ITPB3/423-432/08/11-S/PS - Określenie sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków dotyczących zakupionych lub wytworzonych składników majątku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1918/09 - stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków dotyczących zakupionych lub wytworzonych składników majątku - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2008 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków dotyczących zakupionych lub wytworzonych składników majątku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 3 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych, Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo - Kredytowa prowadzi działalność niezarobkową, polegającą na gromadzeniu środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielaniu im pożyczek i kredytów, przeprowadzaniu na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczeniu przy zawieraniu umów ubezpieczenia. W celu uzyskania przychodów z działalności statutowej Jednostka ponosi koszty, między innymi na nabycie lub wytworzenie rzeczowych składników majątku trwałego, a także na nabycie licencji i praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej. Rzeczowe składniki majątku trwałego stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Natomiast licencje i wspomniane wyżej prawa nadają się do gospodarczego wykorzystania i przewidywane są na okres używania dłuższy niż rok. Wymienione powyżej rzeczy związane są z osiąganymi przychodami w sposób pośredni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na nabycie lub wytworzenie rzeczowych składników majątku trwałego oraz na nabycie licencji i praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Czy też może powinny zostać uznane za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne i amortyzowane.

Wnioskodawca wskazuje, iż definicja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych znajduje się w treści art. 16a i 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obydwie definicje jako jeden z warunków uznania składników majątku za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne wymieniają wykorzystywanie ich do działalności gospodarczej. Według art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Skoro Jednostka prowadzi działalność niezarobkową, nabywane lub wytwarzane składniki majątku nie wypełniają definicji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wobec powyższego do wydatków na nabycie bądź wytworzenie rzeczowych składników majątku trwałego oraz na nabycie licencji i wspomnianych wyżej praw nie znajduje zastosowania wyłączenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy. Zdaniem podatnika, stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy, wydatki te w całości mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W dniu 29 października 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną nr ITPB3/423-432/08/PS stwierdzając, iż stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2008 r. jest nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią rozstrzygnięcia Jednostka, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła skargę w dniu 30 stycznia 2009 r. na ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 26 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 168/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił przedmiotową skargę. Uwzględniając skargę kasacyjną Strony od tego rozstrzygnięcia, wyrokiem z dnia 8 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1918/09 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił w całości zaskarżony wyrok oraz przedmiotową interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w powołanym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.