ITPB3/423-488/08/AW - Kwalifikacja podatkowa kosztów związanych z budową drogi osiedlowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztów związanych z budową drogi osiedlowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztów związanych z budową drogi osiedlowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą prawną, która prowadzi działalność w zakresie budowy całych osiedli domków jednorodzinnych. W ramach tej budowy Jednostka buduje także drogi dojazdowe wewnątrzosiedlowe umożliwiające dojazd do poszczególnych domów. Własność działki wraz z udziałem w drodze osiedlowej przenoszona jest aktem notarialnym w momencie rozpoczęcia budowy domu lub po jej zakończeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie należy zaliczyć w koszty uzyskania przychodów budowę drogi osiedlowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, droga dojazdowa jest integralną częścią budowy domu i dlatego koszt budowy drogi winien być wliczony w koszty w momencie jego poniesienia. Obecnie Spółka wydatki ponoszone na budowę drogi osiedlowej kumuluje na jednym koncie księgowym i odnosi proporcjonalnie do ilości budowanych domów przy tej drodze w momencie zakończenia budowy poszczególnych domów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem działalności Jednostki jest budowa całych osiedli. W ich skład wchodzą domki jednorodzinne oraz drogi wewnętrzne umożliwiające dojazd do poszczególnych domów. Udziały w tych drogach zostaną odsprzedane, jako towar handlowy wraz z działkami i posadowionymi na nich domami. Nie będą więc stanowiły środków trwałych w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wobec powyższego, wydatków ponoszonych przez Spółkę na budowę dróg wewnątrz osiedla nie można uznać za wydatki ponoszone na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i inwestycji w obcym środku trwałym.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów - jak wskazano na wstępie niniejszej interpretacji - ustawodawca uzależnił od istnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie źródła przychodów. Zapewnienie drogi pełniącej funkcję drogi dojazdowej do domów wybudowanych przez Wnioskodawcę i stanowiących towar handlowy jest przedmiotem działalności Spółki. Wydatki ponoszone przez Jednostkę, związane z wybudowaniem drogi dojazdowej do sprzedawanej posesji, są niezbędne do zapewniania dojazdu przyszłym właścicielom domów (klientom Spółki) do zakupionych domów. Brak drogi dojazdowej do wybudowanych domów niewątpliwie utrudniłby ich sprzedaż i mógłby wpłynąć na zmniejszenie zainteresowania ich kupnem. Koszt zakupu działki oraz koszt budowy drogi na tejże działce, związany jest więc bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę inwestycją. Wydatki te można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku. Zatem, wydatki z tego tytułu stanowić będą koszt uzyskania przychodu rozumianego jako wpływy z działalności związanej ze wznoszeniem budynków (tekst jedn. przychodu ze sprzedaży domów jednorodzinnych) i jako takie powinny być uwzględnione w kosztach.

W zakresie ustalenia momentu zaliczenia danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, zastosowanie znajdzie przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne - z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c - w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zasady ujmowania wydatków bezpośrednich dla celów podatku dochodowego od osób prawnych normuje art. 15 ust. 4-4c omawianej ustawy. Tak więc, na mocy ustępów 4-4c omawianego artykułu, koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami:

Odnosząc niniejsze przepisy do przedstawionego stanu faktycznego należy poddać analizie kwestię rozpoznania przychodu uzyskiwanego przez Spółkę ze sprzedaży domów jednorodzinnych oraz udziałów w drodze osiedlowej wraz z działkami, na których są posadowione.

Przez umowę sprzedaży - stosownie do art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy cenę. Obowiązkiem sprzedającego jest więc przeniesienie na kupującego własności rzeczy i wydanie mu tej rzeczy. Kupujący natomiast zobowiązuje się odebrać rzecz i zapłacić sprzedającemu cenę. Szczegółowe przepisy Kodeksu cywilnego (art. 155-158) określają moment, w którym następuje skuteczne - w świetle prawa cywilnego - przeniesienie własności.

Za moment zbycia uznaje się dzień przeniesienia własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową, co następuje z chwilą zawarcia aktu notarialnego. Nie ulega zatem wątpliwości, że umowa sprzedaży przenosi własność na nabywcę, a transakcję uznaje się za zrealizowaną z datą podpisania umowy notarialnej, na mocy której dochodzi do przeniesienia prawa własności. Zatem, za datę powstania przychodu należnego z tytułu budowy i sprzedaży budynków jednorodzinnych oraz udziału w osiedlowych drogach wewnętrznych, należy uznać datę przeniesienia własności wynikającą z aktu notarialnego.

Wobec powyższego koszty uzyskania przychodów związane ze sprzedażą udziału w wewnętrznej drodze osiedlowej oraz działki należy rozliczyć w dacie uzyskania przychodu należnego, czyli w dacie przeniesienia własności wynikającej z aktu notarialnego, na podstawie którego dokonano sprzedaży.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10 - 562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.