ITPB3/423-599/08/DK - Zapłacona kwota ugody sądowej jako koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2008 r., (data wpływu 24 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty zapłaconej ugody sądowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 października 2008 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty zapłaconej ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadcząca usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego prowadziła działalność w obcym budynku na podstawie umowy dzierżawy. W sierpniu 2006 r. budynek został sprzedany przez dotychczasowego właściciela, bez poinformowania o tym fakcie najemcy. Nowy właściciel zaczął naliczać czynsz za dzierżawę bez porozumienia z najemcą w kwocie, która nie miała podstawy prawnej w postaci umowy dzierżawy, bądź aneksu do dotychczasowej umowy dzierżawy. Spółka nie uznała faktur obciążających za dzierżawę i zwróciła je właścicielowi. Działalność prowadzona była w powyższym budynku do 31 stycznia 2007 r. Sprawa dzierżawy budynku została skierowana na drogę postępowania sądowego. Przed sądem została zawarta ugoda za bezumowne korzystanie z budynku. Kwota ugody została uregulowana w 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota ugody sądowej stanowi koszt uzyskania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

W ocenie Wnioskodawcy koszt ugody nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, gdyż nie ma zawartej umowy dzierżawy z nowym właścicielem budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w cytowanym powyżej przepisie, nie wymaga wykazania, iż konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Przy kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno brać się pod uwagę:

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia" zawarte we wskazanym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Ponadto, tak określony koszt uzyskania przychodu nie może znajdować się w katalogu wydatków podlegających wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż jak wynika ze stanu faktycznego Spółka prowadziła działalność we wskazanym budynku do końca 2007 r., zatem wydatki poniesione w związku z zawartą ugodą dotyczącą bezumownego korzystania z budynku, należy uznać za wydatki poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż zapłata kwoty wynikającej z ugody dotyczy okresu, w którym Spółka korzystała z przedmiotowej nieruchomości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto analiza katalogu wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów zawartego w art. 16 ust. 1 prowadzi do wniosku, iż nie zawiera on sytuacji, znajdujących zastosowanie do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. W konsekwencji należy uznać, iż wydatki, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 powołanej ustawy.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.