ITPB3/423-791/09/AW - Koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 9 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług związanego z udzielonymi premiami pieniężnymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług związanego z udzielonymi premiami pieniężnymi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji pieczarek. Jednym z ich finalnych odbiorców są hipermarkety o profilu spożywczo-przemysłowym. Hipermarkety te należą do kilku sieci handlowych o zasięgu ogólnopolskim. Jedna z tych sieci zaopatrywana jest poprzez nowoczesne centrum zaopatrzenia hurtowego.

Umowa zawarta pomiędzy Spółką a podmiotem prowadzącym centrum zaopatrzenia hurtowego przewiduje obciążanie Wnioskodawcy tzw. premią pieniężną miesięczną, która dokumentowana jest przez centrum zaopatrzenia hurtowego fakturą VAT i opodatkowana podatkiem VAT według stawki 22%.

Spółka posiada interpretację indywidualną z dnia 5 czerwca 2009 r., oraz odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 4 sierpnia 2009 r. wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej, w której wskazano, iż nie ma ona prawa do obniżania kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT wystawianych przez zamawiającego, dokumentujących otrzymywaną premię, ponieważ w tym konkretnym przypadku otrzymujący premię nie świadczy na rzecz Spółki usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc czynność ta u niego nie podlega opodatkowaniu i nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.

Centrum zaopatrzenia hurtowego (otrzymujący premię) podpierając się własną interpretacją indywidualną z dnia 17 czerwca 2008 r. dotyczącą tego samego stanu faktycznego - w dalszym ciągu dokumentuje premię pieniężną fakturami VAT i obciąża podatkiem VAT według stawki 22%.

Spółka nie ma prawa do obniżania kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zawarty w fakturach VAT wystawianych przez centrum zaopatrzenia hurtowego, co ostatecznie wpływa na wzrost kosztów w firmie. Spółka nie ma też wpływu na sposób dokumentowania premii przez centrum zaopatrzenia hurtowego. Wymaga jednak podkreślenia fakt, iż jest to jeden z kluczowych klientów Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeżeli Spółka nie ma prawa, w tym konkretnym przypadku, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług do obniżania kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT dokumentujących premię pieniężną na podstawie otrzymanej interpretacji indywidualnej - to czy naliczony podatek VAT zawarty w tych fakturach będzie w świetle art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowił koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie obniżono podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT dokumentujących transakcje które nie podlegają podatkowi VAT, to na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podatek naliczony stanowi koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów:

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej wydanej przez tut. organ dnia 5 czerwca 2009 r. - w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) - Wnioskodawca "nie ma prawa do obniżania kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zawarty w fakturach VAT" wystawionych przez centrum zaopatrzenia handlowego.

Podkreślenia jednak wymaga, iż brak możliwości przedmiotowego odliczenia wynika z faktu, iż "w tym konkretnym przypadku otrzymujący premie nie świadczy na rzecz Spółki usług w rozumieniu art. 8 ust. 1, a zatem czynność ta u niego nie podlega opodatkowaniu i nie powinna być dokumentowana fakturą VAT".

Dlatego też, mimo iż - co do zasady - podatek od towarów i usług, w części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy tego podatku, może stanowić koszt uzyskania przychodów, to - w tej konkretnej sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę - norma ta nie znajduje zastosowania, bowiem otrzymana przez Spółkę faktura nie odzwierciedla faktycznej transakcji gospodarczej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zasady prowadzenia tej ewidencji przez podatników określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). Przepis art. 20 ust. 1 tej ustawy stanowi, że do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.

Podstawą takich zapisów są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości, dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21, oraz wolne od błędów rachunkowych (...). Oznacza to, że tylko takie dowody dokumentują w sposób prawidłowy przebieg zdarzenia i mogą stanowić podstawę księgowania.

Na mocy art. 24 ust. 1 ustawy o rachunkowości, księgi rachunkowe powinny być prowadzone:

Przez rzetelność, zgodnie z art. 24 ust. 2 powołanej ustawy, rozumie się przy tym sytuację, gdy zapisy dokonane w księgach rachunkowych odzwierciedlają stan rzeczywisty. O bezbłędności prowadzenia ksiąg rachunkowych można mówić, jeżeli wprowadzono do nich kompletnie i poprawnie wszystkie zakwalifikowane do zaksięgowania w danym miesiącu dowody księgowe, zapewniono ciągłość zapisów oraz bezbłędność działania stosowanych procedur obliczeniowych (art. 24 ust. 3 tej ustawy). Uznanie takich ksiąg za sprawdzalne jest natomiast możliwe - na mocy art. 24 ust. 4 tej ustawy - jeżeli umożliwiają one stwierdzenie poprawności dokonanych w nich zapisów, stanów (sald) oraz działania stosowanych procedur obliczeniowych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż dokument, który nie odzwierciedla faktycznej transakcji gospodarczej nie może stanowić podstawy do księgowania.

Jednocześnie podkreślić należy, iż brak możliwości odliczenia podatku naliczonego w przedmiotowej sprawie nie wynika - jak to zostało stwierdzone w postawionym przez Jednostkę pytaniu - z interpretacji indywidualnej otrzymanej przez Wnioskodawcę w zakresie podatku od towarów i usług, a z powszechnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, które w tej interpretacji, w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), podlegały wykładni.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, iż w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wskazał, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.