ITPB3/423-529/14//KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przejazdem i pobytem w Polsce dealerów - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przejazdem i pobytem w Polsce dealerów.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą autobusów, busów i minibusów na rynek krajowy jak i zagraniczny. Na rynku zagranicznym w głównej mierze sprzedaż następuje poprzez naszą sieć dealerów, z którymi są podpisane umowy o współpracy. Są to m.in. Finlandia, Szwecja, Niemcy, Hiszpania. W celu koordynacji współpracy, sprzedaży, omówienia strategii dalszych działań konieczne jest zwoływanie co pewien czas zebrań, spotkań w siedzibie Spółki bądź to z poszczególnymi dealerami jak i ze wszystkimi jednocześnie.

W związku z powyższym Spółka ponosi koszty związane z ich przyjazdem i pobytem w Polsce, takie jak koszty przelotów, przejazdów i noclegów. Na chwilę obecną wydatki te zaliczane są w Spółce do kosztów bilansowych, jednakże z uwagi na przyjętą zasadę tzw. ostrożności podatkowej są wyłączane z kosztów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ww. wydatki mogą one zostać zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, ponoszone wydatki, o których mowa w opisanym stanie faktycznym są ściśle związane z uzyskaniem przychodów, są też wydatkami koniecznymi w celu prawidłowego funkcjonowania Spółki a tym samych ponoszone są również w celu zachowania źródła przychodów. Zatem, w naszej ocenie, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niniejsze wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, co istotne, nie są wymienione w katalogu kosztów wyłączonych, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków, po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka wskazuje, że na rynku zagranicznym (Finlandia, Szwecja, Niemcy, Hiszpania) realizuje sprzedaż w głównej mierze poprzez sieć dealerów, z którymi podpisane są umowy o współpracy. W celu koordynacji współpracy, sprzedaży i omówienia strategii dalszych działań Spółka zwołuje co pewien czas zebrania lub spotkania, bądź to z poszczególnymi dealerami jak i ze wszystkimi jednocześnie. W związku z tym Spółka ponosi koszty związane z ich przyjazdem i pobytem w Polsce, takie jak koszty przelotów, przejazdów i noclegów.

W świetle powyższych wyjaśnień stwierdzić należy, że ww. wydatki jakie ponosi Spółka w związku z organizacją zebrań i spotkań ze swoimi dealerami, prowadzonych w celu koordynacji współpracy, sprzedaży czy omówienia strategii dalszych działań, przyczyniają się do zwiększenia, zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym Spółka będzie mogła zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów jako spełniające przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki w kontekście okoliczności przedstawionych we wniosku jest zatem prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.