ITPB3/423-509a/10/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 grudnia 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-509a/10/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wyburzenia części budynku magazynowego stanowiącego środek trwały - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wyburzenia części budynku magazynowego stanowiącego środek trwały.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada w ewidencji środków trwałych budynki magazynowe o powierzchni 1 206 m2, które zostały wprowadzone do ewidencji na podstawie aktu notarialnego Nr 1750/06 - umowa przeniesienia prawa własności nieruchomości - aport.

Część ww. budynku magazynowego z uwagi na zły stan techniczny nie nadawała się do dalszego użytkowania, nie kwalifikowała się również do remontu (wysoki koszt remontu).

W dniu 12 lutego 2010 r. Spółka skierowała pismo do Starostwa Powiatowego z prośbą o wydanie pozwolenia na wyburzenie części boksów magazynowych o łącznej powierzchni 270 m2.

Na początku maja 2010 r. Spółka rozpoczęła rozbiórkę części budynku magazynowego (270 m2, która została zakończona w dniu 31 maja 2010 r., co potwierdza protokół likwidacji środka trwałego Nr 1/2010 z dnia 31 maja 2010 r.

Ostatni odpis amortyzacyjny liczony od pierwotnej wartości początkowej został naliczony za miesiąc maj 2010 r.

Dnia 31 maja 2010 r. Spółka przeksięgowała wartość netto przypadającą na zlikwidowaną część budynków magazynowych (wartość początkowa przypadająca na zlikwidowaną część minus dotychczasowe umorzenie przypadające na zlikwidowaną część) na środki trwałe (zmniejszając wartość początkową środka trwałego) jednocześnie zaliczając nieumorzoną część zlikwidowanego środka trwałego do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Od miesiąca czerwca Spółka nalicza odpisy amortyzacyjne od nowo obliczonej wartości początkowej (wartość początkowa przed likwidacją minus wartość netto zlikwidowanej części budynku magazynowego).

Spółka dokując przeksięgowań powołuje się na art. 16g ust. 16 i 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka ustaliła wartość początkową przypadającą na zlikwidowane 270 m2 budynku magazynowego proporcjonalnie, ponieważ do ewidencji wprowadzono budynki jako jedną całość, amortyzowano jedną stawka procentową.

1 206 m2 - 353 629 zł 36 gr (wartość początkowa budynku magazynowego)

270 m2 - X

X = 79 170 zł 75 gr (wartość początkowa przypadająca na 270 m2 budynku magazynowego).

1 206 m2 - 36 578 zł 78 gr (wartość umorzenia budynku magazynowego do 31 maja 2010 r.)

270 m2 - X

X = 8 189 zł 28 gr umorzenie przypadające na zlikwidowane 270 m2 budynku magazynowego).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy Spółka powołując się na art. 16g ust. 16 i 17 (w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjne wartość początkową tego środka zmniejsza się od następnego miesiąca po odłączeniu o różnicę...) postąpiła właściwie w opisanej powyżej sytuacji.

2.

Czy Spółka dokonując przeksięgowania kwoty netto przypadającej na zlikwidowaną część w dniu 31 maja 2010 r. - zmniejszając w ten sposób wartość początkową środka trwałego postąpiła właściwie, czy przyjęła prawidłowy termin 31 maja 2010 r.

3.

Czy Spółka miała prawo zaliczyć nieumorzoną część środka trwałego (w likwidowanej) części do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, czy postąpiła prawidłowo dokonując tego 31 maja 2010 r.

4.

Czy Spółka przyjmując do obliczenia wartości początkowej oraz umorzenia metodę proporcjonalną postąpiła właściwie (metoda opisana w załączniku ORD-IN/A część F).

5.

Czy Spółka postępuje prawidłowo naliczając od czerwca 2010 r. amortyzację od zmniejszonej wartości początkowej.

6.

Czy Spółka dokując ostatniego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu maju 2010 r. od wartości początkowej nie pomniejszonej postąpiła właściwie.

Niniejsze rozstrzygnięcie stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań dotyczących konsekwencji podatkowych wyburzenia części budynku magazynowego stanowiącego środek trwały. Stanowisko Spółki w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego po odłączeniu jego części oraz ustalenia wartości części odłączanej (pytanie oznaczone we wniosku numerem 4) będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

1.

Spółka powołując się na art. 16g ust. 16 i 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych postąpiła właściwie w opisanej części F pkt 54 sytuacji.

2.

Spółka dokując przeksięgowania kwoty netto przypadającej na zlikwidowaną część 31 maja 2010 r. zmniejszając w ten sposób wartość początkową środka trwałego postąpiła prawidłowo.

3.

Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając nieumorzoną część środka trwałego (w części likwidowanej) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów 31 maja 2010 r. zgodnie z Protokołem likwidacji środka trwałego Nr 1/2010.

4.

Spółka przyjmując do obliczeń wartości początkowej oraz umorzenia zlikwidowanej części środka trwałego metodę proporcjonalną opisaną w części F pkt 26 ORD-IN/A postąpiła prawidłowo.

5.

Spółka postępuje prawidłowo naliczając od miesiąca czerwca 2010 r. odpisy amortyzacyjne od zmniejszonej wartości początkowej środka trwałego.

6.

Spółka dokonując ostatniego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu maju 2010 r. od wartości pierwotnej środka trwałego postąpiła prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Co do zasady, wydatki na nabycie i wytworzenie środków trwałych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi. Treść art. 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi bowiem, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ww. ustawy podatkowej, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy (z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej) dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Jednocześnie - w myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w miesiącu maju dokonał rozbiórki części budynku magazynowego (wyburzenia części boksów magazynowych o powierzchni 270 m2 z uwagi na ich zły stan techniczny). Koniec rozbiórki nastąpił w dniu 31 maja 2010 r. i został potwierdzony protokołem likwidacji środka trwałego dnia 31 maja 2010 r.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie stosuje się pojęcia częściowa likwidacja środka trwałego. Nie jest więc również możliwe dokonanie korekty wartości początkowej w związku z dokonaną częściowa likwidacją środka trwałego. Jednakże przepisy art. 16g ust. 16 i ust. 17 tej ustawy wprowadzają obowiązek korekty wartości początkowej środka trwałego w wyniku zaistnienia określonych w tych przepisach zdarzeń.

Stosownie bowiem do art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego. Jednocześnie - w myśl ust. 17 tego artykułu - jeżeli odłączona część zostanie następnie przyłączona do innego środka trwałego, w miesiącu połączenia zwiększa się wartość początkową tego innego środka o różnicę, o której mowa w ust. 16. W tym miejscu jednak należy zaznaczyć, iż - jako, że odłączona część zostanie zlikwidowana - ust. 17 nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Wobec powyższego zmniejszenia podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych należy dokonać wówczas, gdy część składowa lub peryferyjna danego środka trwałego zostanie na trwale od niego odłączona. Zmniejszenie wartości początkowej dotyczy każdego przypadku, w którym:

* dokonywane odłączenie ma charakter trwały, oraz

* trwale odłączana jest część składowa lub peryferyjna.

Przepisy podatkowe nie definiują przy tym pojęcia "część składowa środka trwałego" oraz "część peryferyjna środka trwałego". Mając na względzie wykładnię systemową należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w celu zdefiniowania użytych pojęć.

W świetle przepisów Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy zgodnie z art. 47 § 2 jest wszystko co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości, albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Częścią peryferyjną natomiast, jest rzecz zbliżona swoim charakterem do przynależności w rozumieniu art. 51 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy ruchomej (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi.

W świetle powyższych przepisów należy więc uznać, iż w sytuacji, gdy odłączony element stanowi część składową - likwidację "części środka trwałego" należy w przedmiotowej sprawie rozpatrywać jako odłączenie części składowej - zastosowanie znajduje art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji Spółka powinna zmniejszyć wartość początkową środka trwałego o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Jednocześnie, jeżeli trwale odłączona, nie w pełni umorzona część składowa lub peryferyjna zostanie postawiona w stan likwidacji, zbyta lub Spółka stwierdzi jej niedobór, należy w tym zakresie stosować odpowiednio przepisy ustawy dotyczące likwidacji środków trwałych. Jeżeli natomiast częściowa likwidacja środka trwałego nie jest związana z likwidacją części składowej (co nie zachodzi w przedmiotowej sprawie), to nie istnieje obowiązek korygowania podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Odnosząc powyższe do analizowanej sytuacji należy stwierdzić, iż odłączenie części składowej (części boksów magazynowych), które Spółka następnie zlikwidowała, skutkować będzie koniecznością zmniejszenia wartości początkowej używanego środka trwałego od następnego miesiąca po odłączeniu.

Jednocześnie podkreślić należy, iż w kosztach, których nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów zostały wymienione m.in. straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, w sytuacji gdy środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności (art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z treści niniejszego przepisu wynika, iż wskazane w nim straty nie stanowią kosztów uzyskania przychodów jeżeli środki trwałe utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Zatem, gdy likwidacja środka trwałego, nastąpiła z innych przyczyn a contario ww. strata (w wysokości nie dokonanego umorzenia) podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionych okoliczności nie wynika, że Spółka zamierza zmieniać rodzaj prowadzonej działalności. Co więcej Jednostka podkreśla, iż likwidacja części składowej nastąpiła z przyczyn ekonomicznych, tzn. z uwagi na stan techniczny, w związku z czym nie nadawała się do dalszego użytkowania i nie kwalifikowała się także do remontu (wysoki koszt remontu). W konsekwencji, nieumorzona część wartości początkowej przypadająca na demontowaną część budynku magazynowego (środka trwałego) stanowi koszt uzyskania przychodów.

Podkreślenia wymaga, że warunkiem zaliczenia do kosztu uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego jest jego faktyczna likwidacja. Z czynności tej sporządza się protokół fizycznej likwidacji, który oznacza zakończenie procesu likwidacji środka trwałego.

W konsekwencji, skoro - jak twierdzi Spółka w przedstawionym stanie faktycznym - zakończenie rozbiórki części budynku magazynowego (wyburzenia części boksów magazynowych o powierzchni 270 m2) z uwagi na zły stan techniczny nastąpił w dniu 31 maja 2010 r. i jednocześnie potwierdzony protokołem likwidacji środka trwałego dnia 31 maja 2010 r., to data ta niewątpliwie może świadczyć o odłączeniu części składowej od budynku magazynowego.

Wobec tego - odnosząc powyższe ustalenia do postawionych pytań - należy stwierdzić, iż w analizowanej sytuacji, Spółka powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych od pierwotnej wartości środka trwałego do miesiąca maja 2010 r. Od miesiąca czerwca 2010 r. należy wartość początkowa przedmiotowego środka trwałego zmniejszyć stosownie do art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, od miesiąca czerwca 2010 r. zostanie obniżona wysokość odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę. Jednocześnie wartość nieumorzonej części składowej Jednostka może odnieść w koszty podatkowe w dacie jej likwidacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10 - 562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl