ITPB3/423-524/10/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2010 r. (data wpływu 27 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 16 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 tej ustawy w związku z zawartą umową cash poolingu - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 tej ustawy w związku z zawartą umową cash poolingu.

Pismem z dnia 5 listopada 2010 r. znak: ITPB3/423-524/10-2/PST wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku, powyższe dokonano w dniu 16 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zawrzeć umowę z wybranym bankiem krajowym na świadczenie usług polegających na kompleksowym zarządzaniu płynnością finansową (cash pooling) w ramach grupy kapitałowej.

Stronami Umowy będą również spółki wchodzące wraz ze Spółką w skład grupy kapitałowej. Będą to polscy rezydenci podatkowi. W ramach Umowy jeden z Posiadaczy Rachunku, będący Posiadaczem Rachunku Głównego zostanie wybrany tzw. Agentem. Agent reprezentował będzie Posiadaczy Rachunków we wszelkich sprawach dotyczących Umowy.

Na mocy Umowy, Bank dla każdego z Posiadaczy Rachunków otworzy i prowadził będzie rachunek bankowy, w tym również dla Posiadacza Rachunku Głównego. Dodatkowo,

dla celów zarządzania płynnością finansową bank udzieli każdemu z Posiadaczy Rachunków, w tym Posiadaczowi Rachunku Głównego kredytu w Rachunku / Rachunku Głównym. Udzielony kredyt będzie kredytem odnawialnym. W przypadku, gdy na koniec dnia roboczego, w którym kredyt zostanie zaciągnięty, kredyt ten nie zostanie spłacony, Posiadacz Rachunku zobowiązany będzie do zapłaty odsetek na rzecz banku.

Ponadto, w ramach Umowy, bank otworzy i prowadził będzie na rzecz Posiadacza Rachunku Głównego działającego jako Agent, odrębny rachunek bankowy, tj. Główny Rachunek Płynności. Na mocy Umowy Agent uprawniony będzie do zaciągnięcia kredytu w Głównym Rachunku Płynności.

Spółka oraz pozostali Posiadacze Rachunków, w tym Posiadacz Rachunku Głównego udzielą bankowi poręczenia do określonej kwoty za zadłużenia powstałe na skutek wykorzystania kredytu na każdym z Rachunków z osobna, jak i na wszystkich Rachunkach razem. W ramach wykonania Umowy, na koniec każdego dnia roboczego bank ustalał będzie salda na Rachunkach (w tym na Rachunku Głównym). W przypadku, gdy na Rachunku / Rachunku Głównym wystąpi saldo ujemne, czyli Posiadacz Rachunku bądź Posiadacz Rachunku Głównego nie spłaci kredytu na koniec dnia roboczego, wierzytelność banku z tego tytułu staje się natychmiast wymagalna. W takiej sytuacji bank na podstawie upoważnienia udzielonego mu nieodwołalnie przez każdego Posiadacza Rachunku lub Agenta obciąży Rachunek Posiadacza Rachunku bądź Główny Rachunek Płynności Agenta kwotą wierzytelności, które nie została spłacona Bankowi przez Posiadacza Rachunku. Z chwilą obciążenia Rachunku lub - w zależności od okoliczności - Głównego Rachunku Płynności, Posiadacz Rachunku bądź też Agent automatycznie nabędzie wierzytelność banku wobec Posiadacza Rachunku z tytułu niespłaconego kredytu do wysokości dokonanej zapłaty. Kwota roszczenia będzie powiększana o odsetki, których wyliczenie będzie obowiązkiem banku. Bank będzie otrzymywał wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi cash poolingu, czyli dokonywania wszelkich czynności/operacji związanych z wykonaniem Umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest następujące stanowisko Spółki: W przedstawionym stanie faktycznym odsetki wypłacane w ramach umowy nie podlegają przepisom art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisom o niedostatecznej kapitalizacji podlegają odsetki od pożyczek udzielonych pożyczkobiorcy przez następujących pożyczkodawców (tzw. "kwalifikowanych pożyczkodawców"):

* udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki;

* dwóch lub więcej udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki;

* spółkę siostrzaną, tzn. jeśli ten sam podmiot posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji) spółki udzielającej i otrzymującej pożyczkę (kredyt).

Zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez pożyczkę, o której mowa powyżej, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy. Dodatkowo, przez pożyczkę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy oraz lokatę.

W przekonaniu Spółki powyższy przepis oznacza, iż za udzielającego pożyczkę dla potrzeb przepisów o niedostatecznej kapitalizacji uznaje się taki podmiot, który w drodze jakiejkolwiek umowy zobowiązał się do przeniesienia na własność określoną kwotę pieniędzy na rzecz pożyczkobiorcy.

Zdaniem Spółki umowa, w stosunku pomiędzy Posiadaczami Rachunków oraz Posiadaczami Rachunków i Agentem, nie nosi znamion umowy pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przytoczonego powyżej), gdyż w chwili zawarcia umowy żaden z Posiadaczy Rachunków, a także Agent nie zobowiązał się do przeniesienia na rzecz innego Posiadacza Rachunku określonej kwoty pieniędzy (w momencie zawarcia umowy żaden z Posiadaczy Rachunków nie posiada informacji, czy i w jakiej wysokości pokryje dług innego Posiadacza Rachunku wobec banku).

Z drugiej strony, należy zauważyć, iż każdy z Posiadaczy Rachunków zawarł z bankiem umowę kredytu w Rachunku, która, co do zasady, mogłaby zostać uznana za umowę pożyczki dla celów przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Niemniej jednak zauważyć należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ww. ustawy tzw. kwalifikowanym pożyczkodawcą jest podmiot, posiadający określony udział w kapitale zakładowym podatnika. W analizowanym stanie faktycznym bank nie będzie posiadał udziałów bądź akcji Posiadaczy Rachunków, w tym Agenta i tym samym nie będzie stanowił kwalifikowanego pożyczkodawcy dla jakiegokolwiek Posiadacza Rachunku (Agenta). W konsekwencji brak podstaw do uznania, iż ograniczenia wynikające z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajdą zastosowanie.

Dokonując analizy stosunków pomiędzy Posiadaczami Rachunków a Agentem, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie niedostatecznej kapitalizacji, Spółka pragnie zauważyć, iż jak zostało wskazane powyżej tytułem prawnym powstania zobowiązania pomiędzy Agentem i Posiadaczami Rachunków są wzajemne poręczenia spłaty kredytu wobec banku (bank udzielił kredytu każdemu z Posiadaczy Rachunków). Oznacza to, iż to bank jest kredytodawcą (i jednocześnie bank nie stanowi tzw. "kwalifikowanego pożyczkodawcy"). Podsumowując powyższe, zdaniem Spółki, stosunki pomiędzy Posiadaczami Rachunków jak również pomiędzy Posiadaczami Rachunków oraz Agentem, wynikające z umowy, nie powinny być kwalifikowane jako udzielenie pożyczki, o której mowa w art. 16 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym odsetki wypłacane przez Spółkę nie będą podlegać restrykcjom wynikającym z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji.

Spółka wskazuje, iż powyższe stanowisko Spółki jest tożsame z poglądem prezentowanym konsekwentnie i jednolicie przez Dyrektorów Izb Skarbowych, którzy działając w imieniu Ministra Finansów wydają interpretacje indywidualne prawa podatkowego dla podatników uczestniczących w strukturach Cash pooling.

Wnioskodawca wymienia interpretacje podatkowe wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 czerwca 2010 r. sygn. IPPB3/423-243/10-2/PD, czy też z dnia 24 maja 2010 r. sygn. IPPB3/423-123/10-3/PD; Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 lipca 2010 r. sygn. ITPB3/423-215/10/PST.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpionood uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.