ITPB3/423-305a/09/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu 8 czerwca 2009 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z odpłatnym ograniczeniem wykonywania prawa użytkowania - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z odpłatnym ograniczeniem wykonywania prawa użytkowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą począwszy od 27 marca 2002 r. polegającą głównie na przygotowywaniu terenu pod budowę, pozostałe pośrednictwo finansowe a także obecnie obrót nieruchomościami i wynajem nieruchomości. Realizując działalność statutową m.in. w zakresie obrotu nieruchomościami Spółka aktem notarialnym w dniu 5 kwietnia 2007 r. nabyła zabudowane prawo wieczystego użytkowania z obciążeniem, tj. na zakupionej nieruchomości zostało ustanowione na rzecz innego podmiotu na lat dwadzieścia pięć, licząc od dnia 18 lipca 1997 r. prawo użytkowania, tj. prawo używania i pobierania pożytków z tej nieruchomości.

Obecnie Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza część zakupionej w kwietniu 2007 r. nieruchomości sprzedać osiągając na transakcji określonej wysokości dochód. Ewentualna sprzedaż części tej nieruchomości może nastąpić, ale tylko i wyłącznie w stanie wolnym od jakichkolwiek obciążeń ograniczonymi prawami rzeczowymi ani żadnymi innymi prawnymi. W związku z tym, Wnioskodawca zamierza dokonać za odpłatnością czynności prawnej w formie ograniczenia części uprawnienia wykonywania prawa użytkowania na podstawie umowy cywilnoprawnej tzn. prawa użytkowania ustanowionego w formie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 18 lipca 1997 r. na lat 25, a więc do dnia 18 lipca 2023 r. celem późniejszej sprzedaży niniejszego prawa wieczystego użytkowania określonych działek gruntu w stanie wolnym od jakichkolwiek obciążeń i innych praw.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze, natomiast w zakresie pytania drugiego sprawa zostanie rozpoznana odrębnym pismem.

W odniesieniu do pytania pierwszego Spółka wskazała, iż kwalifikując koszty uzyskania przychodów należy kierować się ogólną regułą zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która stanowi, ze kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem potrącając koszty uzyskania przychodów należy brać pod uwagę, przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowana w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym wydatek na ograniczenie części uprawnienia wykonywania ograniczonego prawa rzeczowego w odniesieniu do działek gruntu umożliwiający następnie sprzedaż innemu podmiotowi w stanie wolnym od jakichkolwiek obciążeń i praw, zostanie poniesiony w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Zatem poniesiony koszt z całą pewnością nie ma charakteru zbędnego wydatku, ale jest wydatkiem poniesionym w celu osiągnięcia przychodu z działalności gospodarczej. Poniesiony wydatek w postaci ograniczenia części ograniczonego prawa rzeczowego za odpłatnością ma bezsporny związek przyczynowo-skutkowy powodujący wygenerowanie wyższych przychodów podlegających opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

* konieczność faktycznego - co do zasady - poniesienia wydatku,

* poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia.

Drugi z tych elementów stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie został ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Artykuł 16 ust. 1 cyt. ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i nie zostały ujęte w art. 16 ust. 1 cyt. ustawy.

Jak podkreśla Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, ograniczenie części uprawnienia wykonywania ograniczonego prawa rzeczowego użytkowania umożliwi dokonanie transakcji sprzedaży, która przyniesie korzyść w postaci osiągnięcia przychodu z działalności gospodarczej. Stwierdzić więc należy, że wydatki poniesione przez podmiot w tym zakresie będą warunkowały uzyskanie przychodu.

W świetle powyższego, wydatek o którym mowa we wniosku poniesiony przez Spółkę będzie mógł być rozpoznany jako koszt podatkowy w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem przepisu art. 16 ust. 1 cyt. ustawy. Należy przy tym zaznaczyć, że musi być on racjonalny co do zasady i co do wielkości, a także odpowiednio udokumentowany.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.