ITPB3/423-447f/08/DK - Podatek od towarów i usług z tytułu wydatków ponoszonych w związku z nieodpłatnym przekazywaniem świadczeń rzeczowych na rzecz związków zawodowych jako koszt podatkowy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2008 r. (data wpływu 18 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.) oraz pismem z dnia 5 grudnia 2008 r. (data wpływu 11 grudnia 2008 r.) - w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług z tytułu wydatków ponoszonych w związku z nieodpłatnym przekazywaniem świadczeń rzeczowych na rzecz związków zawodowych - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2008 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych - uzupełniony pismem z dnia 17 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.), oraz pismem z dnia 5 grudnia 2008 r. (data wpływu 11 grudnia 2008 r.) - w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług z tytułu wydatków ponoszonych w związku z nieodpłatnym przekazywaniem świadczeń rzeczowych na rzecz związków zawodowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje zakupu różnych usług i towarów nie stanowiących w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztów uzyskania przychodu. Spółka nie dokonuje naliczenia podatku należnego VAT od powyższych usług i towarów. Spółka nie obniża również kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy koszt podatku naliczonego od towarów i usług poniesionego w związku z nabyciem usług i towarów nie stanowiących kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy koszt podatku naliczonego VAT poniesionego w związku z nabyciem usług i towarów nie stanowiących kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje szereg sytuacji, w których poniesione wydatki na nabycie towarów i usług nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Problematyczna w powyższym zakresie pozostaje kwota zapłaconego podatku od towarów i usług związanego z ich nabyciem.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty podatku należnego stosuje się w sytuacji, gdy wydatki na nabycie towarów nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

Tym samym, podatek naliczony z tytułu nabycia towarów i usług nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu nie będzie podlegał odliczeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym, idzie stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z przywołanym w pytaniu przepisem, kosztem uzyskania przychodu jest podatek naliczony w części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku od towarów i usług.

Ponadto Spółka wskazała, iż w dniu 27 czerwca 2008 r. uzyskała interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPB3/423-18/2/08/MK, zgodnie z treścią której jej stanowisko w analogicznej sprawie w odniesieniu do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami nie będącymi kosztami uzyskania przychodu poniesionymi na cele reprezentacji, jest prawidłowe. Spółka chce mieć pewność, że stanowisko zawarte w otrzymanej interpretacji można stosować rozszerzająco w odniesieniu do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu podatku naliczonego VAT do wszystkich wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo w piśmie z dnia 17 listopada 2008 r. (data wpływu 21 listopada 2008 r.) Spółka wskazała, iż zadane pytanie dotyczy m.in. wydatków związanych z nieodpłatnym przekazywaniem świadczeń rzeczowych na rzecz związków zawodowych (np. paliwo do samochodów).

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na zagadnienie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, z tytułu wydatków ponoszonych w związku z nieodpłatnym przekazywaniem świadczeń rzeczowych na rzecz związków zawodowych. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi pismami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przy czym przez indywidualną sprawę należy rozumieć konkretnie, precyzyjnie określony stan faktyczny, lub zdarzenie przyszłe charakteryzujące się cechami umożliwiającymi jego właściwą identyfikację, określenie. Zgodnie bowiem z Internetowym Słownikiem Języka Polskiego, Wydawnictwa Naukowego PWN S.A., http://sjp.pwn.pl/ przymiotnik indywidualny znaczy "właściwy tylko jednej, konkretnej osobie". Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy zauważyć, iż przedstawiony pierwotnie przez Spółkę stan faktyczny nie dawał możliwości jego przypisania do, konkretnej sytuacji, gdyż dotyczył szeregu bliżej nieokreślonych zagadnień.

Takie rozumienie sformułowania zawartego w tym przepisie stanowi przeciwieństwo instytucji interpretacji ogólnej, wydawanej na podstawie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne).

Reasumując, należy wskazać, iż przedstawiony pierwotnie we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stan faktyczny nie wykazywał cech indywidualizujących go, w stopniu umożliwiającym dokonanie właściwej oceny zaprezentowanego przez Spółkę własnego stanowiska w sprawie. Konsekwencją czego konieczne było wystosowanie wezwań doprecyzowujących przedstawione przez Spółkę zagadnienie, co z kolei doprowadziło do ukształtowania się kilku nowych stanów faktycznych.

Przechodząc do meritum zauważyć należy, iż stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Wiąże się to z koniecznością każdorazowej indywidualnej oceny prawnej poniesionego przez podatnika wydatku. Wyjątkiem będzie jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż co prawda wydatki związane z nieodpłatnym przekazywaniem świadczeń na rzecz związków zawodowych nie są wymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, to w ocenie tut. organu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki, z uwagi na brak związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wskazanymi wydatkami, a uzyskiwanym przychodem, oraz niespełnieniem kryterium poniesienia wydatku w celu zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobom fizycznym, wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Oznacza to, że w przypadku gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka może - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a), tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług z tytułu wydatków związanych z nieodpłatnym przekazywaniem świadczeń rzeczowych na rzecz związków zawodowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.