ITPB3/423-428b/09/AM - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów opłat ponoszonych na przyłącza energetyczne i gazowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2009 r. (data wpływu 3 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów poniesionych opłat na przyłącza energetyczne i gazowe - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów poniesionych opłat na przyłącza energetyczne i gazowe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w latach 2008-2009 wybudował na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej budynek biurowy. Przed zakończeniem inwestycji, po zakończeniu prac budowlanych, poniósł szereg wydatków na montaż i uruchomienie klimatyzacji i wentylacji, instalacji alarmowej, telewizyjnej oraz komputerowej i telefonicznej wraz z zakupem niezbędnych urządzeń. Instalacja telewizyjna, komputerowa i telefoniczna została zamontowana przez ekipy branżowe po zakończeniu robót budowlanych poprzez umieszczenie okablowania w specjalnie przygotowanych przepustach, umieszczonych nad sufitem podwieszanym. Demontaż tego okablowania może nastąpić bez uszkodzenia ścian i sufitu budynku. W razie rozbudowy lub zmiany systemu instalacja może być dostosowana do nowych rozwiązań bez naruszania struktury budynku.

Tak samo została zamontowana instalacja alarmowa. Okablowanie umieszczono w ww. przepustach, nie jest ono trwale zamontowane w budynku. Instalacja klimatyzacji i wentylacji została wykonana w ten sposób, że jednostki zewnętrzne zostały zainstalowane na konstrukcjach wsporczych na dachu budynku, a jednostki wewnętrzne są mocowane na ścianach lub w suficie podwieszonym. Jednostki zostały połączone przewodami układanymi w korytkach kablowych nad sufitem podwieszanym, nie są na stałe związane z konstrukcją budynku. Sposób montażu umożliwia zmianę lokalizacji (w przypadku zmiany funkcji użytkowych pomieszczeń) urządzeń bez konieczności kucia ścian, sufitów, czy też jakiejkolwiek ingerencji w strukturę budynku.

Przewidywany okres użytkowania ww. urządzeń wyniesie dłużej niż rok.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych:

Ponadto Spółka poniosła wydatki związane z opłatami za przyłącza energetyczne i gazowe związane z nową inwestycją - budową budynku usługowo-biurowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie.

Zagadnienia zawarte w pytaniach pierwszym i drugim będą przedmiotem odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie opisane powyżej systemy i urządzenia, z uwagi na sposób ich montażu, mogą stanowić odrębne środki trwałe amortyzowane według obowiązującej dla danej grupy stawki amortyzacyjnej, ponieważ nie są wmontowane w sposób trwały w konstrukcję budynku. Zatem ich wartość nie podwyższa wartości budynku, lecz stanowi podstawę dokonania odpisów amortyzacyjnych od odrębnych środków trwałych.

Kwalifikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT). Zgodnie z objaśnieniami wstępnymi zawartymi w części I KŚT, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Z uwag szczegółowych do grupy 1 KŚT wynika, że do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne. Ponadto, zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedstawiającym wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, wszystkie ww. systemy i urządzenia, z wyjątkiem instalacji komputerowej, mieszczą się w grupie 6 KŚT "urządzenia techniczne" z roczną stawką amortyzacji 10 %. Ze względu na wbudowane systemy elektroniczne i mikroprocesory, które są poddane szybkiemu postępowi technicznemu oraz szybszemu zużyciu, na ww. systemy i urządzenia (z wyjątkiem instalacji telefonicznej) można zastosować ww. stawkę 10 %, podwyższoną współczynnikiem 2,0 dla urządzeń zaliczonych do grupy 6 KŚT (art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Tak samo można postąpić w stosunku do instalacji komputerowej, która mieści się w grupie 4 KŚT "maszyny i urządzenia ogólnego zastosowania" z roczną stawką amortyzacji 30 %, podwyższoną również współczynnikiem 2,0 dla urządzeń zaliczonych do grupy 4 KŚT (art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy podatkowej).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dodatkowo, stosownie do art. 16a ust. 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

Mając na uwadze powyższe Spółka twierdzi, że przyłącza energetyczne i gazowe nie mogą samodzielnie funkcjonować, nie spełniają więc warunku kompletności środka trwałego, który jest niezbędny przy kwalifikacji środków trwałych.

Przedmiotowe przyłącza tworzą wraz z innymi składnikami całość systemu energetycznego lub gazowego. W tym stanie rzeczy opłaty na przyłącza energetyczne i gazowe nie stanowią kosztów wytworzenia środków trwałych. Wydatki na ww. opłaty mogą być zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, gdyż zachodzi tu związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według Wnioskodawcy instalacje telewizyjna i telefoniczna oraz urządzenia alarmowe, klimatyzacyjne i wentylacyjne powinny być amortyzowane 10 % stawką amortyzacyjną, natomiast instalacja komputerowa stawką 30 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) - dalej: ustawa, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Aby więc wydatek można było uznać za koszt podatkowy musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy między nim a osiągniętym przychodem.

Z powyższego przepisu ustawy wynika zatem, że w celu uznania wydatków poczynionych przez podatnika za koszty uzyskania przychodów muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy. Dowody zgromadzone przez podatnika powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem. Istnieją bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku gospodarczym z przychodem.

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Z kolei, jako koszty pośrednie, przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Takiego rodzaju wydatkami są m.in. opłaty za przyłącza energetyczne i gazowe.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru (...).

Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie. Budowę i rozbudowę odcinków sieci służących do przyłączenia instalacji należących do podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci zapewnia przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, umożliwiając ich wykonanie zgodnie z zasadami konkurencji także innym przedsiębiorcom zatrudniającym pracowników o odpowiednich kwalifikacjach i doświadczeniu w tym zakresie - por. art. 7 ust. 5 i 6 Prawa energetycznego.

Za przyłączenie do sieci pobiera się stosowną opłatę ustaloną na podstawie art. 7 ust. 8 Prawa energetycznego.

W kontekście powyższego, opłaty poniesione na przyłącza energetyczne i gazowe wypełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy, w związku z czym, jako nie mające bezpośredniego powiązania z osiąganymi przychodami, wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów stosownie do regulacji art. 15 ust. 4d ustawy, w myśl której koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów - art. 15 ust. 4e ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.