ITPB3/423-317b/13/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2013 r. (data wpływu 9 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z podróżami i pobytem w Polsce prezesa Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2013 wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z podróżami i pobytem w Polsce prezesa Spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Wnioskująca) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie importu, sprzedaży oraz instalacji sprzętu medycznego. Spółka posiada jednoosobowy zarząd składający się z osoby prezesa (dalej: Prezes). Prezes Spółki nie jest rezydentem podatkowym Rzeczpospolitej Polskiej, na stałe zamieszkuje on poza jej granicami. Prezes Spółki pełni swoją funkcję na podstawie powołania, Prezes nie jest udziałowcem Spółki i nie jest zatrudniony w niej na podstawie umowy o pracę.

Prezes pełni w Spółce funkcję zarządu, jest organem prowadzącym sprawy Spółki oraz reprezentującym ją. W ramach pełnionej funkcji Prezes m.in.: podejmuje strategiczne decyzje, nadzoruje działalność Spółki oraz rozmowy z kontrahentami, negocjuje kontrakty, będące przyczyną i podstawą osiąganych przez Spółkę przychodów. W związku z faktem, że Prezes Spółki nie mieszka na stale w Polsce, a pełniona przez niego funkcja wymaga w określonych sytuacjach przebywania w Polsce, odbywa on podróże do Polski. Spółka pokrywa wówczas koszty podróży i pobytu Prezesa w Polsce; są to głównie koszty: biletów lotniczych, zakwaterowania, dojazdów do siedziby Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z kosztami podróży i pobytu w Polsce Prezesa Spółki.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego. Zagadnienie w zakresie stanu faktycznego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, może ona zaliczyć ww. wydatki związane z pobytem Prezesa w Polsce do kosztów podatkowych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów podatkowych musi być wydatkiem związanym, choćby pośrednio, z uzyskaniem przychodu i nie może znajdować się w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty podatkowe. Niewątpliwie pokrywane przez Spółkę wydatki związane z pobytem Prezesa w Polsce są pośrednio związane z zachowaniem/zabezpieczeniem przychodu. Pełnione przez Prezesa funkcje i realizowane przez niego na rzecz Wnioskującej zadania, wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, niezaprzeczalnie związane są z uzyskaniem czy zabezpieczeniem uzyskiwania przychodu i temu właśnie służą - brak podejmowania decyzji skutkowałby wręcz zmniejszeniem przychodów Spółki. Ponadto, Prezes jako zarząd Spółki, pełni dla niej kluczową rolę o charakterze strategicznym, wyznacza kierunki rozwoju Spółki, która, jako podmiot komercyjny, nastawiona jest na wzrost przychodów. Środki wydatkowane przez Spółkę na pokrycie kosztów przelotu Prezesa do i z Polski oraz koszty jego pobytu w Polsce i przemieszczania się po jej terytorium nie zostały także przez ustawodawcę wyłączone na mocy art. 16 Ustawy CIT z kosztów podatkowych.

W art. 16 ust. 1 pkt 38a Ustawy CIT wskazuje się, że z kosztów podatkowych wyłączone są wydatki na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. Należy jednakże wskazać, że organ, jakim jest Prezes do żadnej z grup wskazanych w tym przepisie się nie zalicza: Prezes jest organem zarządzającym Spółką. Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie art. 16 ust. 1 pkt 38a Ustawy CIT nie będzie miał zastosowania. Wydatki Spółki na pokrycie kosztów przelotu Prezesa do i z Polski, koszty zakwaterowania czy koszty przemieszczania się w Polsce, jako wydatki związane z uzyskaniem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów, spełniają przesłanki z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Ponadto wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku nie zostały wskazane przez ustawodawcę jako wydatki, które wyłączone są z kategorii kosztów podatkowych na mocy art. 16 Ustawy CIT.

W związku z powyższym zapewnienie Prezesowi Spółki możliwości pobytu w Polsce i pokrycie przez Spółkę kosztów tego pobytu w kraju mieści się w kategorii wydatków stanowiących koszty podatkowe.

Jak wskazuje stanowisko sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, poza tym, że wydatek musi wykazywać związek z przychodem i nie może znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, musi:

* być poniesiony z własnych zasobów majątkowych podatnika;

* być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie zostanie zwrócona podatnikowi w jakikolwiek sposób.

W przestawionym stanie faktycznym/zdarzeniem przyszłym spełnione zostały ww. warunki: Wnioskująca pokrywa bowiem przedmiotowe wydatki z własnych środków i nie są one jej w żaden sposób zwracane.

Podsumowując, należy stwierdzić, że wydatki poniesione w celu pokrycia kosztów pobytu Prezesa w Polsce spełniają wszystkie warunki, aby można było je zaliczyć do kosztów podatkowych, pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z całokształtem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i osiąganymi przez nią przychodami. Zatem Spółka może ww. wydatki uznać za koszty podatkowe.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie także w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 12 stycznia 2011 r., nr:. wskazano, że "wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz prezesa zarządu tytułem pokrycia kosztów jego podróży służbowych, przelotów samolotem, wynajmu mieszkania, wynajmu samochodu - związanych z pełnioną funkcją stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki, o ile spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i są właściwie udokumentowane".

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji tego organu z dnia 30 marca 2013 r., nr:.., czy w interpretacji z 13 lipca 2012 r. nr:. oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 września 2011 r., nr:... czy interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 października 2011 r., nr:.

Reasumując, Wnioskująca twierdzi, że wydatki związane z kosztami podróży i pobytu Prezesa Spółki w Polsce stanowią koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej: "ustawa") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ustawy), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy, czyli:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy,

* został właściwie udokumentowany.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych różnicują przy tym zasady ujmowania kosztów dla celów podatkowych. W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wprowadził kategorie: kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. kosztów pośrednich), odrębnie regulując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, ust. 4b-4d ustawy). Te pierwsze dają się powiązać z konkretnie określonym przychodem, jaki osiągnął podatnik, natomiast te drugie wiążą się z całokształtem działalności prowadzonej przez podatnika i ogólnie określonymi przychodami osiąganymi z tytułu prowadzenia tej działalności.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ustawy można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważnych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in.:

* w art. 16 ust. 1 pkt 38 omawianej ustawy - wydatki związane z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów;

* w art. 16 ust. 1 pkt 38a omawianej ustawy - wydatki na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), Spółka posiada jednoosobowy zarząd składający się z osoby prezesa (dalej: Prezes). Prezes Spółki nie jest rezydentem podatkowym Rzeczpospolitej Polskiej, na stałe zamieszkuje on poza jej granicami. Prezes Spółki pełni swoją funkcję na podstawie powołania, Prezes nie jest udziałowcem Spółki i nie jest zatrudniony w niej na podstawie umowy o pracę.

Prezes pełni w Spółce funkcję zarządu, jest organem prowadzącym sprawy Spółki oraz reprezentującym ją. W ramach pełnionej funkcji Prezes m.in.: podejmuje strategiczne decyzje, nadzoruje działalność Spółki oraz rozmowy z kontrahentami, negocjuje kontrakty, będące przyczyną i podstawą osiąganych przez Spółkę przychodów. W związku z faktem, że Prezes Spółki nie mieszka na stale w Polsce, a pełniona przez niego funkcja wymaga w określonych sytuacjach przebywania w Polsce, odbywa on podróże do Polski. Spółka pokrywa wówczas koszty podróży i pobytu Prezesa w Polsce; są to głównie koszty: biletów lotniczych, zakwaterowania, dojazdów do siedziby Spółki.

W opisanej przez Spółkę sytuacji nie zachodzą zatem przesłanki wyłączenia określone w art. 16 ust. 1 pkt 38 i pkt 38a ustawy.

Rozważając kwestię kwalifikacji podatkowej przedmiotowych wydatków należy zauważyć, iż pomimo tego, że wykonywane przez prezesa (członka zarządu) zadania nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę, przejawiają jednakże związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Stąd też wydatki wynikające z realizacji obowiązków członka zarządu spółki wypada zakwalifikować jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy, przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, pozwala je zaliczyć do kosztów podatkowych.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym uznając, iż zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Warunkiem niezbędnym ich kwalifikacji jest oczywiście wykazanie, że między tymi wydatkami a zamierzonym przychodem istnieje związek przyczynowy w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Spółka oczekiwała zwiększenia swoich przychodów, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Skutkiem tego konieczne jest udokumentowanie, także w razie nie uzyskania przychodu w następstwie poniesienia tych wydatków, że były one - obiektywnie rzecz ujmując - racjonalne co do zasady i co do wysokości.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.