ITPB3/423-370/09/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2009 r. (data wpływu 9 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2009 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie produkcji plastikowych komponentów do sprzętu elektronicznego. Wnioskodawca planuje obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych / wybranych środków trwałych, działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii obniżenia od nowego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) stawek amortyzacyjnych jedynie dla wybranych / pojedynczych środków trwałych należących do danej grupy lub rodzaju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jedynie w odniesieniu do wybranych / pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.

Spółka wskazuje, iż w myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W opinii Wnioskodawcy, przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżenie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje, iż w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych musi ono znaleźć zastosowanie dla wszystkich środków trwałych zaklasyfikowanych do określonej grupy lub rodzaju. Użycie przez ustawodawcę sformułowania "dla poszczególnych środków trwałych" wskazuje na możliwość indywidualnego obniżenia stawki amortyzacyjnej dla każdego indywidualnie wybranego przez Spółkę środka trwałego. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest obniżenie stawek amortyzacyjnych indywidualnie dla poszczególnych środków trwałych. W praktyce oznacza to, iż środki trwałe zaklasyfikowane do tej samej grupy lub rodzaju mogą być amortyzowane wg różnych stawek amortyzacyjnych.

Powyższe stanowisko, jak wskazuje Spółka, zostało potwierdzone między innymi w interpretacji prawa podatkowego, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 11 grudnia 2008 r., o sygnaturze ILPB3/423-582/08-2/MC.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) Wnioskodawca może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ww. ustawy, jedynie w odniesieniu do wybranych / pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały z kolei w przepisach art. 16a-16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1- 3 oraz w art. 16b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z cytowanego w zdaniu poprzednim przepisu wynika jednoznacznie, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto wysokość obniżenia dla danego środka trwałego stawki amortyzacyjnej jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Obniżenie stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego, natomiast w przypadku środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku.

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, iż stanowisko Spółki w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.