ITPB3/423-447b/10/MT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 listopada 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB3/423-447b/10/MT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 26 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i jego uzupełnieniu z dnia 9 września 2010 r. (data wpływu 10 września 2010 r.), dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej prowizji i odsetek od kredytów, które w części zostały wykorzystane na remont budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej prowizji i odsetek od kredytów, które w części zostały wykorzystane na remont budynku. Pismem z dnia 9 września 2010 r. (data wpływu 10 września 2010 r.) Spółka uzupełniła ww. wniosek, bez wezwania do dokonania tej czynności.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy, natomiast zaliczki na ten zobowiązana jest opłacać miesięcznie. Aktualnie Spółka prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie wynajmu lokali użytkowych oraz prowadzi targowisko.

Do dnia 5 stycznia 2010 r. właścicielem 100% udziałów Spółce był Skarb Państwa. Od dnia 5 stycznia 2010 r. właścicielem 85% udziałów Spółki jest osoba fizyczna, Pani Anna P., która jest też prezesem jej zarządu. Pozostałe 15% udziałów posiada nadal Skarb Państwa.

W dniu 2 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca podpisał z bankiem (dalej: Bank) dwie umowy kredytowe, tj.:

1.

umowę kredytu inwestycyjnego na kwotę 2 000 000 złotych, kredyt otrzymany na podstawie niniejszej umowy zostanie przeznaczony na finansowanie przebudowy budynku biurowego w B. przy ul. Z. ze zmianą sposobu użytkowania części tego budynku na funkcję handlowo - usługowo - gastronomiczną;

2.

umowę kredytu obrotowego na kwotę 440 000 złotych z przeznaczeniem na sfinansowanie podatku od towarów i usług związanego z realizacją opisanego powyżej zadania inwestycyjnego w zakresie przebudowy budynku biurowego w B. przy ul. Z. ze zmianą sposobu użytkowania części tego budynku na funkcję handlowo - usługowo - gastronomiczną.

Środki finansowe z ww. umów są uruchamiane i przekazywane pożyczkobiorcy zgodnie z harmonogramem. Między innymi jako zabezpieczenie ww. kredytów w dniu 2 sierpnia 2010 r. ustanowione zostały nieodpłatnie, w trybie art. 95 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.), następujące hipoteki:

1.

hipoteka zwykła łączna do kredytu inwestycyjnego w wysokości 2 000 000 zł oraz hipoteka kaucyjna łączna do kwoty 400 000 zł na prawie własności zabudowanej nieruchomości w B. przy ul. P., przysługującym spółce jawnej prowadzącej działalność pod firmą: "A." Andrzej P. z siedzibą w W. (dalej: Spółka Jawna),

2.

hipoteka zwykła łączna do kredytu obrotowego w wysokości 440 000 zł oraz hipoteka kaucyjna łączna do kwoty 88 000 zł na prawie własności zabudowanej nieruchomości w B. przy ul. P., przysługującym Spółce Jawnej.

Spółka Jawna nie jest powiązana kapitałowo z Wnioskodawcą, ani też nie jest spółka zależną. Jedyne powiązanie to fakt, że prezes zarządu Wnioskodawcy - Pani Anna P. jest wspólnikiem Spółki Jawnej. Spółka Jawna nie jest uprawniona do odpłatnego zabezpieczania kredytów bankowych na rzecz innych podmiotów oraz nie prowadzi odpłatnej działalności gospodarczej w tym zakresie.

W ramach opisanych powyżej umów kredytowych, w celu ich zabezpieczenia, Wnioskodawca w dniu 2 sierpnia 2010 r. zawarł umowy o przelew wierzytelności z tytułu należnego od szeregu podmiotów czynszu za wynajem lokali użytkowych.

Po otrzymaniu środków finansowych z Banku, Spółka w miesiącu sierpniu 2010 r. wykorzystała je w części niezgodnie z umową - Bank zastrzegł w umowie kredytowej, że środki finansowe mogą być przeznaczone tylko na inwestycję - finansując wydatki na remont budynku biurowego. Z tytułu uzyskania kredytów Spółka ponosi szereg prowizji bankowych oraz zgodnie z umową opłaca należne odsetki, które to wydatki są aktualnie w całości ewidencjonowane w księgach rachunkowych jako zwiększenie wartości inwestycji.

Na dzień składania wniosku Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przelewu wierzytelności własnych lub też handlu wierzytelnościami własnymi bądź obcymi. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Spółka zwróciła się do Wojewódzkiego Urzędu Statystycznego w Łodzi o udzielenie pisemnej informacji, czy przekazywane od dnia 2 sierpnia 2010 r. w ramach umowy przelewu czynsze należy zaliczyć do usług finansowych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

W dniu 2 września 2010 r. Urząd Statystyczny udzielił Spółce informacji w przedmiocie sklasyfikowania usług przelewu przez stronę na rzecz Banku, w ramach zabezpieczenia kredytu inwestycyjnego i obrotowego, wierzytelności z tytułu uzyskiwanego czynszu za wynajem lokali. Zgodnie z tą informacją, przedmiotowe usługi mieszczą się dla celów podatkowych w grupowaniu: PKWiU 65.23.10-00.00 - Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej nie sklasyfikowane.

W dniu 9 września 2010 r. Spółka zwróciła się od Wojewódzkiego Urzędu Statystycznego o sprostowanie oczywistej omyłki w informacji z dnia 2 września 2010 r., dotyczącej błędnego wskazania w niniejszej informacji, że Spółka uzyskuje czynsze z wynajmu lokali mieszkalnych oraz wskazanie, że Spółka dokonuje przelewu na rzecz Banku wierzytelności z tytułu uzyskiwanego czynszu za wynajem lokali użytkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2).

1.

Czy przekazywane dla Banku w ramach umów przelewu od dnia 2 sierpnia 2010 r. czynsze za wynajem lokali użytkowych Spółka ma obowiązek zaliczyć do przychodów z operacji finansowych roku podatkowego 2010 r. opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz czy wartość przekazanych dla Banku w ramach umów przelewu czynszów za wynajem lokali użytkowych od dnia 2 sierpnia 2010 r. Spółka ma obowiązek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2010 r....

2.

Czy w związku z wydatkowaniem części kredytów niezgodnie z umowami Spółka ma obowiązek zaliczyć wydatki z tytułu opłaconych prowizji oraz odsetek bankowych do wartości inwestycji, od której kwoty w przyszłości, po przyjęciu inwestycji do użytkowania przy prowadzeniu działalności gospodarczej, będą naliczane odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, czy też zgodnie ze stanem faktycznym w roku podatkowym 2010 r. Spółka część wydatków z tytułu odsetek bankowych od kredytów inwestycyjnych od dnia 2 sierpnia 2010 r. ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego. Stanowisko Spółki w pozostałym zakresie będzie przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Zdaniem Wnioskodawcy, "bezspornie zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszt uzyskania przychodu należy uznać wszelkie wydatki związane z jego uzyskaniem". Skoro zatem Spółka część kredytu inwestycyjnego przeznacza na finansowanie remontu budynku biurowego, a ustawodawca w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych nie wymienia, iż wydatki w takim przypadku nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, Spółka od dnia 2 sierpnia 2010 r. w roku podatkowym 2010 r. odsetki bankowe i prowizje należne od kredytów inwestycyjnych ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest - zdaniem Wnioskodawcy - fakt, że umowa z Bankiem zastrzega, iż środki finansowe uzyskane w ramach kredytów mogą być przeznaczane na finansowane wyłącznie zadań inwestycyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania drugiego uznaje się za prawidłowe.

W analizowanym stanie faktycznym, Wnioskodawca ponosi wydatki na zapłatę odsetek i prowizji związanych z kredytem bankowym. Spółka uzyskała kredyt na realizację inwestycji, jednak część środków kredytowych została wykorzystana na remont budynku biurowego. Wnioskodawca rozważa zatem, czy zapłacone odsetki i prowizje od kredytu w części, w jakiej dotyczą środków kredytowych faktycznie wykorzystanych na cele remontowe, tj. cele inne niż inwestycja:

* powinny powiększać wartość realizowanej przez niego inwestycji, a w konsekwencji powiększać wartość początkową środka trwałego i podlegać rozliczeniu dla celów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne,

* powinny zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako wydatki niezwiązane z inwestycją.

Należy zatem wyjaśnić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

1.

został poniesiony przez podatnika,

2.

jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła;

3.

nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca ponosi koszty w postaci zapłaty odsetek i prowizji od kredytów bankowych. W celu prawidłowego ujęcia tych wydatków dla celów podatkowych, Wnioskodawca w pierwszej kolejności powinien dokonać ich analizy w kontekście możliwości uznania ich za koszty uzyskania przychodów, zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z ugruntowanym poglądem, w przypadku odsetek i prowizji od kredytu - jako kosztów dotyczących korzystania z cudzego kapitału - ocena celowości ponoszenia tych wydatków wymaga uwzględnienia celu, na jaki podmiot otrzymujący kredyt wydatkuje uzyskane w ten sposób środki pieniężne, tj. oceny, czy realizacja tego celu służy działalności prowadzonej przez podatnika oraz wiąże się z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Kwalifikacja wydatków w postaci odsetek wymaga ponadto uwzględnienia regulacji art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 11 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). A contrario, kosztami uzyskania przychodów mogą być odsetki zapłacone przez podatnika.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 12 omawianej ustawy, wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów podlegają odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększające koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w treści art. 4a pkt 1, definiuje przy tym inwestycje poprzez odesłanie do pojęcia środków trwałych w budowie funkcjonującego na gruncie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). Zgodnie natomiast z art. 3 pkt 16 ustawy o rachunkowości, środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a.

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b.

nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c.

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

* wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze tej ustawy, składniki majątku, o których mowa w ww. przepisach, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Na mocy art. 16f ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności, stosownie do art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

1.

w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia,

2.

w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Na mocy art. 16g ust. 3 tej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Kosztem wytworzenia jest natomiast wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania (art. 16g ust. 4 omawianej ustawy).

Wartość początkowa środka trwałego może ponadto zostać podwyższona wskutek ulepszenia środka trwałego. Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jednocześnie, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Mając na względzie cytowane unormowania, należy wskazać, że:

* odsetki od kredytu zaciągniętego w związku z nabyciem bądź wytworzeniem środka trwałego naliczone do momentu przekazania środka trwałego do używania,

* odsetki i prowizje od kredytu zaciągniętego w związku z ulepszeniem środka trwałego w okresie realizacji ulepszenia,

powinny być kapitalizowane w wartości początkowej tego składnika majątku. Ww. odsetki nie mogą zostać zaliczone do kategorii kosztów podatkowych w momencie zapłaty. Wydatki te mogą być ujmowane w kosztach uzyskania przychodów podatnika w szczególności poprzez odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6 omawianej ustawy) albo jako element kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia środka trwałego (art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

W przedstawionym stanie faktycznym, uzyskane przez Spółkę środki kredytowe służą finansowaniu wydatków związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - przebudowie budynku biurowego ze zmianą sposobu użytkowania części tego budynku na funkcję handlowo - usługowo - gastronomiczną. Zapłata przedmiotowych odsetek i prowizji stanowi tym samym ponoszenie kosztów w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, zapłacone przez Spółkę odsetki i prowizje w części, w jakiej dotyczą środków kredytowych, które faktycznie wykorzystane zostały na cele remontowe, tj. cele inne niż inwestycja, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 12 ani tez na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym, zapłacone odsetki i prowizje od kredytów bankowych w części, w jakiej dotyczą środków kredytowych faktycznie wykorzystanych na cele inne niż inwestycja, nie powiększają kosztów inwestycji, a w konsekwencji - wartości początkowej środka trwałego. Wnioskodawca ma prawo zaliczyć ww. część zapłaconych odsetek i prowizji do kosztów uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15 - 950 Białystok/ po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl