ITPB3/423-315/08/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji opakowań z tworzyw sztucznych. W celu umożliwienia dynamicznego rozwoju, w latach 2006 - 2008 podejmowano decyzje o dokapitalizowaniu Jednostki poprzez emisję nowych serii akcji. W związku z wyborem tej formy dofinansowania Spółka ponosiła szereg kosztów, wśród których najistotniejsze pozycje stanowią:

* czynności przygotowania i przeprowadzenia emisji,

* koszty doradztwa prawnego,

* koszty promocji i reklamy,

* opłaty z tytułu notowania akcji, dopuszczenia do obrotu i przyjęcia do depozytu.

W świetle powyższego powstała wątpliwość, jak z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych należy kwalifikować koszty poniesione przez Spółkę w związku z organizacją procesu dokapitalizowania Jednostki, w szczególności ww. koszty związane z organizacją kolejnych emisji akcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę w związku z organizacją procesu pozyskiwania kapitału poprzez emisję kolejnych serii akcji, wśród których wymienić można takie pozycje jak: czynności przygotowania i przeprowadzenia emisji, koszty doradztwa prawnego, koszty promocji i reklamy, opłaty z tytułu notowania akcji, dopuszczenia do obrotu i przyjęcia do depozytu, Jednostka zaliczyć mogła do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z powszechnie akceptowanym poglądem, który od dnia 1 stycznia 2007 r. znajduje wyraźne uzasadnienie w brzmieniu ustawy (art. 15 ust. 4d), związek kosztów z przychodami może mieć nie tylko charakter bezpośredni, ale także charakter pośredni. Oznacza to, iż do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można nie tylko takie wydatki, które w sposób jednoznaczny odnoszą się do konkretnych przychodów, ale także takie wydatki, których związek z przychodami jest bezsprzeczny, jednakże z uwagi na ich ogólny charakter nie jest możliwe wyraźne powiązanie ich z danym przychodem. Szeroką analizę dopuszczalności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, których związek z przychodami jest jedynie pośredni przedstawił naczelny sąd administracyjny, który w jednym z wyroków stwierdził: ustawodawca nieprzypadkowo posłużył się pojęciem "przychodów" a nie "przychodu". Liczba mnoga, w której użyto tego słowa, wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie trzeba wykazywać zależności miedzy nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, poddającego się kwantyfikacji (mierzalnego) przychodu. W myśl dominującego w orzecznictwie sądowym poglądu, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Tak orzeczono, np. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 1998 r. sygn. akt SA/Lu 230/97 (niepublikowany) i z dnia 12 września 1999 r. sygn. akt i SA/Wr 482/97 (niepublikowany). W literaturze podnosi się zarazem, że ponoszenie określonych wydatków w celu osiągnięcia przychodów nie przesądza automatycznie o wystąpieniu w każdej sytuacji związanego z nimi, ujmowanego w sposób konkretny, przychodu. Może się bowiem zdarzyć, że mimo uzasadnionych ekonomicznie, uwzględniających zasady logiki, działań nie dojdzie do powstania lub zwiększenia przychodu. Istotne jest natomiast to, że kosztami będą wydatki poniesione z zamiarem zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów tak, aby przynosiło ono przychody także w przyszłości. Odnosząc się do możliwości zaliczenia wydatków pośrednio związanych z przychodami do kosztów podatkowych Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: w przypadku kosztów pośrednich, uzasadnienie ma odnoszenie wydatków w koszty podatkowe w momencie ich poniesienia. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniej relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym roku (okresie) podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów. Podatnik winien zatem zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia (wyrok NSA z dnia 26 maja 2006 r. II FSK 776/05). Podatnik nadmienia, iż kwestia kwalifikacji wydatków ponoszonych na podwyższenie kapitału zakładowego także była przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który w jednym z orzeczeń wskazał, iż środki otrzymane na podwyższenie kapitału zakładowego (akcyjnego) nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej jednak wydatki związane z podniesieniem kapitału zakładowego mogą być kosztem podatkowym, jeżeli spółka podnosząca kapitał wykaże, że mają one związek - nawet pośredni - z jej przychodami (wyrok WSA z dnia 26 marca 2006 r. III SA/Wa 22218/07). Z tezy tej wynika, iż wyłącznym kryterium oceny, czy dane koszty mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jest ich związek z przychodami, który może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli zatem podatnik jest w stanie wykazać istnienie takiego związku - automatyczne ma prawo zaliczyć wydatki do kosztów podatkowych. Zdaniem Spółki, wydatki poniesione przez nią w związku z kolejnymi emisjami akcji uznać należy właśnie za koszty pośrednio związane z przychodami Spółki. Nie ulega wątpliwości, iż poniesienie tych wydatków było nieodzowne dla prawidłowego przeprowadzenia operacji polegającej na podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki. Nadmienić przy tym trzeba, iż Spółka, jako podmiot notowany na warszawskiej giełdzie papierów wartościowych ofertę swą kierowała do nieograniczonego kręgu nabywców, a co za tym idzie jej sytuacja była nieco odmienna od sytuacji spółek kapitałowych, które kierują swą ofertę do dotychczasowych udziałowców (akcjonariuszy). W przypadku takich spółek powodzenie podwyższenia kapitału jest niemal pewne, natomiast w przypadku Jednostki konieczne było podjęcie szeregu aktów staranności (w tym korzystanie z usług biura maklerskiego, doradców, prowadzenie akcji promocyjnej). A zatem opisane powyżej koszty poniesione przez Spółkę w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego postrzegać należy jako wydatki na dodatkowe usługi niezbędne do skutecznego przeprowadzenia operacji dokapitalizowania Spółki, bez których operacja ta mogłaby się nie udać lub też mogłaby przynieść efekty mniejsze od rzeczywiście osiągniętych. Powyższe pozwala przyjąć, iż przedmiotowe wydatki uznać można za koszty uzyskania przychodu, choć niewątpliwie ich związek z przychodami Spółki jest pośredni - poniesienie tych wydatków nie przełożyło się bowiem automatycznie na wzrost przychodów podatkowych generowanych przez Podatnika, jednakże wydatki te pozwoliły na skuteczne przeprowadzenie operacji podwyższenia kapitału zakładowego, przyczyniając się tym samym do zapewnienia dodatkowych funduszy na rozwój (generalnie środki przeznaczone zostały na zakup nowoczesnych maszyn wtryskowych od renomowanego europejskiego producenta, zakup form wtryskowych najnowszej generacji, wprowadzenie centralnego systemy podawania tworzywa do produkcji). Wdrożona została także najnowsza technologia nadruku. Realizacja priorytetów emisji z roku 2007 powoduje pozyskanie kolejnego szerokiego pakietu wysoce wydajnych form wtryskowych, uzyskanie oszczędności energetycznych poprzez wdrożenie nowego systemu chłodzenia oraz usprawnienie systemu logistycznego. Innymi słowy, poniesienie opisanych wyżej wydatków było warunkiem koniecznym do zagwarantowania Spółce skutecznego przeprowadzenia emisji i pozyskania funduszy na jej rozwój, co z kolei pozwoliło podjąć działania zwiększające konkurencyjność na rynku. W efekcie, wydatki związane z emisją akcji w sposób pośredni wpłynęły na generowane przez Spółkę przychody.

Spółka wskazuje również, iż na możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wskazuje także wykładnia historyczna ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2002 r. koszty organizacji spółki akcyjnej poniesione przy jej założeniu lub późniejszym rozszerzeniu podlegały amortyzacji. Zgodnie z przytoczonym przepisem, za tego rodzaju koszty uznawano: koszty poniesione na wyposażenie spółki w kapitał akcyjny lub późniejsze jego podwyższenie. W szczególności do kosztów tych zaliczało się opłaty notarialne, skarbowe, sądowe, giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzania, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji, koszty oferowania papierów wartościowych. Biorąc pod uwagę, iż przepis art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy dawał możliwość zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów (narzucał jedynie konieczność rozliczania ich w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne), można zatem przyjąć, iż do końca 2002 r. powiązanie tego rodzaju wydatków z przychodami było niezaprzeczalne - znajdowało bowiem wyraźne potwierdzenie w samym tekście ustawy. Jeżeli zatem związek ten istniał do 2002 r. to nie ma podstaw do tego, aby istnienie powiązania pomiędzy kosztami emisji i przychodami kwestionować także po tej dacie. Fakt uchylenia przytoczonego przepisu (art. 16b ust. 2 pkt 1) interpretować należy nie jako próbę pozbawienia podatników możliwości zaliczania tego rodzaju wydatków do kosztów podatkowych, lecz zmianę porządkową, znoszącą konieczność amortyzacji tych kosztów. Gdyby intencją ustawodawcy było definitywne pozbawienie podatników prawa do rozliczania tych kosztów, wówczas racjonalny ustawodawca dałby temu wyraz poprzez umieszczenie stosownego zapisu w art. 16 ustawy, gdzie zamieszczono katalog kosztów, w stosunku do których możliwość ich podatkowego rozliczenia została explicite wyłączona. Ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca nie podjął takiego działania. Uznać zatem należy, iż jego intencją nie było pozbawienie podatników prawa do zaliczania przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, a jedynie zmiana o charakterze technicznym - odejście od obowiązku kapitalizowania tego rodzaju wydatków i odnoszenia ich do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, na rzecz możliwości ich bezpośredniego ujęcia w kosztach podatkowych. Zasadność takiej interpretacji potwierdzają ponadto dwie okoliczności:

UZASADNIENIE do ustawy potwierdza zatem postawioną wyżej tezę, iż intencją ustawodawcy nie było wyeliminowanie możliwości zaliczania kosztów związanych z emisją akcji z kosztów uzyskania przychodów, a jedynie dostosowanie rozwiązań podatkowych do tych przyjętych na gruncie ustawy o rachunkowości. W tym miejscu nadmienić trzeba, iż zgodnie z art. 36 ust. 2b ustawy o rachunkowości, koszty emisji akcji poniesione przy powstaniu spółki akcyjnej lub podwyższeniu kapitału zakładowego zmniejszają kapitał zapasowy spółki do wysokości nadwyżki wartości emisji nad wartością nominalną akcji, a pozostałą ich część zalicza się do kosztów finansowych. Z przepisu tego wynika, iż na gruncie rachunkowym koszty emisji (w tym koszty poniesione z późniejszym podwyższeniem kapitału) w pierwszej kolejności zmniejszają kapitał zapasowy - zmniejszenie to ograniczone jest jednak wyłącznie do wysokości nadwyżki wartości emisyjnej nad wartość nominalną akcji (tzn. do kwoty agio), pozostała część kosztów emisji odpisywana jest bezpośrednio do kosztów finansowych. Jeżeli zatem, jak czytamy w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączną intencją ustawodawcy było dostosowanie rozwiązań obowiązujących na gruncie ustawy do rozwiązań istniejących na gruncie ustawy o rachunkowości, a ustawa ta jednoznacznie. w art. 36 ust. 2b wskazuje na możliwość zaliczania kosztów związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki akcyjnej do kosztów finansowych, to nie może budzić wątpliwości, iż od dnia 1 stycznia 2003 r. wydatki związane z podwyższeniem kapitału akcyjnego spółki akcyjnej zaliczać można do kosztów także na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Reasumując stwierdzić trzeba, iż wydatki związane z organizacją nowych emisji akcji mają istotny wpływ na skuteczność pozyskiwania przez spółkę finansowania, a co za tym idzie przyczyniają się do rozwoju spółki i umożliwiają prowadzenie konkurencyjnej działalności gospodarczej - w efekcie wydatki te ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów, bądź zachowania źródła przychodów, choć niewątpliwie ich związek z przychodami jest pośredni. Ponadto fakt uchylenia art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy nie oznacza, iż podatników pozbawiono prawa do zaliczania przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów (taki zabieg wymagałby wprowadzenia wyraźnego zapisu w art. 16 ustawy), a miał jedynie na celu ujednolicenie zasad rozliczania takich kosztów na gruncie ustawy o podatku dochodowym i ustawy o rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Oznacza to, iż wszelkie koszty ponoszone przez spółkę akcyjną przy jej założeniu lub rozszerzeniu pozostają w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wynika natomiast, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis ten stanowi więc, że wszystkie poniesione wydatki (po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie) są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu. Oznacza to więc, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Chodzi o konkretne przychody w roku podatkowym, które będą wielkością wyjściową w obliczeniu podatku, a nie bliżej nie określone przysporzenia, które będą osiągnięte w niewiadomym czasie.

Kapitał zakładowy spółki to kapitał podstawowy spółki, (ewentualnie zmieniony później w ramach rozwoju firmy) będący wkładem właścicieli - wspólników spółki (udziałowców, akcjonariuszy) wniesiony przy jej założeniu lub rozszerzeniu. Kapitał akcyjny, a zatem kapitał zakładowy spółki akcyjnej, stanowi podstawę majątkową działalności spółki i odpowiedzialności wobec wierzycieli. W statucie spółki wymienia się go jako kwotę pieniężną wpłacaną przez jej akcjonariuszy. Kapitał musi być pokryty poprzez wniesienie wkładów w postaci gotówkowej, wkładami niepieniężnymi albo w jeden i drugi sposób. Podwyższenie kapitału zakładowego jest operacją gospodarczą, mającą na celu pozyskanie nowych środków na rozwój przedsiębiorstwa prowadzonego przez spółkę lub zastąpienie zewnętrznych źródeł finansowania zasobami wspólników.

W przedmiotowej sprawie, jak zresztą wskazał Wnioskodawca, w latach 2006 - 2008 podejmowano decyzje o dokapitalizowaniu Jednostki poprzez emisję nowych serii akcji, które kierowano do nieograniczonego kręgu nabywców. Pozyskiwany kapitał zakładowy pokrywany był zatem kwotą pieniężną wpłaconą przez akcjonariuszy. Zatem z uwagi na dyspozycję art. 12 ust. 4 pkt 4 pozyskiwany w ten sposób kapitał nie stanowił przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z dokonywanymi emisjami akcji, jako jedną z metod pozyskiwania kapitału zakładowego, Spółka poniosła szereg wydatków. Dokonując ich analizy odnieść należy się więc do przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem ponoszone wydatki dotyczące pozyskiwania kapitału zakładowego, związane były z wniesieniem kwot pieniężnych w wyniku publicznej emisji akcji na jego pokrycie. Skoro istnieje konkretny związek pomiędzy otrzymanymi środkami, za pomocą których pozyskano kapitał akcyjny, a poniesionymi wydatkami, związanymi z emisją akcji, to z uwagi na dyspozycję art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów. Nie odnoszą się one bowiem do przychodu podatkowego. Są bezpośrednio powiązane z przeprowadzeniem neutralnej podatkowo operacji na kapitale zakładowym Spółki. Poszukiwanie natomiast związku pośredniego pomiędzy przedmiotowymi wydatkami, a przychodami uzyskanymi z działalności gospodarczej finansowanej tym kapitałem jest bezpodstawne, ponieważ wydatki te nie generują konkretnych przychodów podatkowych, które są wielkością wyjściową w obliczeniu podatku. Wydatki te mogą mieć jedynie wpływ na bliżej nie określone przysporzenia, które będą osiągnięte w niewiadomym czasie lub też nie będą osiągnięte nigdy. Oczywistym jest, że Podatnik może oczekiwać, iż w określonej perspektywie czasowej pozyskanie kapitału generować będzie przychody, lecz będą to przychody dotyczące bieżącej działalności gospodarczej. Przychody takie stanowią odrębne przychody od przysporzeń otrzymanych na pozyskanie (podwyższenie) kapitału zakładowego. Z przychodami tymi związane będą wydatki odrębne, stanowiące koszt ich uzyskania. Ponadto wskazać należy, iż możliwość przypisania wydatków do określonego przychodu (w tym wypadku przeznaczonego na pozyskanie kapitału zakładowego) jednocześnie przekreśla możliwość uznania ich za koszty pośrednio związane z innymi przychodami (przychodami uzyskanymi z działalności finansowanej tym kapitałem).

Ponadto wskazać należy, iż w stanie prawnym obowiązującym w 2000 r. zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegały również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania w spółce akcyjnej koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym jej rozszerzeniu, przez które rozumie się koszty poniesione na:

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1179) podatnicy, którzy ponieśli koszty, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, przed dniem 1 stycznia 2003 r., mogą:

Na podstawie ww. przepisu art. 16b ust. 2 pkt 1, określeni w nim podatnicy mieli prawo poprzez odpisy amortyzacyjne zaliczać do kosztów uzyskania przychodów koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym rozszerzeniu, np. koszty dotyczące pozyskania kapitału akcyjnego. Ustawodawca dopuścił więc możliwość kwalifikowania tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o ile związane były z wyposażeniem lub podwyższeniem kapitału zakładowego wyłącznie spółek akcyjnych w rozumieniu przepisów Kodeksu handlowego.

Zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, które wprowadzono z dniem 1 stycznia 2003 r. ww. aktem zmieniającym, wynikają między innymi z dostosowania przepisów podatkowych do rozwiązań przyjętych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Dostosowanie tych przepisów między innymi poprzez wykreślenie art. 16b ust. 2 pkt 1 z ustawy podatkowej, podyktowane było zmianą definicji wartości niematerialnych i prawnych, zawartej w art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o rachunkowości. Skoro z dniem 1 stycznia 2002 r. w świetle przepisów o rachunkowości do wartości niematerialnych i prawnych nie można już zaliczyć kosztów organizacji poniesionych przy założeniu lub późniejszym rozszerzeniu spółki akcyjnej, to zasadnym było również wykreślenie takich wydatków z katalogu wartości niematerialnych i prawnych ustawy podatkowej. Przyjęte rozwiązania dotyczące rozliczania kosztów organizacji i rozszerzenia spółki akcyjnej na gruncie ustawy o rachunkowości nie można jednak odnosić do ustawy podatkowej. Wskazać ponadto należy, iż przepisy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o których mowa powyżej, mają charakter przejściowy. W wyniku przyjętych zmian podatnikom pozostawiono możliwość zaliczenia niezamortyzownych do końca 2002 r. wydatków, dotyczących między innymi pozyskania kapitału zakładowego poprzez emisję nowych akcji, do kosztów uzyskania przychodów, w związku z uchyleniem art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak przyjęcia innych rozwiązań dotyczących możliwości i sposobu kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów takich wydatków, a jednocześnie pozostawienie w ustawie art. 12 ust. 4 pkt 4, z którego wynika, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, wyklucza możliwość pomniejszania osiąganych przychodów podatkowych o tego typu wydatki.

Reasumując, stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Podatnika w związku z pozyskiwaniem kapitału zakładowego (organizacją kolejnych emisji akcji), między innymi:

* dotyczące czynności przygotowania i przeprowadzenia emisji,

* koszty doradztwa prawnego,

* koszty promocji i reklamy,

* opłaty z tytułu notowania akcji, dopuszczenia do obrotu i przyjęcia do depozytu

- nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.