ITPB3/423-622/10/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2010 r. (data wpływu 15 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty należności licencyjnych przez zagraniczny oddział Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2010 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty należności licencyjnych przez zagraniczny oddział Spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działania Wnioskodawcy jest budowa domów prefabrykowanych w kraju (10%) i za granicą (90%). Sprefabrykowane ściany, dachy i stropy wraz z kompletem materiałów wykończeniowych wyjeżdżają ze Spółki na place budów, gdzie na działkach klientów pracownicy Spółki montują i wykańczają domy.

W niektórych państwach Spółka posiada swoje zagraniczne oddziały prowadzące za granicą księgi rachunkowe i tam opodatkowane jako zakład w rozumieniu umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu (Republika Federalna Niemiec, Wielka Brytania, Austria, Francja). W innych państwach, takich jak Szwajcaria, Norwegia, gdzie ilość budowanych domów jest znikoma, a działalność prowadzona okresowo, nie utworzono oddziałów. Nie zachodzą w tych państwach przesłanki do uznania, że Spółka posiada zakład w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Umowy w tych państwach zawierane są sporadycznie, a montaż domów jest krótkotrwały (około 2-3 miesiące), budowy nie trwają ponad 12 miesięcy i nie mają charakteru ciągłego.

Najwięcej budów realizowane jest na terenie Republiki Federalnej Niemiec (ok. 80%). Aby zapewnić prawidłową i sprawną obsługę prowadzonych tam projektów niemiecki oddział Spółki zawiera umowy leasingu operacyjnego samochodów od firm zarejestrowanych w Republice Federalnej Niemiec. Umowy leasingu zawarte są na okres 3 lat. Część umów przewiduje uiszczenie przez najemcę comiesięcznych rat leasingowych opodatkowanych niemieckim podatkiem VAT i opłatę ubezpieczenia przedmiotu leasingu wolną od tego podatku, podczas gdy inne umowy leasingowe przewidują opłacanie przez korzystającego tylko rat leasingowych (bez ubezpieczenia). Opłaty za raty leasingowe dokonywane są z rachunku bankowego Oddziału.

Z samochodów leasingowanych korzystają brygady montażowe, wykończeniowe i usterkowe. Brygady, co do zasady, przemieszczają się tymi samochodami po terenie Niemiec w celu realizacji projektów prowadzonych przez oddział niemiecki (zakład w rozumieniu umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu). Jeżeli samochód w danym momencie nie jest potrzebny na rynku niemieckim, a istnieje możliwość jego wykorzystania w związku z projektem prowadzonym przez Spółkę w innym kraju, samochód wraz z brygadą wysyłany jest do montażu czy wykończenia domu na teren Polski bądź innego państwa, w którym Spółka posiada swój oddział.

Ponieważ umowy leasingowe zawierane są przez oddział niemiecki w związku z prowadzoną przez niego działalnością i obowiązek zapłaty należności na rzecz leasingodawcy spoczywa na tymże oddziale, a oddział te należności faktycznie pokrywa, koszty leasingu ujmowane są w księgach rachunkowych oddziału, przy czym w przypadku korzystania z tych samochodów przez brygady pracownicze w związku z projektami prowadzonymi poza terytorium Niemiec koszty alokowane są zgodnie z postanowieniami art. 7 umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu i przenoszone są na Spółkę (centralę) bądź pozostałe zagraniczne oddziały notami księgowymi.

Obciążenie za okres, w którym korzystano z leasingowanego samochodu poza terytorium Niemiec obejmuje wartość netto raty leasingowej plus ubezpieczenie w przypadku, gdy umowa to przewiduje (podatek VAT jest odliczany z rat leasingowych przez Oddział). Miesięcznie Oddział przenosi notami na Spółkę od kilku do kilkunastu procent kosztów leasingu.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy koszty leasingu samochodów ponoszone przez niemiecki zakład Spółki, w części alokowanej następnie za pomocą not księgowych (w celu ustalenia prawidłowego poziomu zysku w poszczególnych państwach w związku z art. 7 umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu), podlegają w Polsce opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów. (...) Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z cytowanego wyżej przepisu ustawy wynika, iż przedmiotem opodatkowania są należności uzyskane na terytorium Polski, wypłacane podmiotom zagranicznym m.in. za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu. Ponieważ przepis art. 21 ust. 2 ustawy stanowi, iż przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, rozstrzygające znaczenie dla zakresu opodatkowania podatkiem od należności licencyjnych w omawianym przypadku mają postanowienia Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (dalej: umowa polsko - niemiecka).

W myśl art. 12 ust. 1 umowy polsko - niemieckiej należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do ust. 2 art. 12 umowy polsko - niemieckiej, należności licencyjne mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Zgodnie z ust. 5 art. 12 umowy polsko - niemieckiej uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie jeśli ich płatnikiem jest osoba mająca siedzibę w tym Państwie. Jednakże jeżeli osoba płacąca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę w związku z działalnością których powstał obowiązek zapłaty należności licencyjnych, a należności te pokrywane są przez ten zakład wówczas uważa się, iż należności licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

W ocenie Spółki, w przedstawionej sytuacji mamy bezsprzecznie do czynienia z wypełnieniem dyspozycji zawartej w zdaniu drugim cytowanego powyżej ust. 5 art. 12 umowy polsko - niemieckiej. Umowy leasingowe podpisywane są przez zakład (niemiecki oddział Spółki) w związku z prowadzoną przez niego działalnością, a więc bezsprzecznie w związku z prowadzoną przez zakład działalnością powstaje również obowiązek zapłaty należności licencyjnych, a należności te, jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, pokrywane są przez ten zakład - płatności dokonywane są z rachunku bankowego oddziału niemieckiego.

Powyższe oznacza, że w rozumieniu umowy polsko - niemieckiej należności licencyjne będące przedmiotem niniejszej analizy powstają w Niemczech. To z kolei oznacza, że nie ma do nich zastosowania art. 21, gdyż leasingodawca niemiecki z tytułu umowy leasingu zawartej z niemieckim zakładem Spółki nie staje się podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Innymi słowy, dochód, o którym mowa w art. 21 i 3 ust. 2 ustawy nie istnieje w ogóle, gdyż zgodnie z umową polsko - niemiecką należy uznać, iż przychody z tytułu przedmiotowych umów powstają w Niemczech, a nie w Polsce.

Konkluzji tej nie zmienia fakt, iż dla celów zadośćuczynienia dyspozycji art. 7 umowy polsko - niemieckiej część kosztów alokowana jest następnie przez zakład na inne rynki, w tym polski, za pomocą not księgowych. Czynność ta jest zabiegiem wyłącznie księgowym, nie kreuje stosunku usługowego miedzy zakładem niemieckim Spółki i innymi jej oddziałami, a służy jedynie "przypisaniu zakładowi takich zysków, które mógłby osiągnąć gdyby wykonywał taką samą działalność jako samodzielne przedsiębiorstwo".

Podsumowując powyższe, w opisywanym stanie faktycznym nie ciążą na Spółce obowiązki płatnika podatku dochodowego w związku z umowami leasingowymi zawieranymi przez niemiecki zakład Spółki z niemiecką firmą leasingową niezależnie od faktu, iż część kosztów rat leasingowych przenoszona jest notami księgowymi przez niemiecki oddział na centralę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.