ITPB3/423-330/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoczęcia korzystania przez Spółkę ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej pozarolniczą działalnością gospodarczą - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoczęcia korzystania przez Spółkę ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej pozarolniczą działalnością gospodarczą

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z o.o. zajmuje się dostawą sprzętu morskiego, wyrobów metalowych i konstrukcji metalowych do obiektów morskich oraz części do silników statków. Działalność handlową Spółka prowadzi od wielu lat poza P. Specjalną Strefą Ekonomiczną (dalej SSE).

Konstrukcje do obiektów morskich produkowane byty na zlecenie Spółki przez podwykonawców, a w szczególności przez jednostkę zależną, która posiada zakład produkcyjny. Z uwagi jednak na gabaryty i stopień technologicznego zaawansowania części wytwarzanych konstrukcji niezbędna do ich ostatecznego montażu jest nowoczesna hala o odpowiednio dużych wymiarach z możliwością załadunku konstrukcji w celu jej transportu.

Aby wywiązać się ze zlecenia jednostka zależna była zmuszona dzierżawić halę, która jednak nie spełniała wszystkich warunków technicznych wymaganych przez odbiorcę. Z uwagi na to zdecydowała o budowie nowoczesnej hali montażowej na terenie SSE. Obecnie główna działalność Spółki polega na produkcji konstrukcji do obiektów morskich, która w dużej mierze wytwarzana jest w zakładzie na terenie SSE.

Zezwolenie na działalność w SSE zostało udzielone do dnia 30 listopada 2017 r. na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w ramach następujących pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU):

We wrześniu 2009 r., została oddana do użytku hala montażowa. Spółka zatrudniła część pracowników, a od 1 września 2009 r. osiągnęła minimalny poziom zatrudnienia określony w zezwoleniu i rozpoczęła działalność na terenie Strefy, osiągając pierwsze przychody. Uruchomienie działalności w nowym miejscu to jednak proces złożony, wymagający dłuższego nakładu czasu, stąd proces ten rozłożony był w czasie. Spółka pomimo rozpoczętej działalności i osiąganych zysków kontynuowała inwestycję, która cały czas nie jest jeszcze ukończona - trwają bowiem różnorodne prace, które mają na celu całkowite ukończenie inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może rozpocząć korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r., na podstawie zezwolenia na działalność w PSSE, począwszy od dnia 1 października 2009 r. (w trakcie roku podatkowego, od momentu spełnienia warunku wielkości zatrudnienia określonego w zezwoleniu w fazie rozruchu) czy też od dnia 1 stycznia 2010 r. (od początku kolejnego roku podatkowego).

W konsekwencji, czy wynik finansowy dotyczący działalności zakładu w SSE odpowiednio uzyskany do momentu rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia podatkowego powinien zostać rozliczony w ramach wyniku opodatkowanego na zasadach ogólnych, tj. bez zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest rozpoczęcie korzystania ze zwolnienia podatkowego, przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. na podstawie zezwolenia na działalność w SSE, dopiero z dniem 1 stycznia 2010 r., tj. od nowego roku podatkowego, pomimo, iż w okresie wcześniejszym (obowiązywania zezwolenia) Spółka uzyskała przychody ze sprzedaży wyrobów wyprodukowanych na terenie SSE, w fazie rozruchu działalności.

Zgodnie z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności w strefie, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Dodatkowo, zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 ustawy, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Powyżej przytoczone przepisy nie określają, od kiedy podatnik może rozpocząć korzystanie ze zwolnienia podatkowego przysługującego mu na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w SSE.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia o SSE zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Z powyższego przepisu wynika, że okresem korzystania ze zwolnienia jest czas od uzyskania zezwolenia do momentu wyczerpania pomocy lub daty obowiązywania zezwolenia. Naszym zdaniem, jednakże, przepis § 5 ust. 1 rozporządzenia o SSE należy interpretować w związku z przepisami art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz art. 17 ust. 4 ustawy. Możliwa jest bowiem sytuacja, w której beneficjent pomocy publicznej uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności w SSE., natomiast nie rozpoczął jeszcze prowadzenia działalności na jej terenie. Natomiast § 5 określa jedynie ramy dotyczące okresu, w którym można korzystać ze zwolnienia.

Z uwagi na powyższe podkreślić należy, że:

* zwolnienie przewidziane przez art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy ma charakter uprawnienia, a nie obowiązku.

* § 5 ust. 1 rozporządzenia o SSE wyznacza jedynie pierwszy możliwy moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia (zwolnienie "przysługuje" od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne),

* w praktyce można prowadzić działalność w strefie, ale opodatkowywać wszystkie swoje dochody, tzn. nie korzystać jeszcze ze zwolnienia podatkowego.

Zdaniem Spółki w sprawie istotna jest interpretacja sformułowania z art. 17 ust. 4 ustawy mówiącego o przysługiwaniu uprawnienia do skorzystania ze zwolnienia podatkowego. Słownik języka polskiego podaje, że..przysługuje" to..należy się komuś", natomiast "uprawnienie" to "prawo do czegoś przysługujące lub nadane komuś". Wykładania językowa, wskazuje zatem, że Spółka z chwilą przeniesienia działalności na teren SSE ma prawo, a nie obowiązek do rozpoczęcia korzystania (rozliczania) ze zwolnienia podatkowego. Zatem, może przyjąć, iż z prawa tego skorzysta lub nie.

Powyższe wynika również z faktu, iż zdaniem organów podatkowych (np. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w piśmie z dnia 23 marca 2006 r. sygn. 1401/PD-4218Z-6/06/IJ) wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe, w tym również ulga wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 34 powołanej ustawy, stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 2, art. 84 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i winny być interpretowane w sposób ścisły, co oznacza, że nie jest dopuszczalne stosowanie wykładni rozszerzającej (tj. rozszerzania zakresu zwolnienia przysługującego na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności w strefie).

A contrario, zdaniem Spółki z przepisów ustawy nie wynika obowiązek traktowania wszystkich dochodów osiąganych z tytułu działalności prowadzonej w strefie na podstawie zezwolenia jako podlegających zwolnieniu podatkowemu, a co za tym idzie, zakaz opodatkowywania takich dochodów

Podkreślić również należy, że w opisywanej sytuacji nie zmienia się moment końcowy okresu korzystania ze zwolnienia podatkowego. Tym samym podatnik działa w powyższej sytuacji niejako na własne ryzyko tego, że nie zdoła w okresie, na który zostało wydane zezwolenie wykorzystać zwolnienia.

Reasumując, możliwe było rozpoczęcie przez Spółkę korzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego przez art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy w okresie od kolejnego roku podatkowego po rozpoczęciu działalności w SSE, tj. 1 stycznia 2010 r. jednocześnie opodatkowując dochody osiągnięte z działalności w SSE na zasadach ogólnych w 2009 r. uznając ostatnie dwa miesiące 2009 r. za okres rozruchu działalności w nowym zakładzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym jednoznacznie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.).

Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Zgodnie z przepisem art. 12 dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie pomorskiej specjalnej strefy ekonomicznej, która to działalność została unormowana w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie pomorskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 228, poz. 1667 z późn. zm.), które obowiązywało od dnia 12 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Dokonując analizy przedmiotowego przepisu zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej. Zasada prymatu wykładni językowej szczególnego znaczenia nabiera, gdy interpretowane przepisy dotyczą ulg i zwolnień podatkowych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 sierpnia 2004 r., FSK 372/04, ONSAiWSA 2005/1/17). Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechna metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Z przytoczonego uprzednio przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy wynikają podstawowe warunki stosowania przedmiotowego zwolnienia, do których należą pochodzenie dochodu z działalności gospodarczej; wykonywanej zgodnie z zakresem przedmiotowym udzielonego zezwolenia, a przy tym takiej tylko która prowadzona jest na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Poza tym z art. 17 ust. 1 pkt 34 wynika wprost, że omawiane zwolnienie od podatku jest formą pomocy publicznej, a w zakresie wielkości dopuszczalnej pomocy publicznej (w formie tego zwolnienia) ustawa podatkowa odsyła do odrębnych przepisów.

Literalne brzmienie ww. art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy nie pozostawia wątpliwości, określając wprost, które dochody są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych, w sytuacji, w której ustawodawca dopuszczałby możliwość skorzystania przez podatnika lub nie skorzystania z konkretnego zwolnienia przedmiotowego, wyraźnie stwierdziłby to w ustawie, przykładowo poprzez zastosowanie sformułowania "wolne od podatku mogą być".

W równie definitywny sposób, czyli przesądzający "co jest", a nie "co może być" wolne od podatku, został sformułowany art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zatem spełnienie przez Spółkę warunków wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza, że dochody osiągnięte na terenie strefy z działalności gospodarczej, mieszczącej się w ramach przedmiotowych udzielonego Spółce zezwolenia, są zwolnione z opodatkowania.

Natomiast prezentowana przez Wnioskodawcę odmienna "koncepcja" daje możliwość określania przez podatnika daty rozpoczęcia korzystania przez niego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy. Takie stanowisko wynikać ma z domniemanej intencji ustawodawcy wyrażonej poprzez zastosowanie w ustawie terminów "przysługuje" oraz "uprawnienie". Zgodnie z tym poglądem użycie przez ustawodawcę sformułowania "zwolnienie przysługuje" kreuje "uprawnienie" podatnika do dowolnego określenia momentu skorzystania przez niego z powyższego zwolnienia.

Można zaznaczyć, że wbrew temu co stwierdził Wnioskodawca, art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy nie zawiera sformułowania mówiącego o "przysługiwaniu uprawnienia" do skorzystania ze zwolnienia podatkowego. Zapewne Wnioskodawca chciał zwrócić uwagę na inne przepisy regulujące powyższe zagadnienie. O ile jednak wyrażenie "zwolnienie przysługuje" zostało faktycznie użyte w art. 17 ust. 4 ustawy, czy też w § 5 rozporządzenia o specjalnych strefach ekonomicznych, to należy uznać, że celem zamieszczenia w ustawie powyższych przepisów była transmisja do systemu prawnego norm innych niż postulowane przez Spółkę. Tym samym, wobec wyraźnie odmiennych funkcji powyższych przepisów, wyciąganie z nich przez Spółkę tak daleko idących wniosków należy uznać za nieznajdujące uzasadnienia.

Jednocześnie należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z ww. przepisu ma charakter uprawnienia w sensie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przedmiotowe zwolnienie, będące formą pomocy publicznej, zostało uzyskane przez Spółkę z mocy prawa w związku z przyznaniem jej zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Uzyskanie takiego zezwolenia stanowiło konsekwencję decyzji gospodarczej Spółki oraz spełnienie przez nią lub zobowiązanie się do spełnienia określonych wymogów i warunków uzyskania zezwolenia. Zarówno zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnych strefach ekonomicznych, jak i będące jego konsekwencją zwolnienie z opodatkowania, stanowią uprawnienia Spółki. Uprawnienia te przysługują Spółce w związku z uczynieniem przez nią zadość wymogom określonym przepisami prawa. Nie można wszakże na tej podstawie stwierdzić, że w efekcie otrzymania uprawnienia do zwolnienia z opodatkowania Spółka uzyskała również uprawnienie do jednostronnego kształtowania warunków tego zwolnienia.

W powyższym sensie należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 34 nie ma charakteru obowiązku. Wnioskodawca może bowiem zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania. Na mocy art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza, w drodze decyzji, wygaśnięcie zezwolenia. W związku z wygaśnięciem zezwolenia podatnik traci prawo do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż zwolnienie to jest nierozerwalnie związane z posiadaniem przez podatnika zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

Należy jednocześnie zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ani przepisy ustawy i rozporządzenia o specjalnej strefie ekonomicznej, nie zawierają rozwiązań dotyczących możliwości wyboru przez podatnika momentu korzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Można przypuszczać, że istnienie takiego przepisu mogłoby wręcz kolidować z regulacją wyrażoną w czy to w § 5 ust. 1 rozporządzenia o specjalnej strefie ekonomicznej, w myśl którego zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, czy też mającym w niniejszej sprawie przepisem, na który nie wskazał Wnioskodawca, tj. § 5 ust. 2 zgodnie z którym zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, przy spełnieniu warunków, o których mowa w § 3 ust. 6.

Podnieść należy, ze przepisy te określają dokładnie moment, od którego działalność podatnika w specjalnej strefie ekonomicznej zostaje objęta zwolnieniem podatkowym. Stwierdzenie, że przepis § 5 określa pierwszy możliwy moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia, nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa podatkowego. Funkcją powyższego przepisu jest wskazanie w jakiej dacie, w okresie przypadającym między dniem uzyskania zezwolenia a dniem wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Zasada ścisłej interpretacji przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych, na którą zresztą powołuje się również Wnioskodawca, wskazuje, że nie należy rozszerzać rozumienia pojęć użytych w ustawie. Za wykładnię rozszerzającą znaczenia § 5 ust. 1 rozporządzenia o specjalnej strefie ekonomicznej należy uznać założenie, zgodnie z którym miesiąc poniesienia pierwszych wydatków inwestycyjnych stanowi jedynie pierwszy z możliwych momentów skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Wytyczna ścisłej interpretacji przepisów dotyczących zwolnień z opodatkowania nie może być utożsamiana z prawem do "ścieśniania" okresu korzystania ze zwolnienia, jak to sugeruje Spółka.

Zgodnie z przepisem § 5 ust. 3 rozporządzenia o specjalnej strefie ekonomicznej zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. Ustawodawca wyraźnie nakazuje rozdzielenie działalności prowadzonej w strefie, czyli zwolnionej z opodatkowania od działalności pozastrefowej - rozliczanej na zasadach ogólnych.

Natomiast zbiór przepisów dotyczących zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 powołanej ustawy tworzy spójny system, który nie pozwala podatnikowi arbitralnie decydować, które przychody i koszty będzie rozliczał w ramach wyniku podatkowego na zasadach ogólnych, a w stosunku do których woli zastosować zwolnienie podatkowe. Takie stosowanie przepisów o zwolnieniach z opodatkowania byłoby sprzeczne z ich funkcją i celem. Wobec powyższego uznaje się, że Spółka nie może wybrać momentu, od którego rozpocznie korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy na podstawie zezwolenia na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej. Moment ten został określony w obowiązujących przepisach prawa. Zatem w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zaakcentowania wymaga również okoliczność, że wskazana we wniosku interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej, odrębnej sprawie dotyczącej opodatkowania dochodów z odsetek od lokat bankowych i nie mogła wpływać na przedmiotowe rozstrzygnięcie. Ponadto nie ma ona charakteru powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa podatkowego.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, w związku ze wskazaniem w jego treści na fakt załączenia załączników (w tym kserokopii zezwolenia z dnia 14 marca 2007 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze specjalnej strefie ekonomicznej), należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). w związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez zainteresowanego, jest natomiast związany opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wprost wynika z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Nadmienić należy, że z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm.). Jednakże przepisy powyższego rozporządzenia nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie i nie odnoszą się do Spółki, która uzyskała zezwolenie na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej w dniu 14 marca 2007 r. Powyższe wynika z § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., zgodnie z którym do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80 - 219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.