ITPB3/423-506/08/MH
Pismo z dnia 23 października 2008 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-506/08/MH
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko "G." S.A., przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu 16 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na usługi cateringowe i podstawowe artykuły spożywcze - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 września 2008 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków na usługi cateringowe i podstawowe artykuły spożywcze.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.
Spółka nabywa usługi cateringowe oraz artykuły spożywcze (ciastka, napoje bezalkoholowe), które zużywa w trakcie:
narad wewnętrznych oraz spotkań roboczych pracowników Spółki
narad i spotkań roboczych pracowników Spółki z pracownikami spółek zależnych
posiedzeń Rady Nadzorczej oraz Zarządu Spółki.
Spółka dokonuje ponadto zakupów podstawowych artykułów spożywczych (w szczególności napojów bezalkoholowych) udostępnianych kontrahentom oraz osobom odwiedzającym Spółkę w sekretariatach poszczególnych działów oraz ustawianych na stołach konferencyjnych (np. dzbanki z wodą, kawą, herbatą) w trakcie narad i spotkań roboczych z kontrahentami Spółki (dostawcami, wykonawcami, etc.).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy prawidłowo udokumentowane wydatki na:
usługi cateringowe oraz artykuły spożywcze (ciastka, napoje bezalkoholowe) nabywane i zużywane w trakcie narad wewnętrznych oraz spotkań roboczych pracowników Spółki; narad i spotkań roboczych pracowników Spółki z pracownikami spółek zależnych; posiedzeń Rady Nadzorczej oraz Zarządu Spółki,
podstawowe artykuły spożywcze (w szczególności napoje bezalkoholowe) pozostawiane do dyspozycji kontrahentom oraz osobom odwiedzającym Spółkę w sekretariatach poszczególnych działów oraz ustawiane na stołach konferencyjnych (np. dzbanki z wodą, kawą, herbatą) w trakcie narad i spotkań roboczych z kontrahentami Spółki (dostawcami, wykonawcami, etc.),
Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.
Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na artykuły spożywcze i usługi cateringowe wykorzystywane:
z przeznaczeniem dla pracowników w czasie np. wielogodzinnych narad wewnętrznych oraz spotkań roboczych, w trakcie których rozpatrywane są kwestie strategiczne dla funkcjonowania Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż mają one pośredni wpływ na wysokość przychodów Spółki poprzez wzrost efektywności pracy pracowników. Elementem prowadzonej działalności gospodarczej Spółki jest przeprowadzanie różnego rodzaju narad, spotkań roboczych i posiedzeń związanych z zapewnieniem prawidłowego funkcjonowania firmy. Wydatki te mają ponadto charakter motywujący pracownika, który ma poczucie, że pracodawcy na nim zależy oraz dba on o jego dobre samopoczucie. Świadomość taka pozwala na optymalizację efektów pracy. Dbałość pracodawcy o pracownika wyraża się m.in. poprzez zapewnienie mu komfortu w czasie wykonywania pracy poprzez udostępnienie mu kawy, herbaty, soków i wody, poczęstunku w godzinach pracy. Nie można w tym przypadku mówić o reprezentacji, gdyż nie jest celem firmy zaprezentowanie wobec jej pracowników okazałości, czy też wystawności. Bezpośrednim celem ponoszenia takich wydatków jest podniesienie komfortu pracy w oczekiwaniu na lepsze wyniki pracy,
w trakcie narad pracowników Spółki oraz pracowników spółek zależnych - stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, ponieważ ponoszone są dla zwiększenia efektywności oraz zaspokojenia zapotrzebowania energetycznego pracowników w trakcie długich, wielogodzinnych spotkań dotyczących zasad wzajemnej współpracy pomiędzy pracownikami Spółki oraz spółek zależnych przekładających się na jakość realizacji wzajemnych kontraktów oraz przedsięwzięć, a co za tym idzie na przychód Spółki. Wydatki te nie mają charakteru reprezentacji, gdyż ich celem jest zaspokojenie podstawowych potrzeb leżących u podstaw piramidy Masłowa - głodu, a co za tym idzie maksymalizacja efektywności podejmowanych w trakcie narad ustaleń mających wpływ na przychody Spółki. Celem nie jest w tym przypadku budowa relacji z klientem oraz wizerunku firmy poprzez okazałość i wystawność nastawione na wywarcie pozytywnego wrażenia. W przypadku podmiotów powiązanych (Spółka posiada udziały większościowe we wszystkich spółkach zależnych) klasyfikacja tego typu działań jako mających charakter reprezentacji byłaby całkowicie nieracjonalna,
w trakcie całodniowych posiedzeń Zarządu oraz Rady Nadzorczej również stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, ponieważ celem ich poniesienia jest zwiększenie efektywności pracy oraz zapewnienie odpowiednich warunków do podejmowania przez członków zarządu lub rady nadzorczej decyzji (istotnych z punktu widzenia istnienia oraz funkcjonowania Spółki). Zapewnienie optymalnych warunków funkcjonowania przedstawicielom najważniejszych organów Spółki w trakcie posiedzeń minimalizuje ryzyko wystąpienia strat i pomyłek wynikających z potencjalnych błędów w podejmowanych uchwałach lub wydawanych zarządzeniach. Wydatki te nie mają również charakteru reprezentacji, ani w przypadku członków rad nadzorczych wydatków na ich rzecz. Członkowie rad nadzorczych nie odnoszą żadnych korzyści osobistych w związku ze spożyciem posiłku w trakcie całodniowego posiedzenia. Posiłek ten ma jedynie za cel zapewnienie ich optymalnej koncentracji i wydajności oraz skupienia się na sprawach Spółki, co w przyszłości może wpłynąć na wymierny wzrost jej przychodów.
Zdaniem Spółki, również wydatki na artykuły spożywcze (napoje bezalkoholowe, ciasteczka) udostępniane kontrahentom oraz osobom odwiedzającym Spółkę w sekretariatach poszczególnych działów oraz ustawiane na stołach konferencyjnych (np. dzbanki z kawą, herbatą) w trakcie spotkań roboczych z aktualnymi kontrahentami Spółki stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Przedmiotowe wydatki nie mają charakteru okazałego ani wystawnego. Są to podstawowe artykuły spożywcze, których celem jest zaspokojenie pragnienia osób uczestniczących w spotkaniu lub przychodzących z wizytą, a nie budowanie wizerunku firmy. Zaproponowanie gościom szklanki herbaty lub filiżanki kawy jest zachowaniem naturalnym zarówno w stosunkach biznesowych, jak i prywatnych. Jest to zwyczajowo przyjęta uprzejmość. Gest ten całkowicie mieści się w kategorii dobrych obyczajów mających na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb. Działanie takie pozwala na zapewnienie maksymalnej wydajności oraz wzrostu korzyści dla Spółki z narady lub roboczego spotkania z kontrahentem. O żadnej wystawności bądź działaniach ponadstandardowych i okazałych nie ma tu mowy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot "w celu" oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową, oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. Są to więc działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi (skierowane na zewnątrz firmy), poprzez kreowanie pozytywnego wizerunku danego podmiotu. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych pomiędzy podmiotami gospodarczymi. W określeniu "reprezentacja" mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy.
Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że wydatki poniesione na usługi cateringowe oraz na zakup artykułów spożywczych typu kawa, herbata, ciastka i inne podobne produkty spożywcze nie posiadają charakteru reprezentacyjnego, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów, wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Jednocześnie podkreślić należy, że ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.
Zauważyć należy, że poniesienie przez Spółkę kosztu powinno być właściwie udokumentowane. Stosownie bowiem do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m.in. poniesienia wydatków zaliczonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.