ITPB3/423-77/09/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Towarzystwa przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na dofinansowanie obiadów pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na dofinansowanie obiadów pracowników.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Towarzystwo dofinansowuje pracownikom koszty obiadów w stołówce prowadzonej na terenie zakładu pracy. Obiady te są spożywane przez pracowników w czasie przerw w pracy. Kwota dofinansowania ponoszona przez podatnika w interesie i na rzecz pracownika jest kwalifikowana jako przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek poniesiony przez pracodawcę na dofinansowanie obiadów pracownikom, podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Towarzystwo stoi na stanowisku, iż można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na dofinansowanie obiadów dla pracowników. Zdaniem podatnika tego rodzaju wydatki nie mieszczą się w zakresie pojęcia wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy). Wydatki pracodawcy na dofinansowanie obiadów pracownikom stanowią natomiast koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy je zaliczyć do kategorii wydatków powiązanych z przychodami pośrednio. Koszty pracodawcy na dofinansowanie obiadów pracownikom, które są spożywane w czasie przerw w pracy, są ponoszone nie tylko w interesie pracowników, ale również w interesie pracodawcy, ponieważ służą podwyższeniu zdolności pracowników do wykonywania zadań nałożonych przez pracodawcę, a tym samym determinują wysokość przychodu pracodawcy. Jednostka wskazuje również, że zapewnienie przez pracodawcę dofinansowania obiadów pracownikom stanowi istotny czynnik motywujący pracowników do sumiennego, rzetelnego i lojalnego wykonywania obowiązków na rzecz pracodawcy, co również wpływa na wysokość wypracowanego przez pracodawcę przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

W odniesieniu do wydatków związanych z dofinansowaniem obiadów dla pracowników należy podkreślić, że w katalogu przepisu art. 16 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji, wydatki takie mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1.

W obiektywnej ocenie przedstawionego stanu faktycznego organ podatkowy podziela stanowisko Wnioskodawcy, iż dofinansowanie pracownikom kosztów obiadów w stołówce prowadzonej na terenie zakładu pracy powinno przełożyć się na podwyższenie zdolności pracowników do wykonywania zadań nałożonych przez pracodawcę, a tym samym powinno determinować wysokość przychodu Jednostki. Jak wskazuje podatnik, dofinansowanie obiadów stanowi istotny czynnik motywujący pracowników do sumiennego, rzetelnego i lojalnego wykonywania obowiązków, co wpływa na wysokość wypracowanego przychodu. Oznacza to, że poniesienie przedmiotowych wydatków znajduje racjonalne uzasadnienie jako dążenie do osiągania przychodów lub powiększania poziomu przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę.

Z przedstawionych okoliczności wynika również, iż kwota dofinansowania ponoszona przez podatnika kwalifikowana jest jako przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, iż kwota dofinansowania stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Reasumując stwierdzić należy, że wydatki z tytułu dofinansowania obiadów pracownikom, będąc w sposób pośredni związany z uzyskiwanymi przychodami, należy kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem postanowień art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy.

Zaznaczyć należy również, iż prawidłowe zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem przez podatnika jego celowości i związku z przychodem jak i prawidłowym udokumentowaniem. To na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia obciążenia podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.