ITPB3/423-86/07/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2007 r. (data wpływu 10 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wynagrodzenia prezesa firmy oraz kosztów jego delegacji - jest prawidłowe.

W dniu 10 października 2007 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wynagrodzenia prezesa firmy oraz kosztów jego delegacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zarząd w firmie jest jednoosobowy, a prezes firmy jest akcjonariuszem Spółki i pełni swoją funkcję odpłatnie na podstawie powołania, dokonanego zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych. Otrzymane z tego tytułu wynagrodzenie jest przychodem z działalności wykonywanej osobiście w myśl art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka jako płatnik potrąca i odprowadza 19% podatek dochodowy z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodów.

Wynagrodzenie prezesa, jak również koszty jego delegacji (diety, nocleg, paliwo według faktur) ujmowane jest w kosztach uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Samochód, którym podróżuje Prezes Spółki podczas odbywanych podróży, stanowi środek trwały firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pierwszą część pierwszego pytania. Wniosek Spółki w zakresie drugiej części pytania pierwszego oraz drugiego zapytania będzie przedmiotem odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pierwszej części pytania pierwszego - wynagrodzenie jak i koszty delegacji prezesa powołanego na to stanowisko, które ponosi Spółka stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl natomiast art. 16 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.

A zatem przepis powyżej cyt. art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy nie znajduje zastosowania w przypadkach dwustronnie zobowiązujących umów cywilno-prawnych zawieranych między spółką i jej udziałowcem, zgodnie z którymi spółka dokonuje zapłaty tym osobom za wykonane przez nie świadczenia na jej rzecz.

Jednakże tego typu umowy mogą przewidywać uzyskiwanie przez te osoby korzyści w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, nie stanowiących składników wynagrodzenia. W takiej sytuacji należałoby je ocenić, jako spełniające dyspozycję cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 38.

W świetle przedstawionych uwarunkowań prawnych należy więc stwierdzić, że jeśli wydatki, o których mowa we wniosku, wyczerpują znamiona cytowanego art. 15 ust. 1 i jednocześnie nie zachodzą przesłanki, o których mowa powyżej, to należy uznać, iż stanowią one koszty uzyskania przychodów Jednostki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.