ITPB3/423-519/11/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2011 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma Sp. z o.o. była inwestorem i wykonawcą budynku położonego w T. Po wybudowaniu budynku mieszkalnego wielorodzinnego Spółka dokonała sprzedaży lokali mieszkalnych w ww. nieruchomości w wyniku czego zawiązała się Wspólnota Mieszkaniowa. Ze względu na fakt, iż w przedmiotowym budynku w trakcie eksploatacji dostrzeżono szereg wad i usterek. Zarząd Wspólnoty wystąpił do Sp. z o.o. z roszczeniem odszkodowawczym. Spółka uznała, iż co do zasady nie uznaje podnoszonych przez Zarząd Wspólnoty zarzutów, jednak jest w stanie - jak oświadczyła - w celu zabezpieczenia dobrego imienia Spółki dokonać zapłaty na rzecz Wspólnoty kwoty 100.000,00 złotych (słownie: sto tysięcy złotych).

Na spotkaniu w dniu 11 kwietnia 2011 r. strony wypracowany i podpisały Porozumienie (ww. Porozumienie w załączeniu do wniosku o interpretację przepisów podatkowych).

Jednocześnie, ze względu na fakt, iż Wspólnota w celu zabezpieczenia swoich praw i interesu prawnego wystąpiła przed podjęciem negocjacji ze Spółką do Sądu Rejonowego z zawezwaniem do próby ugodowej strony na posiedzeniu Sadu w dniu 18 maja 2011 r. zawarły ugodę sądową (sygn. akt:..), która ze względu na fakt, iż nie została zaskarżona uprawomocniła się.

Treść ww. ugody sądowej w załączeniu do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie przepisów prawa o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wspólnota podkreśla, iż całość środków jakie otrzyma od Spółki przeznaczona zostanie na cele remontowe: zakup materiałów oraz zapłatę wykonawcom dokonującym napraw usterek i usunięcia wad w budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w tym ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od uzyskanej od Sp. z o.o. kwoty 100.000,00 złotych, której podstawa prawna wynika ze stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku i załączonej do niniejszego wniosku ugody sądowej Wspólnota podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy, w sytuacji, w której uzyskana kwota w całości zostanie przeznaczona na prace remontowe i usunięcie wad i usterek w budynku (zakup materiałów, zapłatę wykonawcom za wykonane prace).

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej stoi na stanowisku, iż zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochody wspólnoty mieszkaniowej uzyskane z gospodarki mieszkaniowej w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów (a remonty i usuwanie wad oraz usterek w budynku takim utrzymaniem zasobów wydaje się być) - z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarki zasobami mieszkaniowymi (a kwota uzyskana od Spółki nie jest dochodem z działalności gospodarczej Wspólnoty) są wolne od podatku, co z kolei sprawia, iż również kwota wskazana w niniejszym wniosku jest zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Artykuł 14 ww. ustawy stanowi natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) wynika, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych od innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Powołana ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji: "zasobów mieszkaniowych" oraz "gospodarki zasobami mieszkaniowymi". Zauważyć należy jednak, że w języku potocznym, pojęcie "gospodarka" - w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. "Zasób" zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie "mieszkanie" jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Tak więc przymiotnik "mieszkaniowy", "mieszkaniowych", określa rzeczy związane z mieszkaniem.

W konsekwencji przez "zasoby mieszkaniowe", o których mowa ww. ustawie należy rozumieć:

* znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.:

* dźwigi osobowe i towarowe,

* aparaty do wymiany ciepła,

* kotłownie i hydrofornie wbudowane,

* klatki schodowe,

* strychy, piwnice, komórki,

* balkony, loggie,

* garaże,

* pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:

* budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej,

* kotłownie i hydrofornie wolno stojące,

* osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

* urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak:

* zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków,

* rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej,

* sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne,

* budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe,

* budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,

* inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody podmiotów, o których mowa w tym przepisie otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powyższe rozważania dla oceny prawnej przysporzenia z tytułu przedmiotowej ugody istotne znaczenie ma charakter zaistniałej szkody. W przypadku szkody majątkowej powstałej na zasobach mieszkaniowych, środki z ugody stanowiącej rekompensatę będą przychodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

W kontekście powyższego należy stwierdzić iż, otrzymane przez Wspólnotę środki z tytułu przedmiotowej ugody stanowiącej rekompensatę wynikającą z usterek i wad powstałych w trakcie eksploatacji zasobu mieszkaniowego będzie przychodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Przychód ten ma wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z tej gospodarki, który stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 44 powołanej ustawy podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo wyjaśnia się, iż załączona przez Wnioskodawcę do wniosku ugoda nie podlegała analizie w toku wydawania niniejszej interpretacji. Bowiem tutejszy organ - nie przeprowadza postępowania dowodowego w toku wydawania interpretacji w ramach postępowania uregulowanego w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i stanowiskiem wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.