ITPB3/423-719/08/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji opłaty za użytkowanie nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2008 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji opłaty za użytkowanie nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą od 1997 r. polegającą głównie na świadczeniu usług hotelarskich, usług związanych z przechowywaniem i postojem jachtów oraz wynajmem i dzierżawą pomieszczeń oraz gruntów. Spółka realizując działalność statutową nabyła aktem notarialnym na 25 lat, licząc od dnia 18 lipca 1997 r., prawo użytkowania zabudowanych nieruchomości, tj. prawo używania i pobierania pożytków. Wynagrodzenie za użytkowanie nieruchomości zostało wniesione przez Spółkę za cały okres użytkowania "z góry". Opłata ta jest rozliczana w czasie i ujmowana w kosztach w okresach miesięcznych. Obecnie właściciel jednej z nieruchomości, do której Wnioskodawca posiada prawo użytkowania, zamierza część posiadanej nieruchomości sprzedać. W związku z tym, że nieruchomość jest obciążona ograniczonym prawem rzeczowym na rzecz Spółki, podmiot będący właścicielem tejże nieruchomości zamierza zapłacić Spółce tzw. odstępne stanowiące wynagrodzenie za zrzeknięcie się prawa użytkowania, tj. prawa używania i pobierania pożytków przez Spółkę.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie.

Czy pozostała nierozliczona opłata wniesiona "z góry", stanowiąca wynagrodzenie za użytkowanie nieruchomości w przyszłych latach, dotycząca nieruchomości sprzedanej przez dotychczasowego właściciela, stanowi koszt uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwalifikując koszty uzyskania przychodów należy kierować się ogólną regułą zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W sytuacji opisanej wyżej Spółka w zamian za rezygnację z dotychczasowego prawa użytkowania nieruchomości otrzyma odstępne, czyli przychód podlegający opodatkowaniu. W związku z tym, pozostała nierozliczona opłata wniesiona "z góry" ma bezsporny związek przyczynowo-skutkowy z przychodami podlegającymi opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej: ustawa - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Warunkiem koniecznym zakwalifikowania konkretnego wydatku do kosztu uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Należy jednakże mieć na uwadze fakt, iż przedmiot użytkowania nie będzie już wykorzystywany w działalności gospodarczej, a tym samym poniesione koszty opłat z tytułu jego użytkowania nie będą wypełniać ustawowej dyspozycji "kosztów poniesionych w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów". W konsekwencji, pozostała nierozliczona opłata wniesiona "z góry", stanowiąca wynagrodzenie za użytkowanie nieruchomości w latach, w których nie będzie istniał związek między wykorzystywaniem przedmiotowej nieruchomości a osiąganymi przychodami, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów.

Na marginesie zauważyć wypada, że otrzymane odstępne nie stanowi przychodu ze względu na fakt wcześniejszego uiszczenia całej należności za okres użytkowania, lecz jest swego rodzaju odszkodowaniem za skrócenie okresu wykorzystywania przedmiotu użytkowania w prowadzonej działalności, i co za tym idzie należy je zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.