ITPB3/423-61/10/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i jego uzupełnieniu z dnia 20 kwietnia 2010 r. (data wpływu 27 kwietnia 2010 r.), dotyczące opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego duńskiej spółce prawa handlowego z tytułu świadczenia usług prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego duńskiej spółce prawa handlowego z tytułu świadczenia usług prawnych. Jego uzupełnienie datowane na dzień 20 kwietnia 2010 r. - stanowiące odpowiedź na wezwanie tutejszego organu z dnia 16 kwietnia 2010 r. - wpłynęło do tutejszego organu w dniu 27 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca korzysta z usług prawnych świadczonych przez duńską spółkę prawa handlowego, w zakresie prawa duńskiego. Usługi wykonywane są na terenie Danii. Spółka duńska wystawia fakturę za usługi prawne i zalicza w całości do przychodów z działalności gospodarczej na terenie Danii. Duńska spółka jest duńskim rezydentem podatkowym i posiada odpowiedni certyfikat rezydencji.

Duńska spółka świadcząca usługi prawne na rzecz Wnioskodawcy, nie ma zakładu na terenie Polski, swoje usługi świadczy na terenie Danii. Miejsce siedziby duńskiej spółki prawa handlowego dla celów podatkowych zostało udokumentowane uzyskanym od niej przez Wnioskodawcę certyfikatem podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od usług prawnych świadczonych przez duńską spółkę prawa handlowego, Wnioskodawca ma obowiązek jako płatnik pobrać podatek i wpłacać na konto właściwego urzędu skarbowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ciąży na nim obowiązek poboru i wpłacenia na konto właściwego urzędu skarbowego podatku od usług prawnych świadczonych przez duńską spółkę prawa handlowego na terenie Danii.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek z tytułu przychodów uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 tej ustawy z tytułu świadczenia usług prawnych pobiera się w wysokości 20% tych przychodów. Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. W Konwencji zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską i Królestwem Danii, w art. 12 ust. 3 wymienione są należności licencyjne. Wśród nich nie wymieniono usług prawnych. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, do usług prawnych należy zastosować przepis art. 7 tej konwencji, według którego "zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład". Ponieważ spółka duńskiego prawa handlowego wykonuje usługi prawne w Danii, prowadzi działalność gospodarczą w Danii i posiada duński certyfikat rezydencji, zaś w Polsce nie posiada zakładu, Wnioskodawca uważa, że od usług prawnych wykonywanych na jego rzecz nie ma obowiązku pobierania i wpłacania podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca korzysta z usług prawnych świadczonych przez duńską spółkę prawa handlowego, będącą duńskim rezydentem podatkowym. Usługi te wykonywane są na terenie Danii.

W związku z tak opisaną sytuacją, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy - jako płatnik - stosując się do postanowień Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368), nie powinien pobierać podatku dochodowego od wypłat należności dokonywanych na rzecz podmiotu duńskiego z tytułu świadczenia usług prawnych.

Należy zatem wyjaśnić, że zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Należności z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, tj. podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, przychody m.in. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Dla oceny, czy przychody z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 2a omawianej ustawy, powstały na terytorium Polski, nie ma przy tym znaczenia miejsce wykonywania ww. świadczeń. Decydujące jest miejsce położenia źródła przychodów. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, jeśli świadczenie jest wykonywane na rzecz polskiego podmiotu (polskiego rezydenta podatkowego) dochodzi wówczas do osiągania przychodów na terytorium Polski.

Przedmiotowe wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług prawnych wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz spółki duńskiej mieści się w kategorii należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy - jako osobie prawnej dokonującej wypłat tych należności - ciążą obowiązki płatnika (art. 26 ust. 1 ww. ustawy).

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 2a omawianej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez spółkę duńską przychodów ze świadczenia usług prawnych ustala się w wysokości 20% przychodów. Jednocześnie, na mocy art. 21 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z uwagi na okoliczność, że podmiotem uzyskującym należności jest duńska spółka prawa handlowego będąca duńskim rezydentem podatkowym, należy zatem uwzględnić postanowienia Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Stosownie do art. 7 ust. 1 tej umowy międzynarodowej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 7 Konwencji, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach Konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu. Do takich odrębnie uregulowanych dochodów należą m.in. należności licencyjne, o których mowa w art. 12 omawianej umowy międzynarodowej. Na mocy art. 12 ust. 3 tej umowy, należnościami licencyjnymi w rozumieniu tego artykułu są wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Należności płacone za świadczenie usług prawnych nie mieszczą się w cytowanej definicji należności licencyjnych. Nie stanowią również dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych niż art. 7 regulacjach Konwencji polsko-duńskiej. Na gruncie omawianej umowy międzynarodowej, przedmiotowe należności powinny być zatem traktowane jako zyski przedsiębiorstwa opodatkowane na zasadach określonych w art. 7.

Zgodnie z tym przepisem, należności stanowiące zyski spółki duńskiej wypłacane przez spółkę polską, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Danii. Wyjątek od tej reguły dotyczy sytuacji, gdy podmiot duński prowadzi działalność gospodarczą w Polsce poprzez położony tam zakład i wypłacane należności można przypisać temu zakładowi.

W analizowanym stanie faktycznym podmiot duński nie posiada zakładu w Polsce. Wobec powyższego, wypłacane przez Wnioskodawcę (spółkę polską) na rzecz duńskiej spółki prawa handlowego należności z tytułu usług prawnych stanowią zyski podmiotu duńskiego podlegające opodatkowaniu w Danii i według prawa duńskiego.

Jednocześnie, miejsce siedziby duńskiej spółki prawa handlowego dla celów podatkowych zostało udokumentowane uzyskanym od niej przez Wnioskodawcę certyfikatem rezydencji. Oznacza to, że spełniony został warunek niepobrania przez płatnika podatku zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, wynikający z art. 26 ust. 1 zdanie 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca - jako płatnik - postępuje prawidłowo nie pobierając zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności z tytułu świadczenia usług prawnych przez duńską spółkę prawa handlowego, będącą duńskim rezydentem podatkowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.