ITPB3/423-685/09/PS - Ustalenie podstawy obliczenia wartości przysługującego spółce zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 22 stycznia 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-685/09/PS Ustalenie podstawy obliczenia wartości przysługującego spółce zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2009 r. (data wpływu 3 listopada 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2009 r. (data wpływu 27 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia podstawy obliczenia wartości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2009 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia podstawy obliczenia wartości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka otrzymała zezwolenie z dnia 15 maja 2008 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie to przewiduje:

1.

poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych, rozumianych jako wydatki określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej w wysokości co najmniej 89.988.000,00 zł w terminie do dnia 30 kwietnia 2011 r.,

2.

zatrudnienie na terenie strefy minimum 150 osób w terminie do dnia 30 kwietnia 2011 r. i utrzymanie tego zatrudnienia przez okres 5 lat,

3.

przewidywany termin zakończenia inwestycji: dnia 30 kwietnia 2011 r.,

4.

przestrzeganie regulaminu strefy i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania Specjalnej Strefy Ekonomicznej,

5.

prowadzenie działalności gospodarczej przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu zakończenia inwestycji.

Spółka zamierza dokonać wydatków inwestycyjnych, o których mowa wyżej, w łącznej wysokości około 180.000.000 zł (słownie: sto osiemdziesiąt milionów złotych) w okresie do dnia 30 kwietnia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 12 i art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, należy brać pod uwagę kwotę wydatków inwestycyjnych ustaloną w zezwoleniach jako warunek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, czy też wartość faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych także w części przewyższającej kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu oraz jaka w przedmiotowej sprawie jest to kwota.

Zdaniem Spółki, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych uwzględnia się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne, kwalifikujące się do objęcia pomocą w odniesieniu do inwestycji, tzn. także tę część tych wydatków, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Wnioskodawca opiera swoje stanowisko na treści zezwolenia udzielonego jemu na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej, jak również na analizie przepisów prawa, w trybie których wydano zezwolenie, regulujące działalność w specjalnych strefach ekonomicznych. Zgodnie z § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (przed dniem 30 grudnia 2008 r.), stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Zgodnie z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunki ww. zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej osób prawnych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zostały określone w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na mocy tego przepisu, zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1.

kosztów nowej inwestycji - wielkość pomocy jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 6, lub

2.

tworzenia nowych miejsc pracy - wielkość pomocy jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Jednocześnie § 3 ust. 7 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej stanowi, iż pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem, że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników.

Treść zezwolenia udzielonego Spółce wskazuje na brak maksymalnego limitu kosztów kwalifikowanych. Wymagania co do treści zezwolenia na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej określone zostały w art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. W odniesieniu do Spółki, zezwolenia wydane zostały na podstawie brzmienia wyżej wymienionej ustawy sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu w okresie, w którym wydano spółce zezwolenia, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1.

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,

2.

dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Użycie przez ustawodawcę jedynie przykładowego wyliczenia elementów zezwolenia wskazuje, że możliwe jest wprowadzenie do zezwolenia dodatkowych warunków dotyczących działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. W przypadku Spółki, zezwolenie określa warunki co do:

1.

minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych, rozumianych jako wydatki określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej oraz terminu ich poniesienia,

2.

zatrudnienia określonej ilości pracowników oraz termin spełnienia tego warunku,

3.

terminu zakończenia inwestycji, oraz

4.

przestrzegania przepisów prawa dotyczących funkcjonowania specjalnej strefy ekonomicznej.

Zezwolenie udzielone Spółce nie wprowadza maksymalnej kwoty kosztów kwalifikowanych. Należy wskazać, iż dopiero po wspomnianej nowelizacji, która weszła w życie w dniu 4 sierpnia 2008 r., znowelizowany art. 16 ust. 2 pkt 4 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych wymaga, aby wydawane w trybie nowych przepisów zezwolenia określały maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy. Skoro jednak udzielone spółce zezwolenia zostały wydane przed wejściem w życie ustawy nowelizującej, stosuje się do nich przepisy obowiązujące w momencie wydawania tych zezwoleń.

W konsekwencji, zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej, wydane spółce zezwolenia zachowują w pełni swoją moc w dotychczasowym brzmieniu. Nie określają one także maksymalnej kwoty kosztów kwalifikowanych co oznacza, iż do objęcia pomocą publiczną kwalifikują się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne, tzn. także ta ich część, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Górna granica wielkości zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego spółce jest wyznaczona, zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej zgodnie z odrębnymi przepisami. Potwierdza to brzmienie § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, z którego wynika, iż zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Na podstawie § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, w odniesieniu do spółki wynosi 50 %.

Zdaniem Spółki należy podkreślić, że żaden z przepisów ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, ani rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej stosujących się do zezwoleń udzielonych Spółce nie określa w inny sposób maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych, w szczególności nie zezwala na utożsamianie minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych z maksymalną kwotą zwolnienia z podatku dochodowego. W konsekwencji, jeżeli poniesione przez Spółkę wydatki spełniają warunki wskazane w wyżej omawianych przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. W ocenie Spółki, za stanowiskiem prezentowanym powyżej przemawia również celowościowa wykładnia przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych.

Strefy powstały w celu rozwoju regionów poprzez ich zaktywizowanie gospodarcze. Utożsamienie minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych z maksymalną granicą ustalania podstawy zwolnienia z podatku dochodowego spowodowałoby, iż przedsiębiorcy nie mieliby motywacji do zwiększania swych inwestycji w strefie ponad minimalny pułap. W efekcie, osiągnięcie celu istnienia stref ekonomicznych byłoby znacznie utrudnione. Ponadto, dla optymalizacji wydatków, przedsiębiorca zmuszony byłby ponieść nakłady w wysokości dokładnie równej minimalnemu pułapowi - co biorąc pod uwagę charakter procesu inwestycyjnego jest w praktyce niezwykle trudne do osiągnięcia.

Zdaniem Spółki, należy stwierdzić, że poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej wielkości określone w zezwoleniu stanowi konieczny warunek dla prowadzenia działalności w strefie.

W zezwoleniu określono jedynie minimalną kwotę wydatków, które zobowiązany jest ponieść przedsiębiorca, aby uzyskać możliwość zwolnień podatkowych, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie strefy. Wskazuje to, że wysokość zwolnienia z opodatkowania należy obliczać w oparciu o rzeczywiste nakłady inwestycyjne (nawet jeśli będą one wyższe niż nakłady minimalne, określone w zezwoleniach), a nie minimalne nakłady inwestycyjne określone w zezwoleniach warunkujące uzyskanie zwolnienia. Interpretacja językowa zwrotu zawartego w zezwoleniu winna by uznana za oczywistą - Spółka jest zobowiązana do zrealizowania inwestycji w kwocie "nie mniejszej niż" określony w zezwoleniu pułap minimalny.

Jako wydatki inwestycyjne stanowiące podstawę do zwolnienia od podatku Spółka będzie mogła traktować również wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, przekraczające kwoty określone w zezwoleniu. Ani w powołanych przepisach prawnych, ani w zezwoleniu nie określono w sposób kwotowy maksymalnej wartości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych. Fakt przekroczenia przez wydatki inwestycyjne minimalnych wartości określonych w zezwoleniach nie wyklucza i nie będzie wykluczał objęcia nadwyżki pomocą regionalną. Wręcz przeciwnie, gdyby inwestycje Spółki nie przekroczyły tej wartości, Spółka nie spełniłaby warunków określonych w zezwoleniach.

Spółka nadmienia, iż podobne do zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska w analizowanej kwestii było prezentowane w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (...), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Powyższy przepis wyraźnie określa również limit zwolnienia przysługujący przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, gdyż zwolnienie przysługuje do wartości pomocy publicznej dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do jej uzyskania w największej wysokości.

Zgodnie z § 4 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 z późn. zm.), EDB dla ulgi podatkowej w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania, a w szczególności zwolnienia dochodu w podatku dochodowym, jest równy różnicy między kwotą podatku należnego bez uwzględnienia obniżenia podstawy opodatkowania a kwotą podatku po jej obniżeniu.

Natomiast przez EDB (ekwiwalent dotacji brutto) należy przez to rozumieć kwotę pomocy, którą otrzymałby beneficjent pomocy lub podmiot ubiegający się o pomoc, gdyby uzyskał pomoc w formie dotacji (...) - § 2 pkt 1 omawianego rozporządzenia.

Tak więc, pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Ponieważ Spółka uzyskała zezwolenie w dniu 15 maja 2008 r., zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajdą przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w stanie prawnym obowiązującym przed dokonaną nowelizacją ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 118, poz. 746). Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania przedmiotowego zezwolenia, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1.

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;

2.

dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Zauważyć należy, iż zgodnie z tymi wytycznymi, zezwolenie, które otrzymała Spółka przewiduje jedynie poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych, w wysokości co najmniej 89.988.000 zł w terminie do dnia 30 kwietnia 2011 r., podczas gdy Wnioskodawca zamierza dokonać wydatków inwestycyjnych, o których mowa wyżej, w łącznej wysokości około 180.000.000 zł.

Z uwagi na termin otrzymania przedmiotowego zezwolenia w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą również przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 228, poz. 1667 z późn. zm.).

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1.

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub

2.

tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Na podstawie § 3 ust. 4 tego rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora.

Pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników (§ 3 ust. 7).

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wynosi 50 % - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego.

Maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z dnia 13 stycznia 2001 r., str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141), w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 i rozszerzającym jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju (Dz. Urz. UE L 63 z dnia 28 lutego 2004 r., str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 3, str. 64), z wyłączeniem prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów (§ 4 ust. 2).

Zgodnie natomiast z § 6 ust. 1 tego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1.

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;

2.

ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;

3.

kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;

4.

ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie stosownego zezwolenia. W przedmiotowym zezwoleniu wskazane zostały m.in. warunki dotyczące minimalnej wysokości i terminów poniesienia nakładów inwestycyjnych na terenie strefy. Spółka przewiduje jednak znaczne przewyższenie kwoty wydatków inwestycyjnych określonej w zezwoleniu.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

*

musi to być koszt inwestycji,

*

musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,

*

musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,

*

musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia.

Jeżeli więc poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Odnosząc się do zadanego pytania, należy przede wszystkim podkreślić, iż zwolnienia podatkowe (m.in. zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) są odstępstwem od reguły powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

W związku z powyższym, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i dla Spółki kwota ta wynosi co najmniej 89.988.000,00 zł. A zatem kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Należy bowiem podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Biorąc pod uwagę treść § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej wskazać należy, iż maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej, a tym samym limit zwolnienia podatkowego, przysługującej Spółce jako średniemu przedsiębiorcy realizującemu inwestycje na terenie specjalnej strefy ekonomicznej województwa, wyniesie 50 %. Maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jest jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą.

W konsekwencji, maksymalna wysokość zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym, pomimo braku jej określenia kwotowego, jest ograniczona wartością maksymalnej intensywności pomocy (w przypadku Wnioskodawcy - 50 %) i wielkością faktycznie poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, także w przypadku przekroczenia minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych określonej w zezwoleniu.

Reasumując, stanowisko Spółki, w świetle którego:

*

do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych uwzględnia się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne, kwalifikujące się do objęcia pomocą w odniesieniu do inwestycji, tzn. także tę część tych wydatków, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, oraz że

*

górna granica wielkości zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego Wnioskodawcy jest wyznaczona, zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej zgodnie z odrębnymi przepisami,

-

uznać należy za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl