ITPB3/423-605/10/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.) oraz pismem z dnia 26 stycznia 2011 r. (31 stycznia 2011 r.) - dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości jednorazowej amortyzacji kotła grzewczego - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości jednorazowej amortyzacji kotła grzewczego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 11 stycznia 2011 r. Nr ITPB3/423-605/10-2/AW wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniach 20 stycznia 2011 r. (data wpływu) i 31 stycznia 2011 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny (mimo, iż Spółka wskazała w poz. D.1 wniosku o wydanie interpretacji "zdarzenie przyszłe", z analizy wniosku wynika, iż dotyczy on stanu faktycznego).

Firma zainstalowała w budynku, którego nie jest właścicielem, kocioł grzewczy stanowiący "ruchomy środek trwały", który w każdej chwili można zainstalować w innym obiekcie. Za używanie kotła właściciel budynku / użytkownik będzie uiszczał opłaty w wysokości ustalonej w umowie sprzedaży ciepła w rozumieniu przepisów Prawa Energetycznego na podstawie, której środek trwały został oddany do odpłatnego użytkowania.

Przedmiotowy kocioł jest wpisany do ewidencji środków trwałych Spółki do grupy 452 Klasyfikacji Środków Trwałych - Piece grzewcze.

Wartość kotła przewyższa kwotę 3 500 zł i nie ma możliwości skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale jest niższa niż 100 000 euro i taką możliwość daje art. 16k ust. 7 tej ustawy.

Jednostka spełnia warunki zakwalifikowania jej jako małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kocioł zainstalowany w obcym obiekcie można jednorazowo amortyzować na podstawie art. 16k ust. 7 tej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, kocioł stanowi "ruchomy środek trwały", który w każdej chwili można zainstalować w innym obiekcie i pozyskiwać pożytek za korzystanie od innego, kolejnego użytkownika. Nie jest to inwestycja na stałe zmieniająca/modernizująca budynek, w którym zainstalowano kocioł.

W ocenie Spółki unormowanie art. 16k ust. 7 daje jej prawo do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego kotła zainstalowanego w obcym obiekcie.

Przedmiotowy kocioł grzewczy jest zaliczony do grupy 3-8 Klasyfikacji, jego wartość nie przekracza 100 000 euro, a Spółka nie zalicza się do podatników, o których mowa w art. 16 ust. 11 ustawy podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust. 1 ustawy podatkowej płynie więc wniosek, że aby dany przedmiot mógł zostać uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Regulacja zawarta w art. 15 ust. 6 omawianej ustawy normuje ponadto, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16d ust. 2 ww. ustawy podatkowej, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Ponadto, stosownie do regulacji art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż środek trwały musi posiadać cechy wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc m.in. określoną wartość, być kompletnym i zdatnym do użytku. Z tą regulacją koresponduje przepis art. 16h ust. 1 pkt 1 zezwalający na rozpoczęcie amortyzacji w określonej dacie, po wprowadzeniu danego środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. To zaś jest uwarunkowane przekazaniem środka trwałego do używania.

W rezultacie, ocena kwestii "oddania środka trwałego do używania" jest uzależniona od określonych ustaleń faktycznych, gdyż żaden przepis prawa podatkowego nie zawiera odrębnej definicji tego pojęcia.

Zgodnie z regułą wykładni językowej, w myśl której w sytuacji, gdy ustawodawca nie nadał danemu terminowi szczególnego znaczenia, stosując definicję ustawową, należy przyjąć takie jego znaczenie, jakie funkcjonuje w języku powszechnym. W języku powszechnym natomiast - jak wynika z definicji zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN - pojęcie "używać" jest synonimem pojęcia "użyć" i oznacza m.in. "zastosować coś jako środek, narzędzie" oraz "zrobić z czegoś użytek".

Z powyższego należy wywieść, iż oddanie środka trwałego "do używania" jest ściśle związane z włączeniem go do wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca na podstawie umowy sprzedaży ciepła w rozumieniu przepisów Prawa Energetycznego oddał w odpłatne użytkowanie kocioł grzewczy. Opłaty za użytkowanie przedmiotowego kotła będą ustalone w ww. umowie sprzedaży ciepła. Przedmiotowy kocioł jest wpisany do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę.

Odnosząc niniejszy stan faktyczny do przepisów prawa podatkowego w zakresie amortyzacji środków trwałych należy stwierdzić, iż skoro Spółka zamontowała środek trwały w innym obiekcie udostępniając go innemu podmiotowi, który korzysta z niego odpłatnie, co więcej przekazane składniki majątku są objęte ewidencją środków trwałych Wnioskodawcy, to odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę powinny stanowić dla niego koszty uzyskania przychodów.

W art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca przewidział szczególny sposób amortyzacji niektórych środków trwałych. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 69, poz. 587), w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r. kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100 000 euro w każdym z tych lat podatkowych. Przy czym ustęp 3 tego przepisu stanowi, iż podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy w roku 2008 lub 2009 rozpoczęli prowadzenie działalności, mogą zgodnie z zasadami określonymi w art. 16k ust. 7-13 ustawy zmienianej w art. 2 dokonywać odpisów amortyzacyjnych, do kwoty limitu określonej w ust. 1, także w roku podatkowym następującym bezpośrednio po roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których pierwszy rok podatkowy kończy się w dniu 31 grudnia 2010 r. (art. 5 ust. 4 ustawy zmieniającej).

Z metody amortyzacji, polegającej na jednorazowym zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie środków trwałych do wartości 50 000 euro (100 000 euro w latach 2009 i 2010), mogą zatem skorzystać dwie grupy podmiotów:

* podatnicy, którzy rozpoczęli działalność,

* mali podatnicy.

Należy także zauważyć, iż zgodnie z art. 16k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 7 nie mają zastosowania do podatników rozpoczynających działalność, którzy zostali utworzeni:

Mały podatnik, którym jest Wnioskodawca, może więc dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych do wysokości nieprzekraczającej w roku 2010 łącznej wartości 100 000 euro. Odpisu tego dokonuje się (art. 16k ust. 8 ustawy) nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odnosząc niniejsze do postawionego przez Wnioskodawcę pytania należy stwierdzić, iż Jednostka może dokonać jednorazowej amortyzacji opisanego w stanie faktycznym kotła grzewczego na podstawie art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym.

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 16k ust. 10 ww. ustawy podatkowej, jednorazowa amortyzacja stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. W konsekwencji regulacje prawa wspólnotowego dotyczącego pomocy de minimis mogą ograniczać prawo podatnika do skorzystania z pomocy publicznej, jaką jest jednorazowa amortyzacja.

Nadmienić także należy, iż wobec tego, że Spółka prezentując stan faktyczny (jako przedmiot wniosku zaznaczono "zdarzenie przyszłe") wskazała, iż "zainstalowała (...) kocioł grzewczy", "środek trwały został oddany do odpłatnego używania" oraz "kocioł jest wpisany do ewidencji środków trwałych Spółki" niniejsza interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2010 r., tzn. na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85 - 035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.