ITPB3/423-460/11/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 1 września 2011 r.) dotyczącym udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie obowiązku pełnienia funkcji płatnika wobec lecznicy - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie obowiązku pełnienia funkcji płatnika wobec lecznicy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Powiatowy Lekarz Weterynarii (PLW), w trybie art. 16 ust. 1 pkt 1a, ust. 2a i ust. 3 pkt 2 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej, zawiera z podmiotami prowadzącymi zakład leczniczy dla zwierząt (lecznica) umowy na świadczenie, przez imiennie wskazanych lekarzy weterynarii (lekarz wyznaczony) wykonującymi swój zawód w ramach zakładu leczniczego, czynności weterynaryjnych wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 1a lit. a)-d) ww. ustawy przekazanych do wykonania.

Podkreślenia wymaga, że:

* umowa przez PLW zostaje zawarta z lecznicą, nie z lekarzem wyznaczonym,

* PLW i lekarza wyznaczonego nie wiąże żadna umowa w ww. zakresie,

* rodzaj stosunku łączącego lekarza wyznaczonego z lecznicą, jak też zasady jego wynagradzania przez lecznicę, są PLW zupełnie nieznane i wiadome tylko tamtym stronom,

* sam akt wyznaczenia lekarza wyznaczonego ma postać decyzji administracyjnej, ale jest to jedynie stosunek administracyjnoprawny (nakaz administracyjny i jednocześnie podstawa wydania upoważnienia administracyjnego do wykonywania zadań Inspekcji),

* wykonywanie czynności wskazanych w ust. 1 art. 16, nie stanowi zatrudnienia w ramach stosunku pracy (art. 16 ust. 7 ww. ustawy).

Umowy tego typu PLW zawiera i będzie zawierał w przyszłości.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w pozostałym zakresie sprawa zostanie rozstrzygnięta w odrębnym piśmie.

We własnym stanowisku w sprawie w odniesieniu do pytania pierwszego Wnioskodawca wskazał, iż nie pełni on funkcji płatnika wobec lecznicy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

W szczególności Wnioskodawca nie pełni funkcji płatnika wobec lecznicy, gdyż:

* lecznica jest całkowicie niezależnym podmiotem gospodarczym - samodzielną firmą i ma obowiązek samodzielnego rozliczania się z podatków, w tym odprowadzania stosownych zaliczek,

* żaden przepis prawa nie przewiduje wykonywania funkcji płatnika wobec niezależnego podmiotu gospodarczego, notabene w przypadku lecznicy działającej jako osoby prawnej musiałby to być kuriozalnie podatek dochodowy od osób prawnych,

* sama lecznica jako podmiot gospodarczy obowiązana jest wykonywać funkcje płatnika wobec lekarza wyznaczonego, jeżeli oczywiście przepis prawa tak w danych okolicznościach przewiduje (np. umowa o pracę), i żaden szczególny przepis prawa nie zwalnia lecznicy z wykonywania tego obowiązku tylko dlatego, że ma się do czynienia z lekarzem wyznaczonym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), nakłada obowiązek pobierania podatku przez osoby fizyczne lub też jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi. W konsekwencji w toku prowadzonej działalności może dojść do sytuacji, w których Wnioskodawca może być zobowiązany do pobrania stosownego podatku na podstawie przepisów omawianej ustawy. W szczególności zauważyć należy, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 21 ust. 1 omawianej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

* ustala się w wysokości 20% przychodów;

* ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Analiza przytoczonych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż wypłata środków dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz lecznicy będącej osobą prawną, z tytułu umowy o świadczenie czynności weterynaryjnych przez imiennie wskazanych lekarzy weterynarii nie mieści się w żadnej z kategorii spraw wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 2 ww. ustawy. Niezależnie od powyższego należy zauważyć, iż obowiązek odprowadzenia podatku przez płatnika w sytuacjach opisanych w art. 21 ust. 1 dotyczy wyłącznie podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. podatników którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, i podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Innymi słowy w przypadku gdy lecznica, z którą podpisywana jest umowa jest polskim rezydentem podatkowym, wówczas nie jest konieczna szczegółowa analiza omawianego przepisu, gdyż nie dotyczy on wypłat realizowanych na rzecz takich podmiotów. Odnosząc się natomiast do art. 22 ust. 2 omawianej ustawy należy wskazać, że traktuje on wyłącznie o dochodach/przychodach z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, tymczasem Wnioskodawca nie jest osobą prawną, w konsekwencji nie może w ogóle dokonywać wypłat o takim charakterze.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru podatku z tytułu wypłaty wynagrodzenia w związku z zawartą umową o świadczenie czynności weterynaryjnych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.