ITPB3/423-497c/13/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 15 października 2013 r.), uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wartości niematerialnych i prawnych jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2013 r. został złożony, uzupełniony w dniu 9 stycznia 2014 r., ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie braku możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wartości niematerialnych i prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka akcyjna (dalej "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży paliw. W ramach swojej działalności Spółka posiada i nabywa środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. XX S.A. dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o p.d.o.p."). Odpisy amortyzujące są dokonywane metodą liniową oraz degresywną, w sporadycznych przypadkach wg stawek ustalanych indywidualnie.

Spółka rozważa możliwość obniżenia wysokości rocznych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w myśl przepisów ustawy o p.d.o.p., a także ponownego ich podwyższenia do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, zamieszczonego w Załączniku nr 1 do ustawy o p.d.o.p. (dalej: "wykaz stawek amortyzacyjnych"), w dowolnie wybranym przez Spółkę roku podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, tj. na podstawie art. 16f ustawy o p.d.o.p., do dowolnej wysokości stawki amortyzacji podatkowej, nawet do 0%.

2. Czy po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., dla wybranych środków trwałych, Spółka będzie uprawniona do podwyższenia tych stawek do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikającego z wykazu stawek amortyzacyjnych, w dowolnie wybranym roku podatkowym.

3. Czy Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., dla wartości niematerialnych i prawnych do dowolnej wysokości stawki amortyzacji podatkowej.

4. Czy Spółka może dokonać obniżenia a następnie podwyższenia współczynnika, o którym mowa w art. 16k ust. 1 zdanie pierwsze, ustawy o p.d.o.p., dla środków trwałych amortyzowanych metodą degresywną, tj. na podstawie art. 16k ustawy o p.d.o.p., do dowolnej wysokości współczynnika obniżając nawet do 0% i podwyższając nie więcej niż 2,0, podczas dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 16k ust. 1 zdanie pierwsze.

5. Czy Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., dla środków trwałych amortyzowanych metodą degresywną, tj. na podstawie art. 16k ustawy o p.d.o.p., do dowolnej wysokości stawki amortyzacji podatkowej, nawet do 0%, podczas dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami, o którym mowa w art. 16k ust. 1 zdanie pierwsze.

6. Czy Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., dla środków trwałych amortyzowanych metodą degresywną, tj. na podstawie art. 16k ustawy o p.d.o.p., do dowolnej wysokości stawki amortyzacji podatkowej, nawet do 0%, podczas dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami, o którym mowa w art. 16k ust. 1 zdanie drugie, tj. po przejściu na metodę liniową.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie. Wniosek Spółki w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania 3

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości obniżania stawek amortyzacyjnych w zakresie wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku wartości niematerialnych i prawnych, jak wynika z art. 16m ustawy o p.d.o.p. nie określono stawek amortyzacyjnych, lecz minimalny okres amortyzacji.

W myśl art. 16m ust. 3 ustawy o p.d.o.p. "podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych". Zgodne z powyższym, zdaniem Spółki, podatnicy są zobowiązani ustalić okres amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych przed rozpoczęciem odpisów amortyzacyjnych i nie mają możliwości jego wydłużenia w trakcie używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Przy czym odpisy amortyzacyjne stanowią odrębną kategorię kosztów podatkowych.

W myśl natomiast art. 16b ust. 1 pkt 4 i 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z treścią powyższej regulacji, amortyzacji podatkowej podlegają wskazane prawa, które spełniają następujące warunki:

* zostały nabyte,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania przekracza rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie natomiast do treści art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze tejże ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 ww. ustawy).

Z kolei, w myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych określa przepis art. 16m wymienionej ustawy. Stosownie do treści art. 16m ust. 1 tejże ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

Przepis art. 16m ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje natomiast, że podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast w myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego - art. 16i ust. 5 ww. ustawy.

Z zestawienia powyższych przepisów oraz ich literalnego brzmienia wynika, że możliwość obniżania i podwyższania stawek amortyzacyjnych dotyczy wyłącznie środków trwałych. Możliwości takich nie ma natomiast w przypadku wartości niematerialnych i prawnych (np. znaku towarowego), gdyż wartości te nie są amortyzowane wg stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Tak więc w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych, Spółka nie ma możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej i winna stosować tę stawkę, którą ustaliła na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy - że Spółka nie ma możliwości obniżania stawek amortyzacyjnych w zakresie wartości niematerialnych i prawnych, w tym przypadku nie określono stawek amortyzacyjnych, lecz minimalny okres amortyzacji, a podatnicy są zobowiązani ustalić okres amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych przed rozpoczęciem odpisów amortyzacyjnych i nie mają możliwości jego wydłużenia w trakcie używania ¬ jest zatem prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.