ITPB3/423-525/10/13-S/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2645/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcych środkach trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcych środkach trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik był stroną dwóch umów najmu lokali użytkowych jako ich najemca, które zostały zawarte w dniu 7 kwietnia 2006 r. oraz w dniu 25 kwietnia 2007 r. Obie umowy zostały zawarte na czas określony, który w przypadku pierwszej umowy upłynął z dniem 7 kwietnia 2010 r., a w przypadku drugiej umowy w dniu 6 kwietnia 2010 r. Umowy nie przewidywały możliwości rozwiązania ich przez najemcę za wypowiedzeniem przed upływem okresu, na który zostały zawarte. Wynajmowane lokale podatnik wykorzystywał w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej do magazynowania i konfekcjonowania wyrobów i towarów oraz jako biura. W celu przystosowania tych lokali na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej podatnik poniósł na te lokale nakłady, np. na wymianę okien, założenie sieci teleinformatycznej. Ww. umowy najmu zawierały postanowienia, że wynajmujący nie zwraca najemcy jakichkolwiek kwot tytułem zwrotu poniesionych przez najemcę nakładów na te lokale. Nakłady te podatnik potraktował jako inwestycję w obcych środkach trwałych i dokonywał od nich odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. W miesiącu lutym 2009 r., a więc w trakcie związania ww. umowami najmu zgromadzenie wspólników podatnika podjęło decyzję o częściowym ograniczeniu przedmiotu działania podatnika, tj. produkcji osprzętu elektrycznego, podatnik zaprzestał prowadzić działalność w tym przedmiocie, zwolnił zatrudnionych przy tej działalności pracowników kontynuując jednocześnie działalność magazynową do czasu przeniesienia zapasów do głównej lokalizacji Spółki. W konsekwencji podatnik w czerwcu 2009 r. zaprzestał wykorzystywać wynajmowane lokale prowadząc dalszą działalność w siedzibie Spółki. Od tej daty podatnik zaprzestał dokonywać odpisów amortyzacyjnych od rzeczonej wyżej inwestycji w obcych środkach trwałych. Podatnik zwrócił się do wynajmującego o wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, który jednak nie przychylił się do prośby podatnika i umowy wygasły zgodnie z ich treścią. W wyniku prowadzonych z wynajmującym negocjacji podatnik sprzedał wynajmującemu nakłady poczynione na jego lokale w maju 2010 r. i wystawił na tę okoliczność fakturę VAT.

W związku z powyższym w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym niezamortyzowana część inwestycji w obcych środkach trwałych stanowić będzie koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w 2010 r.

Spółka uważa, iż w świetle definicji kosztów uzyskania przychodów wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 5 i pkt 6 ustawy, niezamortyzowana cześć inwestycji w obcym środku trwałym stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodów, albowiem w opisanym stanie faktycznym nie wystąpiły przesłanki opisane w powołanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 6 (w ocenie podatnika nie zmienił on rodzaju działalności) oraz w pkt 5, gdyż inwestycja ta nie została w pełni zamortyzowana oraz dokonał sprzedaży inwestycji w obcym obiekcie.

W dniu 21 grudnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak ITPB3/423-525/10/PS uznając stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2010 r. za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanego rozstrzygnięcia, pismem z dnia 7 stycznia 2011 r. Spółka wezwała tutejszy organ do usunięcia naruszenia prawa, na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Odpowiedź na to wezwanie została udzielona pismem z dnia 9 lutego 2011 r. znak ITPB3/423W-1/11/PST - stwierdzono w niej brak podstaw do zmiany ww. interpretacji przepisów prawa podatkowego. W związku z powyższym, Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na ww. interpretację indywidualną, żądając jej uchylenia.

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 349/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Spółki. Wyrok ten został zaskarżony przez Spółkę (skarga kasacyjna z dnia 10 sierpnia 2011 r.).

Wyrokiem z dnia 25 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2645/11, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok oraz uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 21 grudnia 2010 r., znak ITPB3/423-525/10/PS.

W związku z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2012 r., sygn. II FPS 2/12, w której stwierdzono, że strata odpowiadająca niezamortyzowanej wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, niespełniająca przesłanek z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli jej powstanie wynika z działań podatnika podjętych dla realizacji celu określonego w art. 15 ust. 1 tej ustawy, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: Działanie podatnika, polegające na rozwiązywaniu umów najmu, mimo niezamortyzowania w pełni inwestycji w obcych środkach trwałych służy zatem ograniczaniu strat, kumulowanych przez prowadzenie działalności w tych lokalach, a tym samym nakierowane jest na zwiększanie rentowności prowadzonej działalności. Strata w postaci niezamortyzowanej wartości początkowej środków trwałych może zatem zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, spełnia bowiem warunki określone w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Z tych względów zarzut dokonania błędnej wykładni art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. jest w pełni zasadny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2645/11- stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie - stosownie do art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - stwierdza się, że w niniejszej sprawie działanie organu nie miało miejsca bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.