ITPB3/423-617/09/MK - Możliwość uznania za koszty podatkowe opłat za wieczyste użytkowanie gruntu oraz na zapłatę podatku od nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej, w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2009 r. (data wpływu 9 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia podatku od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie do wartości początkowej środków trwałych - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 października 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia podatku od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie do wartości początkowej środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

W 2001 r. Urząd Miejski przekazał w trwały zarząd dla Spółki (wówczas był to zakład budżetowy) grunt-działkę (nieużytki i grunt zalesiony) z przeznaczeniem pod przyszłą rozbudową zakładu. Jako zakład budżetowy, Jednostka korzystała ze zwolnienia z podatku od nieruchomości. Z dniem 1 października 2004 r. zakład budżetowy został przekształcony w spółkę z o.o., kapitał spółki pokryty został mieniem zakładu budżetowego. Na grunty ustanowione zostało wieczyste użytkowanie, tym samym powstał obowiązek płacenia podatku od nieruchomości, jak i wnoszenia opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów. Przekształcenie to miało m.in. na celu pozyskanie środków finansowych z funduszy unijnych na rozbudowę zakładu.

Wymieniona działka nie była wykorzystywana w bieżącej działalności gospodarczej, w związku z czym związane z jej posiadaniem obciążenia nie mogły - zdaniem Spółki - stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, tym bardziej, że ewentualny termin rozpoczęcie rozbudowy nie był bliżej określony - uwarunkowany był otrzymaniem środków z funduszy unijnych.

Do chwili podpisania umowy o dofinansowanie, tj. do 30 czerwca 2009 r. wydatki związane z naliczonym za poprzednie lata i za okres od 1 stycznia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. podatkiem od nieruchomości oraz opłatą za wieczyste użytkowanie gruntów, gromadzone są na koncie środki trwałe w budowie, a co za tym idzie, w przyszłości zwiększą wartość początkową powstałych na tym gruncie budowli (kwatera balastu i kompostownia). Podpisanie umowy o dofinansowanie dało gwarancję zabezpieczenia środków finansowych i pozwoliło na rozpoczęcie rozbudowy, w związku z czym począwszy od miesiąca lipca 2009 r. ww. koszty odnoszone będą w koszty operacyjne bieżącego okresu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek od nieruchomości oraz opłata za wieczyste użytkowanie gruntu, który przez parę lat nie był wykorzystywany w bieżącej działalności gospodarczej, a celem przekazania go dla zakładu była rozbudowa składowiska odpadów, przy czym rozpoczęcie inwestycji uwarunkowane było otrzymaniem dofinansowania ze środków unijnych, może zwiększyć wartość początkową przyszłej budowli i poprzez odpisy amortyzacyjne stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych...

W odniesieniu do sformułowanego pytania Spółka wskazała, że wybrana przez nią droga postępowania w omawianej sprawie podyktowana była brzmieniem art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wymieniony w tym przepisie katalog kosztów dających się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych nie jest zamknięty, wobec czego zarówno naliczony podatek od nieruchomości, jak i opłata za wieczyste użytkowanie gruntu winien zwiększyć wartość początkową przyszłego środka trwałego. Jednostka podniosła, że takie stanowisko potwierdzały publikowane dotychczas interpretacje urzędów skarbowych. Niemniej jednak w chwili obecnej powstały wątpliwości, gdyż spotykała się obecnie z innymi interpretacjami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

Artykuł 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi iż, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Należy zwrócić uwagę na zapis art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia, którym, na podstawie art. 16g ust. 4 ww. ustawy jest wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym przepis ten nie znajduje zastosowania.

Odnosząc się do kwestii poniesionych wydatków z tytułu podatku od nieruchomości i opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, należy stwierdzić, że dla tych kosztów nie ma decydującego znaczenia ewentualne prowadzenie na danej nieruchomości jakichkolwiek inwestycji. Do ponoszenia tychże wydatków obligują Spółkę przepisy prawa. Kosztów tych zgodnie z prawem uniknąć nie można. Ponadto wskazane koszty nie są ponoszone w celu wytworzenia środka trwałego, ale w związku z samym faktem posiadania nieruchomości, niezależnie od tego, czy jest prowadzona inwestycja, czy też nie. Są one elementem kosztów stałych, które są ponoszone w związku z samym faktem posiadania zależnego gruntów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy jest prowadzona inwestycja, czy też nie. Stanowią więc pośredni koszt uzyskania przychodów. Innymi słowy, podatek od nieruchomości i opłata za wieczyste użytkowanie gruntu są kosztem pośrednio pozostającym w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami.

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 4d tej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, dotyczące okresu nieprzekraczającego roku podatkowego, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uważa się przy tym dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e tej ustawy).

Reasumując, wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntu oraz na zapłatę podatku od nieruchomości, mając charakter kosztów pośrednich, mogą być rozpoznawane jako koszt podatkowy w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem przepisu art. 16 ust 1 cyt. ustawy. Wydatki te nie są elementem kosztu wytworzenia środków trwałych - budowli, które mają zostać wzniesione na gruncie zdefiniowanego w art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.