ITPB3/423-72/07/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2007 r. (data wpływu 5 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości (prawo dzierżawy nieruchomości na okres 25 lat) wniesionej do Spółki tytułem aportu zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 października 2007 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości (prawo dzierżawy nieruchomości na okres 25 lat) wniesionej do Spółki tytułem aportu zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wezwaniami odpowiednio z dnia 30 października 2007 r. oraz 14 grudnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się Spółki o uzupełnienie wniosku poprzez wyczerpujące przedstawienie zdarzenia przyszłego.

Pismami z dnia 15 listopada 2007 r. oraz 4 stycznia 2008 r. uzupełniono wniosek w tym zakresie.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - na mocy umowy zawartej w formie aktu notarialnego ze stosowną adnotacją w księdze wieczystej - otrzyma aportem nieruchomość zabudowaną budynkiem na okres 25 lat (prawo dzierżawy nieruchomości na okres 25 lat) z prawem do pobierania pożytków oraz przekazywania do używania osobom trzecim. Otrzymujący wkład będzie zobowiązany jednocześnie do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości, jak również uprawniony do jej amortyzacji.

Właścicielem przedmiotu aportu zarówno przed wniesieniem do Spółki, jak również po wniesieniu będzie wnoszący wkład, który, jak oświadczył Wnioskodawca, nie zawarł umowy dzierżawy z innym podmiotem (dzierżawcą).

Treść umowy nie zobowiązuje Spółki do ponoszenia opłat na rzecz wnoszącego aport, ponieważ uzyska on udziały w spółce kapitałowej i prawo do dywidendy.

Nieruchomość zostanie ujęta w księgach rachunkowych Spółki w pasywach jako zwiększenie kapitału oraz w aktywach jako składnik majątku trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stanowisko Spółki, iż ma ona prawo do amortyzacji nieruchomości wniesionej aportem na okres 25 lat - w świetle przedstawionych przepisów - jest słuszne.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka ma prawo do amortyzacji ww. nieruchomości. Umowa, na podstawie której wniesiony zostanie wkład w postaci nieruchomości, spełnia bowiem przesłanki, o których mowa w art. 17f ust. 1 w zw. z art. 16a ust. 2 pkt 3 oraz art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - co do zasady - amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jednakże na mocy art. 16a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania: składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi.

Z przepisu tego wynika, iż środkami trwałymi są również kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy, o której mowa w art. 17a pkt 1 tej ustawy, zwartej z właścicielem lub współwłaścicielem tych składników - jeżeli na podstawie przepisów rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Niezbędne jest zatem określenie warunków jakie powinna wypełniać umowa, aby w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dopuszczalna stała się amortyzacja takiego składnika majątku.

Kwestię tę normuje zapis art. 17a pkt 1 cyt. ustawy, który wskazuje, iż ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Stosownie natomiast do postanowień art. 17f ust. 1 omawianej ustawy do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

Z opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika z kolei, iż nie zostanie spełniony jeden z kumulatywnie zawartych we wskazanym art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunków, tj. umowa nie będzie zawierać postanowień, że suma opłat ustalonych w umowie, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, równa jest co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Wprawdzie istotą aportu jest uzyskanie w zamian przez wnoszącego wkład udziałów w spółce, jednak - w przypadku, o którym mowa we wniosku - zdarzenia takiego nie można utożsamiać z zapłatą za zobowiązanie (umowę na mocy której wprowadzony zostaje do Spółki wkład niepieniężny) w rozumieniu art. 17f ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca niesłusznie wywodzi, iż wniesiony do Spółki aport wyczerpuje znamiona, o których stanowi art. 16a ust. 2 pkt 3 w zw. z art. 17a pkt 1 i art. 17f ust. 1 cytowanej ustawy. W konsekwencji Jednostka nie ma prawnej możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości (prawo dzierżawy na okres 25 lat) otrzymanej tytułem wkładu - na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.