ITPB3/423-682/08/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2008 r. (data wpływu 25 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i zbytu mięsa i jego przetworów. Jednostka zawiera z Agencją Rynku Rolnego umowy o dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny, o których mowa - w szczególności - w:

* Rozporządzeniu Komisji Nr 179/2008 z dnia 28 lutego 2008 r. umożliwiającym przedłużenie obowiązywania umów o prywatne przechowywanie w sektorze wieprzowiny,

* Rozporządzeniu Komisji Nr 1267/2007 z dnia 26 października 2007 r. w sprawie szczególnych warunków przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania wieprzowiny,

* Rozporządzeniu Komisji Nr 3444/1990 z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiającym szczegółowe zasady przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania wieprzowiny wraz z późn. zm.,

* Rozporządzeniu Komisji Nr 2220/1985 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych wraz z późn. zm.,

* Rozporządzeniu WE Nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego wraz z późn. zm.,

* Rozporządzeniu WE Nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi wraz z późn. zm..

Na podstawie tych umów zawieranych z Agencją Rynku Rolnego - działającej jako tzw. agencja płatnicza - podatnik otrzymuje dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny, w wysokości zależnej - co do zasady - od ilości, rodzaju i okresu przechowywania tej wieprzowiny. Dopłaty do przechowywania wieprzowiny są jednym z mechanizmów interwencyjnych na rynku mięsa we Wspólnocie Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego (dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych). Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego (podatku od towarów i usług) zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych - dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny otrzymywane przez podatnika za jej składowanie, a wypłacane przez Agencję Rynku Rolnego są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Refundacje te są dopłatami bezpośrednimi, stosowanym w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymywanymi na podstawie rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2759/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wieprzowiny.

Dopłaty bezpośrednie do prywatnego składowania mają na celu zapobieganie znacznym spadkom cen wieprzowiny lub łagodzenia ich skutków.

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) Nr 3444/90 dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiającym szczegółowe zasady dotyczące przyznawania pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania wieprzowiny, dopłata do składowania wieprzowiny jest ustalana na jednostkę wagową wieprzowiny do ilości umownej składowanego mięsa i wypłacana bezpośrednio składującemu.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) Nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, płatności związanych z finansowaniem przewidzianym na mocy niniejszego rozporządzenia - w tym dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny - dokonuje się bezpośrednio w pełnej wysokości na rzecz beneficjentów, tj. w tym przypadku na rzecz składującego podatnika.

Z powyższego - w opinii Spółki - jednoznacznie wynika, iż otrzymywane przez podatnika dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako dopłata bezpośrednia stosowana w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymywana przez podatnika na podstawie odrębnych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dopłaty bezpośrednie stosowane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

System płatności bezpośrednich w Unii Europejskiej reguluje Rozporządzenie Rady (WE) NR 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz. U.UE L03.270.1). W treści art. 2 lit. d) tego aktu prawnego zdefiniowano płatność bezpośrednią jako płatność przyznawaną bezpośrednio rolnikom w ramach systemu wsparcia dochodowego wyszczególnionego w załączniku I. Rolnikiem - dla celów tego rozporządzenia - jest natomiast osoba fizyczna lub prawna, bądź grupa osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których gospodarstwo znajduje się na terytorium Wspólnoty, określonym w art. 299 Traktatu, oraz które prowadzą działalność rolniczą (art. 2 lit. a) powołanego rozporządzenia). W załączniku I do omawianego rozporządzenia nie wymieniono dopłat do prywatnego przechowywania wieprzowiny.

Warunki i tryb udzielania producentom rolnym płatności bezpośrednich są określone w ustawie z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach do gruntów rolnych i płatności cukrowej (Dz. U. Nr 35, poz. 217), od dnia 15 marca 2008 r. noszącej nazwę: ustawa o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego. Zgodnie z art. 2 ust. 4 tej ustawy przez płatność bezpośrednią rozumie się jednolitą płatność obszarową, o której mowa w art. 143b ust. 1 rozporządzenia nr 1782/2003, oraz płatność do upraw roślin energetycznych, o której mowa w art. 88 tego rozporządzenia oraz (od 15 marca 2008 r.) przejściowe płatności z tytułu owoców miękkich, o których mowa w art. 110v ust. 1-4 rozporządzenia nr 1782/2003.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca otrzymuje dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny.

Możliwość przyznawania takich dopłat przewiduje rozporządzenie Rady (EWG) Nr 2759/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wieprzowiny z późn. zm. Zgodnie z art. 3 tego rozporządzenia, w celu zapobiegania znacznym spadkom cen lub ich łagodzenia można przyjmować następujące środki interwencyjne:

* pomoc w odniesieniu do prywatnego składowania,

* skup dokonywany przez agencje interwencyjne.

We wstępie do powyższego rozporządzenia wyjaśniono, że celem wspólnej polityki rolnej, m.in. w sektorze wieprzowiny, jest stabilizacja rynków i zapewnienie odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej. Należy przewidzieć odpowiednie środki mające na celu ułatwienie dostosowania dostaw do wymagań rynku oraz środki interwencyjne. Te ostatnie mogą mieć formę skupu dokonywanego przez agencje interwencyjne. Należy także uwzględnić pomoc w odniesieniu do prywatnego składowania, ponieważ taka pomoc najmniej zakłóca normalny obrót produktami oraz może pomóc w zmniejszeniu wielkości skupu dokonywanego przez agencje interwencyjne. W tym celu należy w szczególności ustalić cenę podstawową, przy której mogą być zastosowane środki interwencyjne oraz określić zasady regulujące te interwencję.

Utworzenie jednolitego rynku wieprzowiny we Wspólnocie pociąga za sobą wprowadzenie jednolitego systemu handlowego na jej granicach zewnętrznych. System handlowy uwzględniający opłaty wyrównawcze i refundacje wywozowe w połączeniu ze środkami interwencyjnymi również służy stabilizowaniu rynku wspólnoty, w szczególności poprzez zapobieganie wpływowi wahań cen na rynku światowym na ceny obowiązujące we Wspólnocie.

Przedmiotowe dopłaty są więc jednym z instrumentów regulacji rynku wieprzowiny przez Unię Europejską. Działania interwencyjne na rynku wieprzowiny prowadzone są bowiem w formie:

* dopłat do prywatnego przechowalnictwa,

* dopłat do eksportu (refundacje wywozowe),

* stosowania barier celnych w odniesieniu do importu wieprzowiny spoza Unii Europejskiej.

Ich celem jest rekompensata kosztów poniesionych przez przedsiębiorców za przechowywanie mięsa w chłodniach. Zagospodarowane w ten sposób produkcyjne nadwyżki mięsa, po upływie umownego okresu przechowywania, mogą zostać skierowane przez przedsiębiorców do obrotu wewnątrz Unii Europejskiej lub przeznaczone do wywozu poza obszar celny Unii.

Jak wynika z powołanych unormowań, dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny nie są objęte systemem dopłat bezpośrednich (płatności bezpośrednich), ale stanowią odrębny instrument realizacji Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej.

Oznacza to, że przedmiotowe dopłaty otrzymywane przez Wnioskodawcę nie podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie mieszczą się one bowiem w zakresie zastosowania tego przepisu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje natomiast zwolnienie od podatku kwot otrzymanych od agencji rządowych. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 48 powołanej ustawy zwalnia bowiem od podatku kwoty otrzymane od agencji rządowych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

W celu realizacji założeń wspólnej polityki rolnej - zgodnie z pkt 1 Rozporządzenia Rady Nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej - zostały utworzone dwa europejskie fundusze rolnicze: Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji ("EFRG") mający na celu finansowanie środków rynkowych i pozostałych środków oraz Europejski Fundusz Rolniczy Rozwoju Obszarów Wiejskich ("EFRROW") mający na celu finansowanie programów rozwoju obszarów wiejskich.

Środki stanowiące dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny stanowią środki publiczne na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 w z art. 5 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.) i dochody budżetu państwa (art. 96 pkt 16 tej ustawy). Zgodnie natomiast z art. 212 tej ustawy, środki budżetu państwa przeznaczone na realizację Wspólnej Polityki Rolnej są wydatkowane przez agencje płatnicze, o których mowa w odrębnych przepisach, zgodnie z ustalonymi procedurami.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 22 września 2006 r. o uruchamianiu środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej przeznaczonych na finansowanie wspólnej polityki rolnej (Dz. U. Nr 187, poz. 1381 z późn. zm.), minister właściwy do spraw rozwoju wsi oraz minister właściwy do spraw rynków rolnych pełnią funkcję jednostki koordynującej. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przyznaje, w drodze rozporządzenia, specjalną akredytację jednostce koordynującej, mając na względzie zapewnienie terminowości i poprawności postępowania w gromadzeniu danych finansowych, ich przetwarzaniu i przekazywaniu Komisji Europejskiej.

Podmiotem powołanym do realizacji zadań na rynkach produktów rolnych i żywnościowych mających na celu stabilizację tych rynków w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej jest Agencja Rynku Rolnego - art. 11 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 lit. d) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1702).

Wypłacając Wnioskodawcy dopłaty do prywatnego przechowywania wieprzowiny, Agencja Rynku Rolnego wydatkuje otrzymane na ten cel środki z budżetu państwa. Oznacza to, że refundacje te są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15 - 950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.