ITPB3/423-559/13/PST

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 lutego 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-559/13/PST

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowejw Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2013 r. (data wpływu 19 listopada 2013 r.),o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wigilię pracowniczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2013 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wigilię pracowniczą.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Pracy (zwana dalej Spółdzielnią) zajmująca się produkcją przypraw i koncentratów ciast planuje zorganizować wigilię połączoną z podsumowaniem roku 2013. Na spotkaniu obecni będą pracownicy Spółdzielni oraz: Prezes Zarządu zatrudniony na umowę menedżerską, osoba świadcząca usługi na stanowisku Dyrektora Handlowego 2 osoby świadczące usługi przedstawicieli handlowych. Prezes Zarządu omówi działania wyniki finansowe w roku 2013 oraz zamierzenia na rok 2014, Dyrektor Handlowy podsumuje rok 2013 pod względem sprzedaży, a Przedstawiciele Handlowi zreferują swoje działania w roku 2013. Spotkanie odbędzie się poza siedzibą i firmy, a obecność pracowników, na części sprawozdawczej będzie obowiązkowa. Po części sprawozdawczej odbędzie się spotkanie wigilijne, na którym obecność będzie dobrowolna. Impreza zostanie sfinansowana ze środków obrotowych Spółdzielni. Opłata za konsumpcję zostanie naliczona ryczałtowo.

Bezpośrednio przed częścią konsumpcyjną spotkania wigilijnego zostanie sporządzona lista osób uczestniczących. Jednak pomimo sporządzonej powyższej listy nie będzie możliwości przypisania kosztu jednostkowego na uczestnika, gdyż porcje żywnościowe nie będą wydzielone. W ostatnim czasie nastąpiły zmiany osobowe na kluczowych stanowiskach firmy, tj. Prezes, utworzono stanowisko Dyrektora Handlowego. Szereg zmian w firmie spowodował, iż atmosfera i stosunki między pracownikami powodują obniżenie efektywności pracy. Dlatego Zarząd podjął decyzję o zorganizowaniu spotkania integracyjnego w formie wigilii.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone numerem 1).

Czy wydatki na wigilię pracowniczą w części dotyczącej pracowników jak i Prezesa, Dyrektora Handlowego będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych zwana dalej ustawą o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółdzielnia planuje ponieść wydatki na organizację wigilii pracowniczej w celu zintegrowania pracownikowi firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy co może wpłynąć na podniesienie efektywności w pracy oraz usprawnienie komunikacji wewnętrznej w firmie. Również udział w spotkaniu Prezesa, Dyrektora Handlowego oraz Przedstawicieli Handlowych pozwoli na zacieśnienie więzi i utożsamienie się wskazanych osób ze Spółdzielnią co wpłynie korzystnie na dalszą współpracę. To uzasadnia stanowisko, firmy, że wydatki na zorganizowanie wigilii pracowniczej zarówno w części dotyczącej pracowników można jak i wymienionych wyżej osób trzecich można na podstawię art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych, który mówi, że wydatki poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów są kosztami.uzyskania przychodów, uznać za koszty uzyskania przychodu, tym bardziej, iż w art. 16 ustawy o CIT nie są zawarte powyższe koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłe jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej: "ustawa"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna).

Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),

* nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest - co do zasady - związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Za wydatki spełniające co do zasady przesłankę celowości uważa się tzw. koszty pracownicze.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń, itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

W każdej sytuacji jednakże trzeba ustalić, jaki jest cel takiego spotkania. Jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania wigilijnego mającego na celu zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą, czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, iż przedsiębiorca, organizując dla pracowników określoną "imprezę", musi jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m.in. na konsumpcji, czy zabawie nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania musi wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. W takim przypadku można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółdzielnię na wigilię w części dotyczącej pracowników jak i Prezesa oraz Dyrektora Handlowego można zaliczyć do kosztów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, o ile przedmiotowe wydatki będą miały na celu zintegrowanie załogi i stworzenie właściwej atmosfery w pracy oraz zostaną właściwie udokumentowane.

Reasumując stanowisko Spółdzielni wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Jednocześnie należy jednakże zastrzec, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl