ITPB3/423-377b/12/AW - CIT w zakresie rozpoznania kosztów podatkowych w związku z odpisami amortyzacyjnymi dokonywanymi od środków trwałych, które zostały sfinansowane częściowo kwotą odpowiadającą umorzonej pożyczce.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2012 r. (data wpływu 11 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów podatkowych w związku z odpisami amortyzacyjnymi dokonywanymi od środków trwałych, które zostały sfinansowane częściowo kwotą odpowiadającą umorzonej pożyczce - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. rozpoznania kosztów podatkowych w związku z odpisami amortyzacyjnymi dokonywanymi od środków trwałych, które zostały sfinansowane częściowo kwotą odpowiadającą umorzonej pożyczce.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 9 listopada 2007 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na dofinansowanie przedsięwzięcia inwestycyjnego o charakterze proekologicznym, realizowanego w oparciu o środki własne Spółki oraz środki otrzymane z WFOŚiGW na inwestycję pn. "...".

Zgodnie z "Zasadami udzielania pomocy finansowej ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej", pożyczka udzielona przez Wojewódzki Fundusz może być częściowo umorzona na wniosek pożyczkobiorcy. Umorzenie pożyczki może nastąpić po łącznym spełnieniu następujących warunków:

Umorzenie pożyczki może wynieść do 30% jej wysokości, a umorzeniu podlegają spłaty ostatnich rat kapitałowych.

W 2011 r. Spółka wystąpiła z wnioskiem o umorzenie pożyczki. Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej umorzył Spółce 30% otrzymanej pożyczki. Pomoc publiczna udzielona Wnioskodawcy jest pomocą de minimis, spełniającą warunki określone w rozporządzeniu Komisji Europejskiej (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r.

Umorzenie 30% otrzymanej pożyczki dotyczyło zwrotu 6 ostatnich rat kapitałowych, wymagalnych w 2011 r. (2 raty) oraz w 2012 r. (4 raty).

Po zakończeniu inwestycji Wnioskodawca, z godnie z przepisami, zaczął dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nowopowstałych środków trwałych.

Kwotę umorzonej pożyczki, Spółka wykazała jako przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych - jednorazowo w dacie jej umorzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Prezentując własne stanowisko w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 - Jednostka wskazuje, iż kwota umorzonej pożyczki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, stanowi przychód do opodatkowania w dacie umorzenia.

Zdaniem Spółki, w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ma natomiast przepisów wyraźnie wskazujących na wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w przypadku umorzenia pożyczki, z której finansowano nabycie lub wytworzenie środka trwałego.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Umorzona pożyczka nie jest jednak zwrotem wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków lub wartości niematerialnych i prawnych. Jest to bowiem zwolnienie z długu, co wynika z art. 508 Kodeksu cywilnego ("zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje").

Dla zaliczenia w całości odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych nie ma zatem znaczenia to, że wytworzenie środka trwałego zostało sfinansowane pożyczką która następnie została umorzona.

Jednocześnie z uwagi na fakt, iż umorzona pożyczka stanowi wg Spółki przychód podlegający opodatkowaniu, art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania.

W konsekwencji odpisy amortyzacyjne mogą być w całości kosztem uzyskania przychodu, mimo iż wytworzenie lub zakup środków trwałych lub składnika wartości niematerialnych i prawnych został sfinansowany pożyczką, która została umorzona.

Reasumując, na ustalenie wartości odpisów amortyzacyjnych dotyczących środków trwałych (stanowiących koszty uzyskania przychodów), nie ma wpływu fakt, iż część środków trwałych została sfinansowana pożyczką, którą w późniejszym okresie WFOŚiGW umorzył.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.