ITPB3/423-327b/09/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 19 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie możliwości opodatkowania dochodu stanowiącego różnicę pomiędzy przychodami uzyskiwanymi z wpłat na fundusz remontowy, a wydatkami na prace remontowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie możliwości opodatkowania dochodu stanowiącego różnicę pomiędzy przychodami uzyskiwanymi z wpłat na fundusz remontowy, a wydatkami na prace remontowe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota działa na podstawie ustawy o własności lokali. W skład Wspólnoty wchodzą właściciele lokali użytkowych. W nieruchomości nie znajduje się ani jeden lokal mieszkalny. Członkowie Wspólnoty - właściciele lokali wnoszą na konto Wspólnoty zaliczki na pokrycie kosztów zarządu częścią wspólną, w tym na fundusz remontowy oraz zaliczki na zakup mediów (woda, ciepło, energia elektryczna, wywóz śmieci). Zaliczki (z wyjątkiem funduszu remontowego) rozliczane są na właścicieli w I kwartale roku następującego po roku obrachunkowym. Koszty mediów rozliczane są w części na pokrycie potrzeb części wspólnej nieruchomości i jako takie wliczane są w koszty zarządu częścią wspólną, a w części na potrzeby poszczególnych lokali i jako takie rozliczane są na właścicieli. W przypadku mediów na potrzeby indywidualne lokali Wspólnota jest jedynie pośrednikiem pomiędzy dostawcą mediów, a odbiorcami. Wysokość zaliczek wpłacanych comiesięcznie na konto Wspólnoty skalkulowana jest nieco wyżej niż planowane koszty aby zapewnić Wspólnocie płynność finansową. Jednostka posiada ponadto przychody (pożytki) z dzierżawy części wspólnej, które przeznaczane są na częściowe pokrycie kosztów zarządu częścią wspólną nieruchomości. Wspólnota płaci podatek dochodowy od dochodów z pożytków oraz jest płatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Wspólnoty w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Wnioskodawca wskazuje, iż tak jak nadwyżka z zaliczek nad kosztami zarządu częścią wspólną oraz kosztami mediów nie powinna być opodatkowana ponieważ, jako zaliczka, podlega rozliczeniu i zwracana jest właścicielom, podobnie fundusz remontowy przeznaczony jest w całości na potrzeby utrzymania nieruchomości, którego ustawowy obowiązek spoczywa na właścicielach lokali (art. 12 ust. 2 i art. 14 ustawy o własności lokali), lecz ze względu na trudność zgromadzenia wysokiej kwoty środków na wykonanie remontów w jednym roku, istnieje konieczność gromadzenia ich przez dwa lub więcej kolejnych lat z przeznaczeniem wydatkowania w następnych okresach rozliczeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wspólnota lokali użytkowych tak jak wspólnota mieszkaniowa powstaje w celu realizacji wspólnych działań właścicieli lokali w danej nieruchomości, związanych z utrzymaniem danej nieruchomości, w tym - dla rozliczenia na poszczególnych właścicieli ponoszonych w związku z tymi działaniami wydatków. Zakres i kompetencje jej działania zostały ściśle określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną (art. 1 ust. 1 tej ustawy). Zgodnie z art. 15 ww. ustawy, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

W art. 14 tej ustawy ustanowiono natomiast iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Wspólnoty jako jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie, nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), jako podmioty, które zwolnione są od podatku. W konsekwencji, wspólnoty podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że przedmiotem opodatkowania jest - co do zasady - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (art. 7 ust. 1 ustawy). Dochód ten stanowi natomiast osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 2).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika.

Zatem, wpłacane przez członków wspólnoty zaliczki na poczet kosztów zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, a w tym również na remonty czy bieżącą konserwację, stanowią dla wspólnoty przychody podatkowe w momencie ich otrzymania.

Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika z kolei, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika więc, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami. Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Wobec powyższego, wydatki ponoszone przez wspólnoty, ze zgromadzonych środków, zgodnie z ich przeznaczeniem, tj. na uregulowanie kosztów zarządu nieruchomością wspólną (między innymi na remonty i bieżącą konserwację) stanowią koszty podatkowe tych podmiotów.

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż Wspólnota tworzy fundusz remontowy, na który przekazuje środki pieniężne pochodzące z zaliczek, wnoszonych przez właścicieli poszczególnych lokali użytkowych.

Wskazać należy więc, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

W przedmiotowej sprawie tą odrębną ustawą jest ustawa o własności lokali. A zatem to z niej musi wynikać obowiązek lub możliwość tworzenia funduszu, a także to, że odpisy na ten fundusz stanowią koszt. Zdaniem tut. organu ustawa o własności lokali nie nakłada na wspólnoty obowiązku tworzenia funduszu remontowego. Jeżeli fundusz taki zostanie utworzony to odpisy i wpłaty na ten fundusz nie będą mogły stanowić kosztów podatkowych z uwagi na to, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) wyraźnie wskazuje, że aby odpisy i wpłaty były kosztami podatkowymi, muszą to być fundusze, których obowiązek lub możliwości utworzenia wynika z przepisów ustawy.

Reasumując, wnoszone przez członków Wspólnoty zaliczki (w tym również w części dotyczącej wpłat na fundusz remontowy) stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią jej przychody podatkowe. Natomiast pokrywane z tych przychodów koszty zarządu nieruchomością wspólną, takie jak wydatki remontowe, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów. W konsekwencji nadwyżka tych przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, stanowi dochód Wspólnoty podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.