ITPB3/423-80/07/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2007 r. (data wpływu 8 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów w zakresie obowiązków podatkowych związanych z dokonaną wypłatą należności z tytułu prawa do użytkowania baz danych w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz postanowień Umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921) - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2007 r. wpłynął do tut. organu wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej postanowień Umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 13 stycznia 2004 r. w zakresie klasyfikacji należności płaconych przez Spółkę z tytułu użytkowania bazy danych udostępnione przez podmiot austriacki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem produkującym m.in. oleje napędowe. Produkty Spółki są sprzedawane do kontrahentów krajowych i zagranicznych. Ceny sprzedaży są ustalane na podstawie notowań olejów na rynkach międzynarodowych.

W celu uzyskania ciągłego dostępu do notowań na rynkach międzynarodowych Spółka zawarła z kontrahentem z Austrii umowę, na podstawie, której ma stały dostęp do internetowych baz danych - i część notowań otrzymuje pocztą elektroniczną.

Na podstawie zawartej umowy Spółka korzysta z praw autorskich ograniczonych do korzystania z uzgodnionej liczby danych na własne potrzeby. Prawo do użytkowania bazy danych obowiązuje tylko dla indywidualnie uzgodnionej liczby stanowisk - a każde użytkowania wykraczające poza powyższy zakres wymaga pisemnego uzgodnienia. Dodatkowych odpłatnych licencji Spółka nie może przekazywać, dystrybuować, przenosić, sprzedawać oraz w jakikolwiek sposób dostarczać danych bez pisemnego pozwolenia podmiotu z Austrii (P.).

Umowa nie przenosi praw własności. Prawa własności do baz danych zawierające, (ale nie ograniczające się do praw autorskich) pozostają własnością firmy austriackiej P.

W związku z powyższym Spółka zadała następujące pytania:

Czy płatności z tytułu udostępniania baz danych należy traktować jako należności licencyjne, które mieszczą się w dyspozycji art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Spółka jest zobowiązana do zapłaty (pobrania) podatku "u źródła" w przypadku, gdy nie jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji podmiotu z Austrii.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej wymienione usługi świadczone przez firmę austriacką nie mieszczą się w kategorii należności licencyjnych zdefiniowanych w Umowie zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z 13 stycznia 2004 r. - i należy je traktować jako usługi internetowe.

Spółka - odnosząc się do podpisanego kontraktu z rezydentem austriackim - podniosła, że z definicji zawartej w powyższej Umowie międzynarodowej wynika, że pojęcie należności licencyjnych nie obejmuje wszystkich opłat dokonywanych w związku z kontraktami, których przedmiotem są prawa do programów komputerowych. Z treści bowiem Komentarza do Modelowej Konwencji OECD w części dotyczącej opłat wynikających z umów, na podstawie których strona nabywa, w zamian za uiszczenie opłaty - prawo do korzystania z programu komputerowego, jako należności licencyjnych, kluczowe znaczenie ma bowiem zakres uprawnień podmiotu korzystającego z programu komputerowego.

W Komentarzu zajęto też stanowisko, że skopiowanie programu na twardy dysk lub do korzystania, w ramach własnego użytku, nie skutkują uznaniem płatności za należność licencyjną. Również nabycie egzemplarza programu komputerowego z jednoczesnym prawem do jego skopiowania na określoną liczbę stanowisk, nie skutkuje stwierdzeniem, że mamy do czynienia z należnościami licencyjnymi. Nabycie zwykłej licencji oprogramowania - bez przekazywania praw autorskich stosowanych dla potrzeb podatkowych, nie stanowi należności licencyjnych, lecz zysk przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym fakt, że Spółka korzysta z praw autorskich ograniczonych do korzystania z bazy danych na własne potrzeby - bez prawa do dalszej odsprzedaży, powielania, kopiowania - należności dla podmiotu austriackiego nie mieszczą się w definicji należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 ust. 3 powołanej w Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Usługi internetowe polegające na udostępnianiu baz danych nie zostały również literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy, jak również nie stanowią one świadczeń o charakterze podobnym do wymienionych. Zatem dokonywane z tego tytułu wypłaty podmiotom, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 ustawy. W związku z powyższym, Spółka nie ma obowiązku pobrania od wypłacanych należności podatku "u źródła", mimo, że nie posiada certyfikatu rezydencji.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1-2a, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać od nich w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. W przypadku uzyskania ww. przychodów, zastosowanie natomiast stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego certyfikat rezydencji, wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Przepis ten w swej treści zawiera odesłanie do art. 21 ust. 1, którego adresatami są z kolei podmioty zagraniczne. Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W zakresie mającym istotne znaczenie w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 - 2a do cyt. ustawy katalog czynności powodujących obowiązek zapłaty zryczałtowanego 20 procentowego podatku dochodowego obejmuje uzyskanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 tejże ustawy (czyli podatników, na których ciąży ograniczony obowiązek podatkowy), przychodów:

W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju przychody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 21 ust. 2 cyt. ustawy).

W rozpoznawanej sprawie należy odnieść się do art. 12 wymienionej na wstępie umowy polsko-austriackiej będącego przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy. Z art. 12 ust. 1 umowy polsko-austriackiej wynika, że należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Austrii, mogą być opodatkowane w Austrii. Jednakże, w myśl art. 12 ust. 2 umowy polsko-austriackiej, takie należności mogą być opodatkowane także w Polsce tj. w państwie, w którym powstają i zgodnie z polskim ustawodawstwem, z tym, że jeśli odbiorca należności jest ich właścicielem podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności.

Postanowień art. 12 ust. 1 i 2 umowy polsko-austriackiej nie stosuje się, jeżeli właściciel należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Austrii, prowadzi w Polsce bądź działalność zarobkową przez zakład położony Polsce, bądź wykonuje wolny zawód za pomocą stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki.

W takim przypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 umowy polsko-austriackiej (art. 14 ust. 4 Umowy).

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy polsko-austriackiej określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W myśl postanowień art. 3 ust. 2 Umowy przy stosowaniu umowy w dowolnym momencie przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w danym czasie w przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa. Innymi słowy, każdemu określeniu użytemu w umowie i w niej niezdefiniowanemu, należy nadać takie znaczenie, jakie posiada ono zgodnie z prawem Państwa-Strony umowy, którego podatek jest ustalany.

Podkreślić należy, że dla elektronicznych baz danych, programy komputerowe mają fundamentalne znaczenie - pozwalają na ich tworzenie i obsługiwanie. Z drugiej strony, programy komputerowe mogą być elementami bazy danych. Możliwa jest również sytuacja, w której to baza danych jest "umieszczona" w programie komputerowym. Co do zasady więc, oprogramowanie i bazy danych są ze sobą nierozerwalnie (funkcjonalnie lub nawet "fizycznie") związane.

W polskim ustawodawstwie nie ma definicji programu komputerowego. W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), który stwierdza, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Ponadto, w art. 1 ust. 2 pkt 1, stwierdza się, iż przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego, i nie ma znaczenia, iż wymieniony został obok dzieła naukowego czy literackiego. Brak wyraźnego wskazania programów komputerowych, których użytkowanie lub prawo użytkowania stanowiłoby podstawę naliczenia należności licencyjnych objętych definicją zawartą w art. 12 ust. 3 umowy, nie przesądza o wyłączeniu tego rodzaju dochodu spod postanowień artykułu.

Podkreślić należy, że jako utwory w rozumieniu art. 3 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych mogą zostać potraktowane bazy danych, które - nawet jeżeli zawierają nietwórcze materiały - mają twórczy charakter ze względu na przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie treści.

Ponadto bazy danych podlegają ochronie określonej w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. Nr 128, poz. 1402 z późn. zm.) niezależnie od ochrony przyznanej - na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - bazom danych spełniającym cechy utworu. Na podstawie art. 1 ustawy o ochronie baz danych ochronie określonej w tej ustawie podlegają bazy danych, z wyłączeniem baz danych spełniających cechy utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Baza danych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie baz danych oznacza zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów i elementów zgromadzonych według określonej systematyki lub metody, indywidualnie dostępnych w jakikolwiek sposób, w tym środkami elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości.

Tak więc zasadniczo wyróżnia się dwie odrębne kategorie baz danych, tj.:

* twórcze bazy danych chronione prawami autorskimi w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* nie mające twórczego charakteru bazy danych, chronione na zasadach szczególnych, tj. w oparciu o ustawę o ochronie baz danych.

Co istotne jednak - ochrona przysługująca bazom danych nie obejmuje programów komputerowych związanych z tworzeniem i obsługą (wykorzystywaniem) tych baz, zarówno, jeśli chodzi o bazy spełniające cechy utworu, jak i nie spełniające tych cech. Powyższe uregulowanie wynika z treści przepisu art. 4 ustawy o ochronie baz danych oraz art. 77 ² ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Mając powyższe na uwadze oraz odnosząc się do definicji należności licencyjnych zawartej w art. 12 ust. 3 Umowy, należy podkreślić, że Państwa-Strony tejże umowy posłużyły się sformułowaniem "wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego", obejmując tym samym całość chronionych praw autorskich na gruncie polskiej ustawy.

W przedstawionym stanie faktycznym, zaliczenie należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz kontrahenta zagranicznego do odpowiedniej kategorii dochodów, w rozumieniu umowy polsko-austriackiej, zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach umów przewidujących prawo do użytkowania z bazy danych.

Jeśli zatem z umowy zawartej pomiędzy polskim, a zagranicznym kontrahentem wynika, że nabywca prawa do użytkowania bazy danych będzie mógł je wykorzystywać w szerszym zakresie (na szerszym polu eksploatacji) niż końcowy nabywca i użytkownik, to uznać należy, że zbywca odpłatnie udzielił nabywcy prawa do użytkowania prawa majątkowego do bazy danych, a więc należność za to prawo jest należnością licencyjną.

W przedstawionym stanie faktycznym wystąpiła transakcja, której przedmiotem jest prawo do korzystania przez Spółkę z baz danych z ogólnodostępnymi wynikami notowań giełdowych na międzynarodowych rynkach paliw i otrzymywania, określonej części notowań pocztą elektroniczną.

Wskazać należy, że pojecie "notowanie" - oznacza m.in. ceny, po jakich dokonywane są transakcje kupna-sprzedaży na giełdach pieniężnych i giełdach towarowych, wykazywane codziennie w giełdowej cedule, publikowanym codziennie urzędowym wykazie kursów walut, papierów wartościowych lub cen towarów, będących przedmiotem transakcji giełdowych (słownik języka polskiego - http://sjp.pwn.pl/lista.php...co=notowania+). Tego typu informacje, choć publicznie dostępne, o "jawnym" charakterze - jednak, gdy zostaną szczegółowo usystematyzowane zgodnie z wymaganiami danego odbiorcy w postaci, np. bazy danych dla klienta, spełniają kryterium kwalifikujące je do kategorii dzieła w rozumieniu prawa autorskiego.

Biorąc jednak pod uwagę warunki użytkowania bazy danych udostępnianej odpłatnie przez rezydenta austriackiego należy zwrócić uwagę na te postanowienia, które wskazują. że prawo do użytkowania bazy danych firmy austriackiej, przyznane na podstawie niniejszej umowy obowiązuje do uzgodnionej liczby danych i tylko dla indywidualnie uzgodnionej liczby stanowisk firmy. Każde użytkowanie wykraczające poza powyższy zakres (a wiec, np. na rzecz innych firm i/lub oddziałów) wymaga pisemnego uzgodnienia dodatkowych odpłatnych licencji. Niniejsza umowa nie uprawnia do dalszego przekazywania uzyskanych dzięki oprogramowaniu danych osobom trzecim, a oprogramowanie i prawo do baz danych pozostaje własnością firmy austriackiej.

Mając na względzie przedstawione warunki użytkowania bazy danych należącej do firmy austriackiej, a także przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, że jeśli umowa ta nie przenosi praw autorskich ani nie daje prawa do rozporządzania utworem na wszystkich polach eksploatacji, to zapłata za nabycie od rezydenta austriackiego prawa dostępu do baz danych (wraz programem komputerowym) na potrzeby własnej działalności gospodarczej bez prawa do modyfikacji, sporządzania kopii, dystrybucji, odsprzedaży cudzych praw majątkowych nie mieści się w definicji należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy oraz art. 12 ust. 3 powoływanej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Zatem dokonywanie z tego tytułu wypłat podmiotom, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy nie jest objęte dyspozycją art. 12 umowy polsko-austriackiej oraz art. 21 i 26 ustawy. Oznacza to, że podmiot polski dokonujący wypłaty takich należności nie będzie obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

W takiej sytuacji, dochód firmy z Austrii w postaci wynagrodzenia należy kwalifikować jako "zyski przedsiębiorstwa" w rozumieniu art. 7 umowy polsko-austriackiej. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje, o ile firma austriacka nie posiada zakładu na terytorium Polski (art. 7 ust. 1 umowy polsko-austriackiej).

W przypadku jednak, gdy na podstawie umowy dającej prawo do korzystania z bazy danych (i programu komputerowego) doszłoby do przeniesienia praw autorskich, a korzystający z prawa do użytkowania bazy danych i oprogramowania - udzielone prawo (licencję) przekazuje, przenosi, sprzedaje bądź w jakikolwiek sposób rozpowszechnia oraz dostarcza dane innym podmiotom, dochodzi wówczas do zapłaty, którą należałoby zakwalifikować jako należność z tytułu praw autorskich. W związku z tym, taka należność przekazywana podmiotowi zagranicznemu byłaby objęta dyspozycją art. 12 umowy polsko-austriackiej.

Mając na uwadze powyższe, zajęte przez Spółkę stanowisko w kwestii obowiązków podatkowych związanych z wypłatą przez Spółkę należności z tytułu prawa do użytkowania internetowych baz danych jest prawidłowe.

Ponadto należy także zauważyć, że inna byłaby ocena skutków podatkowych związanych z korzystaniem z bazy danych, w przypadkach, kiedy użytkowanie takie służyłoby jako instrument do odpłatnego korzystania z posiadanych przez podmiot zagraniczny "informacji w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)

Pod pojęciem "know-how" należy rozumieć określoną wiedzę o poufnym charakterze, w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Prawa do korzystania z tej wiedzy mogą być przedmiotem obrotu, między innymi sprzedaży praw, udzielenia licencji lub przekazania w formie, np. bazy danych zawierającej wiedzę na tematy gospodarcze, istotną z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej. Pojecie to określa m.in. wiedzę techniczną i specjalne właściwości odkryte przez dany podmiot w rezultacie prowadzonych przez siebie badań, a nieznane konkurencji. "Know-how" można zdefiniować jako pakiet informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są: niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne, istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania czy sprzedaży produktów objętych umową oraz zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności.

Tak więc w przypadku zawarcia umowy pozwalającej na korzystanie z bazy danych faktycznym przedmiotem transakcji mogą być także zawarte w niej określone dane specjalistyczne, nie mające charakteru ogólnodostępnego, np. przetworzone informacje w postaci oceny rynkowej, analizy działalności i ryzyka związane ze zdobytym, przez dany podmiot, doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej, opracowania w kwestiach strategii i wyceny, nie zaś same wyniki notowań na międzynarodowych rynkach paliwowych (wraz z programem komputerowym do ich przeglądania, sortowanie według wybranych kryteriów, tworzenie raportów etc.). W takich przypadkach, kiedy przekazywane podmiotowi austriackiemu należności obejmowałyby zarówno opłatę za korzystanie z takich informacji, jak i opłatę za korzystanie z bazy danych i programu komputerowego, należności te podlegałyby w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 umowy polsko-austriackiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.