ITPB3/423-755a/08/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 23 grudnia 2008 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego - uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 10 marca 2009 r.) - dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem koncepcji "S" - jest prawidłowe, o ile dana koncepcja nie będzie mogła być bezpośrednio wykorzystana przy planowanej inwestycji.

W dniu 23 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - uzupełniony pismem z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 10 marca 2009 r.) - w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem koncepcji "S".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zarząd Spółki podjął decyzję o zwiększeniu wydajności. W celu realizacji zadania Spółka zleciła wykonanie koncepcji "S":

Firma "A" jest licencjodawcą instalacji pracującej w Zakładach. Brała udział w modernizacjach aparatury oraz inspekcjach okresowych instalacji. Zajmuje się modernizacjami wyłącznie instalacji pracujących według swoich technologii.

Firma "B" zajmuje się modernizacją instalacji według różnych technologii w tym stosowanej obecnie w Zakładach.

Zadaniem wykonawców usługi jest opracowanie wykonalności modernizacji zawierające analizę stanu istniejącego (ocenę wytwórni, obliczenia procesu produkcyjnego itp.) oraz propozycję wymiany urządzeń technicznych, rozwiązania technologiczne dotyczące modyfikacji instalacji, wyliczenia wydajności produkcji w związku z proponowaną modernizacją.

W efekcie Spółka otrzyma dwa opracowania różniące się między sobą zarówno rozwiązaniami technologicznymi jak i przewidywanymi nakładami inwestycyjnymi. Otrzymane koncepcje (w formie raportu) będą podstawą dla Zarządu Spółki do wyboru optymalnej metodologii modernizacji.

Dalszym etapem po wyborze będzie zlecenie tzw. B - projekt wstępny już pod konkretne proponowane w koncepcji rozwiązanie, według określonej technologii.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania:

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze, w zakresie pytania drugiego sprawa zostanie rozpatrzona odrębnym pismem.

W odniesieniu do pytania pierwszego Spółka wskazała, iż kwalifikuje uzyskane opracowania "S" jako podstawę dla potrzeb poznawczych i decyzyjnych, dla rozstrzygnięcia przez Zarząd Spółki, która koncepcja spełnia warunki optymalnej koncepcji modernizacji instalacji z punktu widzenia przyszłego efektywnego rozwoju gospodarczego Spółki.

Zdaniem Spółki zakup wyżej wymienionych opracowań nie jest ściśle powiązany z konkretną inwestycją, mają one bowiem charakter empiryczny sprawdzający możliwości techniczne i technologiczne obecnego stanu instalacji produkcyjnych i zawierają tylko propozycje zmian, prowadzące w efekcie końcowym do rozwoju ekonomicznego Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka rozpoznaje wydatki na opracowanie koncepcji jako ogólne koszty związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i ujmuje koszt podatkowy w dacie jego poniesienia. Dla celów bilansowych poniesione nakłady zostały również odniesione w pozostałe koszty operacyjne.

Ponadto w uzupełnieniu do złożonego wniosku z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 10 marca 2009 r.) Spółka wskazała, iż w przypadku gdy Zarząd Spółki wybierze koncepcję - dalszym etapem będzie zlecenie B. Oznacza to, iż Spółka po wyborze koncepcji planuje zawrzeć umowę z firmą, której koncepcja zostanie wybrana na opracowanie projektu wstępnego zgodnie z przedstawioną koncepcją. Po zakupie wstępnego projektu, kolejnym krokiem winno być zawarcie umowy na opracowanie projektu technicznego, oraz zawarcie umowy na jego wykonanie. Na etapie zawierania umów dotyczących opracowania projektu technicznego, lub wykonania, Spółka może wybrać dowolnych kontrahentów np. nie związanych z opracowaniem projektu wstępnego. Spółka stwierdziła również, iż na obecnym etapie zakupu koncepcji, która jest podstawą do podjęcia decyzji przez Zarząd Spółki - co do wyboru jednej z dwóch - jako optymalnej metodologii modernizacji, nie jest w stanie sprecyzować w jakim zakresie wybrana koncepcja będzie wykorzystana przy zawarciu nowej umowy, ze względu na to, że nie jest znany wynik negocjacji, które wystąpią przy zawarciu nowej umowy. (Zarząd Spółki może uwzględnić wówczas ograniczenia finansowe, terminowe, technologiczne itp.). Dodatkowo Jednostka wskazała, iż umowa o opracowanie "S" nie zawiera postanowień, z których wynikałoby, iż w jakikolwiek sposób cena za to opracowanie będzie mogła być wliczona w cenę umowy projektu wstępnego, czy też umowy związanej z późniejszą realizacją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w cytowanym powyżej przepisie, nie wymaga wykazania, iż konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Przy kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno brać się pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia" zawarte we wskazanym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Ponadto, tak określony koszt uzyskania przychodu nie może znajdować się w katalogu wydatków podlegających wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Natomiast na mocy art. 16g ust. 4 wskazanej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Biorąc pod uwagę brzmienie ww. przepisów należy stwierdzić, iż dotyczą one wydatków, które można powiązać z wytworzeniem środka trwałego. Przy czym aby dokonać oceny stopnia powiązania wydatku z realizowaną inwestycją, należy dysponować stosownymi informacjami, dotyczącymi w szczególności zakresu wykorzystania danych usług przy realizacji projektu. W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku, Spółka wskazała, iż "nie jest w stanie sprecyzować w jakim zakresie wybrana koncepcja będzie wykorzystana przy zawarciu nowej umowy", tym samym trudno, aby tut. organ mógł na podstawie przedstawionego stanu faktycznego jednoznacznie rozstrzygnąć kwestię stopnia powiązania poniesionych przez Spółkę wydatków z realizowaną inwestycją.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, iż co do zasady do wartości początkowej środków trwałych wliczane są wydatki, bezpośrednio związane z ich wytworzeniem bądź nabyciem, w konsekwencji wydatki poniesione przez Spółkę na zakup koncepcji, które nie będą mogły być bezpośrednio wykorzystane przy planowanej inwestycji, będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów związane z funkcjonowaniem Spółki przez co, podlegać one będą potrąceniu w dacie poniesienia, a więc w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego (art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Dodatkowo tut. organ wyjaśnia, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przez Spółkę przesłanek zaliczenia wskazanych wydatków do pośrednich kosztów uzyskania przychodów. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam bowiem przepis prawa.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.