ITPB3/423-455/13/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatkówna pokrycie kosztów pracownika podczas podróży i pobytu w miejscu określonym w umowie jako miejsce świadczenia pracy - jest prawidłowe.

W dniu 30 września 2013 wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na pokrycie kosztów pracownika podczas podróży i pobytu w miejscu określonym w umowie jako miejsce świadczenia pracy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zmienić warunki lub zatrudnić pracowników (menadżer projektów)na podstawie umów, w których jako miejsce pracy wskazany zostanie obszar konkretnego województwa w RP lub innego miasta za granicą np. Amsterdam w Holandii. Pracownicyci faktycznie będą wykonywać pracę na terenie określonym w umowie. Z ich pracą związane będą w nieodłączny sposób stałe przejazdy, w tym pomiędzy umówionymi miejscami pracy, wizyty i spotkania z aktualnymi i potencjalnymi klientami Spółki.

Ww. wyjazdy będą odbywały się w ramach obszaru wskazanego w umowie o pracę, jako miejsce wykonywania pracy przez pracownika i będą nieodłącznym i stałym elementem wykonywania pracy przez pracownika wynikającym z charakteru i treści zawartej umowy o pracę. Nie będą one więc traktowane jako podróże służbowe w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks pracy. Spółka nie będzie więc wypłacała pracownikom diet i innych należności jakie by im przysługiwały w przypadku podróży służbowych.

W trakcie wykonywania pracy pracownicy będą ponosić jednak uzasadnione wydatki związane z wykonywaną pracą, które Spółka będzie im zwracać lub je pokrywać bezpośrednio.

Do wydatków tych będą należały głównie wydatki na noclegi, przejazdy, przeloty i wyżywienie podczas świadczenia pracy w miejscach pracy. Potwierdzeniem dokonania/poniesienia powyższych wydatków będą faktury, rachunki lub paragony. Wspomniane dokumenty wystawiane będą na Spółkę, która będzie figurowała na fakturach i rachunkach jako nabywca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, które będą poniesione na pokrycie kosztów wydatków pracownika podczas podróży i pobytu w miejscu określonym w umowie jako miejsce świadczenia pracy, będą stanowiły dla wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, wydatki, które będą ponoszone przez pracowników podczas podróży, a następnie zwracane im przez Spółkę lub też pokrywane bezpośrednio przez Spółkę będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów. Celem powyższych wyjazdów będzie wyłącznie zabezpieczenie już istniejących lub pozyskanie dla Spółki nowych źródeł przychodów. Podstawę prawną kwalifikowania powyższych wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1.

Ponieważ wspomniane wyjazdy będą odbywały się w ramach obszaru wskazanego w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy przez pracownika i będą nieodłącznym oraz stałym elementem wykonywania pracy przez pracownika wynikającym z charakteru i treści zawartej umowy o pracę. Spółka nie będzie traktowała ich jako podróży służbowych w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks Pracy. Z tego względu też Spółka nie będzie wypłacała pracownikom diet i innych należności przysługujących pracownikom zgodnie z Kodeksem pracy w przypadku podróży służbowych. W trakcie wykonywania pracy zatrudnieni pracownicy będą ponosić jednak wydatki związane z wykonywaną pracą. Do wydatków będą należały głównie wydatki na noclegi, przejazd środkami transportu (pociąg, samochód, taksówka), przelot samolotami, wyżywienie. Pracownicy będą zbierać potwierdzenia dokonania powyższych wydatków: faktury, rachunki lub paragony, które następnie przedstawią Spółce. Spółka będzie zwracała pracownikom równowartość poniesionych wydatków na podstawie przedłożonych do rozliczenia dokumentów. Wspomniane dokumenty wystawiane będą na Spółkę, która figuruje na fakturach i rachunkach jako Nabywca.

Ww. koszty związane z wydatkami pracowników zatrudnionych w Spółce będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, a w ostatecznym rozrachunku będą pokrywane z zasobów majątkowych Spółki. Potwierdzeniem powyższego będą dowody księgowe w postaci faktur, rachunków lub paragonów wystawiane na Spółkę jako Nabywcę. Podobne stanowisko zostało wyrażone prze Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej: "ustawa") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ustawy), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy, czyli:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy,

* został właściwie udokumentowany.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych różnicują przy tym zasady ujmowania kosztów dla celów podatkowych. W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wprowadził kategorie: kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. kosztów pośrednich), odrębnie regulując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, ust. 4b-4d ustawy). Te pierwsze dają się powiązać z konkretnie określonym przychodem, jaki osiągnął podatnik, natomiast te drugie wiążą się z całokształtem działalności prowadzonej przez podatnika i ogólnie określonymi przychodami osiąganymiz tytułu prowadzenia tej działalności.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości wynikającąz art. 15 ust. 1 ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ustawy można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe uwarunkowania prawne oraz przedstawione zdarzenie przyszłe - rozważając kwestię kwalifikacji podatkowej przedmiotowych wydatków należy zauważyć, iż pomimo tego, że poniesione na pokrycie kosztów wydatków pracownika podczas podróży i pobytu w miejscu określonym w umowie jako miejsce świadczenia pracy nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę, przejawiają jednakże związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Stąd też przedmiotowe wydatki wypada zakwalifikować jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy, przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, pozwala je zaliczyć do kosztów podatkowych.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym uznając, iż zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Warunkiem niezbędnym ich kwalifikacji jest oczywiście wykazanie, że między tymi wydatkami a zamierzonym przychodem istnieje związek przyczynowy w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Spółka oczekiwała zwiększenia swoich przychodów, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Skutkiem tego konieczne jest udokumentowanie, także w razie nie uzyskania przychodu w następstwie poniesienia tych wydatków, że były one - obiektywnie rzecz ujmując - racjonalne co do zasady i co do wysokości.

Końcowo koniecznym jest zauważyć że, pytanie (pytania) Wnioskodawcy zadanewe wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyznacza przedmiotowy zakres postępowania interpretacyjnego (por. J. Brolik, Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, Warszawa 2010, s. 61). Pogląd ten został zaaprobowany przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt II FSK 944/10 czy też w wyroku NSA z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt II FSK 497/10.

W związku z powyższym charakter pytania determinuje zakres wniosku, tj. w przedmiotowej sprawie odnosi się wyłącznie do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na pokrycie kosztów pracownika podczas podróży i pobytu w miejscu określonym w umowie jako miejsce świadczenia pracy. Tym samym ocenie nie podlegała kwestia dokumentowania poniesionych kosztów a za podstawę rozstrzygnięcia przyjęto za zdarzeniem przyszłym, że "podróże" nie będą traktowane jako "podróże służbowe"w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.