ITPB3/423-328/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2009 r. (data wpływu 22 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla ulepszonych środków trwałych - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla ulepszonych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Wnioskodawca podjął działalność na podstawie umowy spółki z dnia 7 grudnia 1996 r. Rep. A i w oparciu o majątek Skarbu Państwa obejmujący przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 ^#185; Kodeksu Cywilnego, tj. zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych a pozostający do dnia likwidacji we władaniu przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą: Zakłady "Z", zlikwidowanego w celu prywatyzacji.

Spółka przejęła majątek do odpłatnego korzystania i pobierania pożytków na podstawie umowy z dnia 14 lipca 1997 r. Rep. A, obowiązującej od dnia 29 maja 1997 r. do dnia 28 maja 2007 r., to jest przez 10 lat (40 kwartałów) zawartej na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.

Łączną należność za korzystanie z przedmiotu umowy, na podstawie postanowień tej umowy, Spółka zobowiązana była spłacić w formie kwartalnych rat kapitałowych i opłaty dodatkowej.

Na podstawie umowy z dnia 15 marca 2000 r., Rep. A nastąpiło przeniesienie własności przedsiębiorstwa na rzecz Wnioskodawcy z obowiązkiem spłaty reszty ceny w 30 ratach kwartalnych począwszy od 20 kwietnia 2000 r. do 20 kwietnia 2007 r.

Spółka w pełni wypełniła zobowiązania wynikające z ww. umów o nabycie przedsiębiorstwa.

Spółka - zgodnie z dyspozycją przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. obowiązującego do dnia 31 grudnia 1999 r., a od dnia 1 stycznia 2000 r. przepisów art. 16ł ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - stosowała stawki amortyzacji do środków trwałych nabytych na podstawie umowy o odpłatne korzystanie, ustalone w proporcji do okresu wynikającego z umowy, tj. 10 lat z wyjątkiem tych środków, które miały okres krótszy do zamortyzowania niż wynikający z umowy.

Po zakończeniu okresu trwania umowy środki trwałe nabyte od Skarbu Państwa zostały w pełni zamortyzowane.

W skład nabytego majątku wchodzą między innymi budynki: młynów używane powyżej 99 lat, kaszarni używanej 71 lat, elewator i wybudowane równocześnie budynki: wagi samochodowej, punktu przyjęciowego z samochodów, warsztatów i administracji używane 37 lat i inne budynki używane ponad 30 lat.

Obecnie w roku 2009 w celu dostosowania budynku kaszarni do potrzeb wynajmu, nie w pełni wykorzystywanego w działalności Spółki, poniesione będą wydatki na ulepszenie - adaptację o wartości całkowitej powyżej 3 500 zł.

Zamiar ulepszenia kolejnego obiektu - magazynu Spółka będzie podejmować w przyszłym okresie uzależniając od rozpoznania korzyści z wynajmu i własnych możliwości finansowych.

Realizowane i zamierzone ulepszenia nie będą obejmować wydatków związanych z wzmocnieniem konstrukcji bądź rozbudową istniejących budynków, a wyłącznie wydatki niezbędne obejmujące wykonanie brakującej instalacji grzewczej, wodno-kanalizacyjnej, zmian w podziale pomieszczeń i ociepleń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może ustalić i stosować indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości odpowiadającej okresowi odpisu amortyzacji w ciągu 10 lat (nie krócej niż 10 lat) od wartości realizowanego ulepszenia budynku kaszarni i zamierzonego w budynku magazynu.

Prezentując własne stanowisko w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) Spółka wskazuje, na:

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając fakt:

* potrzeby ulepszenia budynku (ów) dostosowującego do aktualnych możliwości wykorzystania nie obejmującego nakładów na istotne zmiany, które mogłyby wpływać na wydłużenie okresu używania,

* długoletni czas użytkowania, powyżej normatywnego okresu amortyzacji wynikającego z przepisów podatkowych lub zbliżający się do granicy tego okresu,

Spółka uważa za zasadne ustalenie stawki amortyzacji indywidualnie do wartości nakładów na ulepszenie budynku do odpisu na okres 10 lat, jak dla:

* ulepszanych środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji (art. 16j ust. 1-3),

* inwestycji w obcych budynkach (art. 16j ust. 4).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16ł ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - w obecnym stanie prawnym - od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji, jeżeli z tych umów wynika prawo zakupu tych środków albo wartości przez korzystającego za cenę ustaloną w umowach, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w art. 16h ust. 1. Stawki amortyzacyjne, z uwzględnieniem art. 16i i 16m, ustala się w proporcji do okresu wynikającego z umowy, z wyjątkiem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o krótszym okresie amortyzacji niż okres trwania umowy.

Zgodnie z tym przepisem podatnik, któremu oddano przedsiębiorstwo do odpłatnego korzystania na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (t.j. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 z późn. zm.), amortyzuje przejęte przedsiębiorstwo według następujących zasad:

Należy ponadto podkreślić, iż tożsamy w swej istocie zapis funkcjonował w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1989 r. w sprawie uznawania składników majątkowych za środku trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek amortyzacji oraz zasad aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 72, poz. 422 z późn. zm.). Z § 4 ust. 3 pkt 1 tego rozporządzenia wynika bowiem, że odpisów amortyzacyjnych mogą dokonywać podmioty gospodarcze od obcych środków trwałych otrzymanych do użytkowania (umowa leasingu i inne umowy o podobnym charakterze), jeżeli zgodnie z umową po zakończeniu okresu użytkowania nastąpi przeniesienie własności tych środków trwałych, z tym że w przypadku umów zawartych na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 i Nr 85, poz. 498) odpisy amortyzacyjne dokonywane są na zasadach określonych w § 8 ust. 3 rozporządzenia, co oznacza, że ustala się je w proporcji do okresu wynikającego z umowy.

W myśl art. 16ł ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym zarówno w 2000 r. jak i obecnie), w razie nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych do odpłatnego korzystania na podstawie umów, o których mowa w ust. 1, przed upływem okresu, na jaki została zawarta umowa, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych od tych środków i wartości, kontynuując stosowanie zasad i stawek, określonych w ust. 1.

Z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, że Spółka korzystała ze środków trwałych przedsiębiorstwa państwowego (na podstawie umowy o odpłatnym korzystaniu i pobieraniu pożytków zawartej na podstawie przepisów ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych). Środki te Jednostka nabyła przed upływem okresu, na jaki umowa o korzystanie z nich została zawarta. Środki trwałe nabyte od Skarbu Państwa zostały w pełni zamortyzowane. Stawkę amortyzacyjną ustalono w proporcji do okresu wynikającego z umowy - zgodnie z art. 16ł ust. 1 ustawy podatkowej oraz § 4 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie uznawania składników majątkowych za środki trwałe oraz wartości niematerialnych i prawnych, zasad i stawek amortyzacji oraz zasad aktualizacji wyceny środków trwałych. Obecnie Spółka realizuje ulepszenie (modernizację) środka trwałego - budynku kaszarni oraz zamierza ulepszać (modernizować) budynek magazynu.

Odnosząc niniejszy stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) do przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż - w analizowanej sytuacji - Spółka powinna podwyższyć wartość początkową przedmiotowych środków trwałych o wartość ulepszenia, a następnie dokonywać ich amortyzacji kontynuując stosowanie zasad oraz stawek amortyzacyjnych według reguł ustalonych przed ich nabyciem (w analizowanej sytuacji wg stawki 10%).

Kontynuowanie tak określonych stawek i zasad amortyzacyjnych dla ulepszonego środka trwałego powinno mieć miejsce aż do końca tego miesiąca, w którym nastąpi zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym zostaną one postawione w stan likwidacji, zbyte lub Spółka stwierdzi ich niedobór (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej).

Jednocześnie trzeba podkreślić, iż indywidualna stawka amortyzacji - w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16j ust. 1) - może być ustalana dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Niniejszy przepis nie ma zastosowania do sytuacji opisanej we wniosku, bowiem nie daje on możliwości stosowania indywidualnej stawki amortyzacji do ulepszonego środka trwałego, którego podatnik już używał i posiadał w swojej ewidencji.

Ponadto nadmienić należy, iż z uwagi na zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz postawione w nim pytanie oraz stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), w ramach tej interpretacji indywidulanej nie została poddana ocenie przez tutejszy organ kwalifikacja ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków do remontu lub też do modernizacji środków trwałych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.