ITPB3/423-43/07/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionych na giełdach samochodowych lub z ogłoszeń prasowych części do maszyn i urządzeń - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 września 2007 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych (uzupełniony pismem z dnia 5 listopada 2007 r.) w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionych na giełdach samochodowych lub z ogłoszeń prasowych części do maszyn i urządzeń.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zaopatruje się w części zamienne do posiadanych samochodów na giełdach samochodowych oraz z ogłoszeń prasowych. Przy tej formie zakupów sprzedający nie jest w stanie wystawić żadnego dokumentu świadczącego o dokonanej sprzedaży. Zdarza się również, iż sprzedający nie posiada żadnego dokumentu tożsamości. Pomimo tych okoliczności Spółdzielnia jest zmuszona do takiej formy zakupów z uwagi, iż jest to jedyne źródło uzyskania koniecznej części zamiennej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zakupione na giełdach samochodowych lub z ogłoszeń prasowych części do maszyn i urządzeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zabrania uznania za koszt uzyskania przychodu tak zakupionych materiałów. Ponadto art. 15 stanowi jasno, że "kosztem uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu...". Zakupione prze Spółdzielnię części użyte zostałyby do maszyn, urządzeń i środków transportu, które wykorzystywane są w celu osiągnięcia przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei w myśl art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Podstawowym zatem warunkiem uwzględnienia poniesionego kosztu uzyskania przychodów, przy określaniu wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, jest więc jego prawidłowa dokumentacja zgodnie z odrębnymi przepisami, do których odwołuje cyt. przepis art. 9 ust. 1, tj. z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Oznacza to, że podatnik ma obowiązek, odpowiednio do tych przepisów, udokumentowania poniesionego wydatku aby móc poddać go kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów.

Należy w tym miejscu podnieść, że unormowania ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Zatem co do zasady minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do ich interpretowania w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b tej ustawy.

Niezależnie od tego należy jednak wskazać, że dokumenty, na podstawie których dokonywane są księgowania, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości, muszą być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, której dotyczą, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21 tej ustawy, oraz wolne od błędów rachunkowych. Natomiast brak owych dowodów księgowych, odpowiednio dokumentujących poniesienie wydatków, mających nawet ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie pozwala na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.