ITPB3/423-60/14/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) uzupełnionym na formularzu ORD-IN z dnia 17 marca 2014 r. (data wpływu 20 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności rozpoznania przychodu w związku z otrzymaniem darowizny - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lutego 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności rozpoznania przychodu w związku z otrzymaniem darowizny.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący wyodrębnioną jednostką Caritas Archidiecezji, na podstawie decyzji nr X, z dnia 11 października 2007 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej, uznał kościelną jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej za odrębny podmiot podatkowy.

Wnioskodawca, zwany w dalszej części opisu jako Ośrodek w R., otrzymał darowiznę, która to darowizna ma być przeznaczona na kapitał podstawowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana kwota darowizny przez Ośrodek R., przekazana na kapitał podstawowy, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymana darowizna przekazana na kapitał podstawowy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z a art. 55 ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. (Dz. U. z 2013., poz. 1169) o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 12, mogą być na wniosek kościelnej osoby prawnej uznane przez właściwą izbę skarbową za odrębne podmioty podatkowe, jeśli są organizacyjnie wyodrębnione.

Tymczasem zgodnie z art. 12 tej ustawy, kościelne wydawnictwa, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze, nieposiadające osobowości prawnej, działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca, będący wyodrębnioną jednostką Caritas Archidiecezji, na podstawie decyzji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej, stał się kościelną jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, a zatem stosownie do treści ww. art. 55 ust. 8 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, odrębnym podmiotem podatkowym.

Tymczasem zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Artykuł 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie natomiast z treścią art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Wskazać należy więc, że powyższy przepis wyłącza z przychodów przychody otrzymane na utworzenie bądź powiększenie funduszy (kapitałów) podstawowych osób prawnych. Ustawa o podatku dochodowym enumeratywnie wymienia rodzaje funduszy (kapitałów), które wyłączone są z przychodów:

* kapitał zakładowy w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i spółce akcyjnej odzwierciedla wartość wkładów wniesionych przez udziałowców lub akcjonariuszy (art. 152 i 302 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych - Dz. U. z 2013 r. poz. 1030),

* fundusz udziałowy w spółdzielni powstaje z wpłat udziałów członkowskich, odpisów na udziały członkowskie z podziału nadwyżki bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach (art. 78 § 1 i 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze - Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848, z późn. zm.),

* fundusz założycielski w przedsiębiorstwie państwowym odzwierciedla wartość wydzielonej przedsiębiorstwu części mienia ogólnonarodowego (ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych - Dz. U. z 1992 r. Nr 6, poz. 27, z późn. zm.),

* fundusz statutowy w banku państwowym, który jest jednym z zasadniczych funduszy banku państwowego - art. 127 ust. 2 pkt 1a ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe - Dz. U. z 2012 r. poz. 1376, z późn. zm.),

* fundusz organizacyjny ubezpieczyciela, którego zasady tworzenia określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej.

Wskazane w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączenie z kategorii przychodów podatkowych ma zatem charakter wyczerpujący. Wymienione fundusze odzwierciedlają wartość wkładu właścicielskiego przekazanego osobie prawnej w celu sfinansowania aktywów niezbędnych dla rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej. Kwoty te nie są wynikiem (przychodem lub zyskiem) z działalności gospodarczej. Z tego względu są one na mocy prezentowanego przepisu wyłączone z przychodu podatnika.

Omawiany przepis nie wyłącza jednak z opodatkowania przychodów otrzymanych na kapitał podstawowy przez jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej jaką jest Wnioskodawca, będącą odrębnym podmiotem podatkowym stosownie do treści art. 55 ust. 8 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji otrzymana kwota darowizny przez Wnioskodawcę, przekazana na jej kapitał podstawowy, stanowić będzie przychód podatkowy stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Wyeksponować należy jednak, że stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Z kolei na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Jakkolwiek przychód Wnioskodawcy nie został wyłączony z kategorii przychodów podatkowych na mocy art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy, to stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatkowej, dochód Wnioskodawcy w części związanej z otrzymaną darowizną, spełniając warunki wskazane w powyższych regulacjach co do zasady może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.