ITPB3/423-403/08/MH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2008 r. (data wpływu 25 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zarachowania wydatków dotyczących budowy drogi w pośrednie koszty uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zarachowania wydatków dotyczących budowy drogi w pośrednie koszty uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

T. zawarł porozumienie z Urzędem Miasta w sprawie wspólnej budowy części drogi, przy której m.in. zlokalizowane są należące do T. budynki mieszkalne przeznaczone na wynajem oraz będące w budowie kolejne budynki mieszkalne przeznaczone na wynajem. W ramach tego porozumienia Spółka ma finansować wydatki związane z wykonaniem projektu budowlanego przekraczające kwotę 3.500 PLN, które potraktuje jako pośrednie koszty uzyskania przychodu i zarachuje w dniu wystawienia faktury przez dostawców towarów i usług związanych z tymi wydatkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zarachowanie w Spółce całości wydatków dotyczących budowy drogi, której właścicielem jest gmina w koszty pośrednie w miesiącu wystawienia faktury przez dostawcę jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapewnienie właściwego dojazdu do budynków, w których Spółka wynajmuje i będzie wynajmować kolejne mieszkania przyczynia się zarówno do zwiększenia, jak i zachowania źródła przychodów. Poprzez zapewnienie dogodnego dojazdu Spółka bez problemów znajdzie klientów na wynajem budowanych lokali, co powiększy dochody Spółki. Spowoduje to także utrzymanie dotychczasowego stanu wynajmowanych lokali, w których najemcom podniesie się standard zamieszkania, co pozwoli na zachowanie dotychczasowego poziomu dochodów z wynajmu. Jednocześnie informuje, że wydatki te nie są wymienione, jako nie uznawane za koszty uzyskania przychodów w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Według wnioskodawcy to przesądza, że wydatki te będą dla Spółki kosztem uzyskania przychodu. Droga, w budowie której partycypuje Spółka, nie stanowi środka trwałego Spółki, gdyż nie jest jej własnością. Do drogi tej Spółka nie posiada żadnego tytułu uprawniającego do wyłącznego korzystania; jest to droga publiczna, będą z niej korzystać oprócz najemców, samej Spółki oraz wykonawców rozpoczętych budów, także inne osoby i podmioty, co wyklucza zaliczenie tych wydatków do inwestycji w obcych środkach trwałych (interpretacje Izb Skarbowych: w Poznaniu z 4 marca 2008 r. - ILPB3/423-298/07-2/MC; z 3 marca 2008 r. w Warszawie - IP-PB3-423-531/07-3DG, z 14 stycznia 2008 r. w Katowicach - IBPB3/423-206/07/PP/KAN-1433/07). Skoro wydatki na budowę drogi stanowić będą koszty uzyskania przychodu, nie wejdą w skład wydatków na utworzenie środka trwałego, nie będą stanowiły inwestycji w obcych środkach trwałych to należy zaliczyć je do kosztów bieżących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że poniesione koszty, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

W praktyce przyjmuje się, że inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione przez podatnika na ulepszenie, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a nie stanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W myśl art. 15 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Przedstawiona norma art. 15 ust. 4 ww. ustawy, wskazuje jednoznacznie, iż ustalając moment uznania wydatku za koszt podatkowy, należy rozstrzygnąć, czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Podatnik bowiem ponosi koszty, które bezpośrednio wiążą się z konkretnymi przychodami osiągniętymi w roku podatkowym lub też obciążają go koszty mające pośredni wpływ na osiągane przez niego przychody w ogóle. Wydatki powiązane bezpośrednio z osiągniętym przychodem należy uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów w roku osiągnięcia przychodu, chyba że nie można ich zarachować w tym roku.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Taki bowiem koszt, chociaż niewątpliwie związany jest z osiąganymi przychodami, nie pozostaje w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.

Spółka powinna zatem zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przytoczonego zdarzenia przyszłego można wnioskować, że Spółka będzie partycypować w wydatkach na budowę drogi publicznej. Droga ta nie stanowi środka trwałego będącego własnością Spółki, nie jest również przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy na podstawie której przyjęta byłaby do używania przez Spółkę. Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na wspólną budowę części drogi publicznej nie będącej jej własnością nie stanowią inwestycji w obcych środkach trwałych. Do drogi tej Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego uprawniającego do wyłącznego korzystania z tej drogi.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na sfinansowanie projektu budowlanego części drogi nie będącej jej własnością, należy zakwalifikować do kosztów pośrednio związanych z uzyskanym przychodem, ponieważ nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.