ITPB3/423-312/08/MT - Przeniesienie działu księgowości spółki poza specjalną strefę ekonomiczną a utrata prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie warunków korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie warunków korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, uzupełniony pismem Spółki z dnia 24 lipca 2008 r. (data wpływu 28 lipca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w dniu 12 września 2000 r. i korzysta z ulgi podatkowej określonej w § 5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 905). Podatnik nie skorzystał z prawa do wystąpienia z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę podstaw prawnych ulgi, o jakich mowa w art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840). Tym samym mają do niego zastosowanie zwolnienia podatkowe określone w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r.).

Podatnik ze względu na rozwój firmy oraz problemy lokalowe w budynkach znajdujących się w obrębie specjalnej strefy ekonomicznej, planuje przenieść dział księgowy firmy, tj. pracowników zatrudnionych na umowę o pracę zawiązanych z księgowością, do wynajętych budynków w S., przy ul. L. Zwolnione przez dział księgowy pomieszczenia zostaną wykorzystane jako szatnie dla pracowników produkcyjnych zatrudnianych na trzecią zmianę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik korzystający z ulgi podatkowej określonej w § 5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 905) może przenieść dział księgowości do budynków wynajętych poza specjalna strefą ekonomiczną, nie tracąc jednocześnie prawa do ww. zwolnienia podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w dniu 12 września 2000 r. i korzysta z ulgi podatkowej określonej w § 5 ust. 3 rozporządzenia w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej. Nie skorzystała z prawa wystąpienia z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę podstaw prawnych ulgi, o jakich mowa w art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. Tym samym mają do niej zastosowanie zasady zwolnienia określone w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Natomiast przepis § 6 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi, że zwolnienie od podatku dochodowego może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. Zestawienie cytowanych przepisów prowadzi - w opinii Spółki - do wniosku, że jedynie podmiot fizycznie prowadzący działalność gospodarczą na terenie strefy może korzystać z przedmiotowego zwolnienia. Jej zdaniem, potwierdza to również definicja wyrobu wytworzonego na terenie strefy, zawarta w § 2 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pojęcie prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy ekonomicznej, funkcjonujące na gruncie powoływanego rozporządzenia, nie uniemożliwia przeniesienia nieistotnego z punktu widzenia przedmiotu działalności działu księgowości poza teren strefy. Dział ten nie wpływa bowiem na wytwarzanie wyrobów wymienionych w zezwoleniu, a ma jedynie pomocniczy charakter w stosunku do prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem Jednostki, celem przepisu § 5 ust. 1 oraz § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej jest zapewnienie fizycznego wytwarzania wyrobów w obrębie terenu strefy, co oznacza samą ich produkcję (jako czynność faktyczną), a także przygotowanie produkcji, kontrolę jakości, sprzedaż oraz inne czynności bezpośrednio związane z wytwarzaniem wyrobów.

W ocenie Spółki należy zatem przyjąć, że przeniesienie działu księgowości poza obręb strefy ekonomicznej nie powoduje utraty prawa do ulgi, o której mowa w § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia, gdyż dział ten pełni jedynie rolę pomocniczą w stosunku do prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy. W szczególności określa ono przedmiot i warunki prowadzenia tej działalności (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

W treści wniosku wskazano, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 12 września 2000 r. W dacie wydania zezwolenia, szczegółowe zasady funkcjonowania tej strefy określało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 905), wydane na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 121, poz. 770).

Z opisu analizowanej sytuacji wynika ponadto, że Wnioskodawca nie skorzystał z uprawienia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840). Przepis ten stanowi, że przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Wobec braku wniesienia stosowanego wniosku, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej, Jednostka zachowała prawo do zwolnień podatkowych określonych w powołanym art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. - w okresie wskazanym tym przepisem ustawy zmieniającej.

Regulacja art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. stanowi natomiast, że dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wielkość zwolnień podatkowych określają rozporządzenia Rady Ministrów ustanawiające strefy z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 60, poz. 704).

Oznacza to, że warunki korzystania przez Wnioskodawcę z przedmiotowego zwolnienia w dalszym ciągu określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 905).

Na mocy § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia, dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Wysokość zwolnienia od podatku dochodowego ustala się przy tym:

W myśl § 6 ust. 1 tego aktu wykonawczego, omawiane zwolnienie może uzyskać podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terenie strefy. Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie.

Z treści cytowanych przepisów wynika zatem, że jednym z podstawowych warunków zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych dochodów Spółki uzyskanych z działalności "strefowej" jest prowadzenie działalności gospodarczej wyłącznie na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Akty normatywne dotyczące specjalnych stref ekonomicznych nie wyjaśniają przy tym pojęcia działalności gospodarczej. Zgodnie z regułami wykładni językowej, przez działalność gospodarczą rozumie się zespół działań związanych z wytwarzaniem dóbr i usług, a także dysponowaniem i zarządzaniem nimi, podejmowanych na własny rachunek przez określone podmioty w celach zarobkowych. Podobne znaczenie nadał temu pojęciu ustawodawca, definiując działalność gospodarczą na gruncie:

Ogólną definicję działalności gospodarczej zawiera natomiast przepis art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), zgodnie z którym jest to zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Mając powyższe na względzie, przez prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej należy rozumieć faktyczne wytwarzanie towarów, procesów lub wykonywanie usług na obszarze wyznaczonym granicami tej strefy, realizowane dzięki istniejącej w tym miejscu infrastrukturze i zatrudnionym w tym celu pracownikom. Szczegółowo przedmiot działalności, jaka ma być wykonywana przez podatnika w strefie, określa otrzymane przez niego zezwolenie.

Wnioskodawca słusznie zatem wskazuje, że w sytuacji prowadzenia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności produkcyjnej, przeniesienie - nieistotnego z punktu widzenia przedmiotu tej działalności - działu księgowości poza teren strefy, nie stanowi złamania warunku zwolnienia, o którym mowa w § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej. W ramach otrzymanego zezwolenia, Jednostka nie zajmuje się bowiem świadczeniem usług księgowych, ale działalnością produkcyjną. Dział księgowości nie uczestniczy natomiast bezpośrednio w procesie wytwarzania wyrobów wymienionych w zezwoleniu. Jego funkcją jest prowadzenie odpowiednich ewidencji, związanych z funkcjonowaniem Spółki oraz obsługa operacji gospodarczych realizowanych przez ten podmiot. Przeniesienie miejsca pracy osób zatrudnionych w tym dziale poza strefę nie jest zatem równoznaczne z przeniesieniem prowadzenia działalności gospodarczej poza teren strefy.

Podsumowując, w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę, przeniesienie działu księgowości do budynków wynajętych poza obszarem specjalnej strefy ekonomicznej nie spowoduje utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.