W 2006 r. Spółka podjęła decyzję o sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z prowadzonymi inwestycjami na tym gruncie, tj. budynku gospodarczego i dwóch wiat. Sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntów i inwestycji została opodatkowana należnym podatkiem od towarów i usług. Otrzymana kwota ze sprzedaży inwestycji i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwiększyła przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Zagadnienie dotyczące podatku od towarów i usług będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych - wydatki na inwestycje (na środki trwałe w budowie) należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży tych inwestycji, a otrzymana kwota ze sprzedaży inwestycji zwiększa przychody podlegające opodatkowaniu. Art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych kosztów zaniechanych inwestycji. W Spółce doszło do sprzedaży inwestycji, przychód ze sprzedaży zwiększył przychody podlegające opodatkowaniu, a wydatki inwestycyjne mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej: ustawa - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Stosownie natomiast do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych kosztów zaniechanych inwestycji.

W myśl przepisu art. 4a pkt 1 ustawy, pod pojęciem inwestycji należy rozumieć środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694).

Natomiast środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego - art. 3 pkt 16 ustawy o rachunkowości.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy podejmują zadania inwestycyjne związane w szczególności z wytworzeniem lub ulepszeniem środków trwałych. Ponoszone w toku procesu inwestycyjnego nakłady nie podlegają zaliczeniu bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów lecz po zakończeniu inwestycji i oddaniu środka trwałego do używania zostają zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. poniesione koszty zaniechanych inwestycji nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów na mocy cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Poniesione nakłady inwestycyjne mogą jednakże stanowić koszt uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży tej inwestycji, gdyż w tym przypadku służyły osiągnięciu przychodu z tej sprzedaży.

Zaznaczyć również należy, iż ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), z dniem 1 stycznia 2009 r. uchylono cytowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 41 oraz dodano art. 15 ust. 4f, zgodnie z którym koszty zaniechanych inwestycji są potrącane w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.